Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Orgaandonatie en naastenliefde [1]

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Orgaandonatie en naastenliefde [1]

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Begin juli publiceerde het CBS een onderzoek over hoe de wet op donorregistratie functioneert. Uit het onderzoek komt naar voren dat bijna een kwart van de bevolking toestemming heeft gegeven voor orgaandonatie na het overlijden. Opvallend is dat relatief weinig volwassenen uit orthodoxprotestantse kringen geregistreerd staan als orgaandonor.

Het Reformatorisch Dagblad vat dit punt samen op de voorpagina van 7 juli met de kop ‘Hoe meer kerkgang, hoe minder donoren’. Ook andere dagbladen maken op dezelfde manier melding van dit gegeven. Het RD wijdt er op 9 juli zijn redactioneel commentaar aan. Het commentaar laat duidelijk uitkomen dat het afstaan van organen na het overlijden een tere en gewichtige zaak is. Mensen kunnen immers zwaarwegende argumenten hebben die hen ervan weerhouden om zich als donor te laten registreren.
Tegelijk klinkt in het commentaar ook de oproep door dat we als christenen ons niet gemakzuchtig van vragen over orgaandonatie moeten afmaken. De laatste twee zinnen luiden: ‘Maar de opinievorming over dit ethische vraagstuk is eigenlijk nog maar pas begonnen. Het is geen schande als het CBS ons, wat dit onderwerp betreft, aanzet tot (Bijbel)studie’.

Bezinning nodig
In enkele artikelen wil ik ingaan op enkele ethische vragen op dit toch heel gevoelige terrein. Ik noem er een paar.
Welke weg wijst de Bijbel ons bij de bezinning op orgaandonatie? Wat betekent het gebod van de naastenliefde bij orgaandonatie? Wat is (medisch-)ethisch hier wel en niet verantwoord? Welke betekenis heeft de visie op leven en dood bij het omgaan met dit onderwerp? Hoe verhoudt dit onderwerp zich met het geloof in Gods voorzienigheid? Betekent niet laten registreren dat we ons er te gemakkelijk vanaf maken omdat we niet willen nadenken over ons levenseinde? Kan iemand wel ontvanger zijn, terwijl hij geen donor wil zijn?
Eerst geef ik in dit artikel wat feitelijke informatie.

Wat is donorregistratie?
Met donorregistratie krijgen we allemaal te maken omdat er in ons land een wet is die iedere Nederlander vraagt om zich wel of niet te laten registreren als donor.
De Wet op orgaandonatie (uit 1996) bepaalt dat een wilsbekwaam persoon van 12 jaar of ouder toestemming kan verlenen tot het, na zijn overlijden, wegnemen van zijn organen (of enkele organen) voor transplantatie, door registratie als zodanig in het zogenoemde Donorregister, of door middel van een eigenhandig gedateerde en ondertekende verklaring (donorcodicil).
Er kan gekozen worden uit drie opties: wel donor, geen donor, of de beslissing overlaten aan de nabestaanden. Sinds 1999 krijgen alle jongeren die in het jaar daarvoor achttien jaar zijn geworden een brief van het Donorregister met deze vraag.
De wet vraagt om in het heden een uitspraak te doen of men in de toekomst, bij overlijden, wel of niet genegen is zijn organen af te staan. De wet registreert niet - kan dat ook niet - of iemands organen ook werkelijk voor donatie in aanmerking komen. Slechts een klein percentage van allen die zich bij hun leven laten registreren, zal bij overlijden ook werkelijk als donor organen (kunnen) geven.

Wat is orgaandonatie?
Orgaandonatie is het afstaan of geven van organen. Dit kan bij het leven, bijvoorbeeld doordat iemand een nier afstaat aan een bloedverwant, die lijdt aan ernstig nierfalen. Tevoren wordt uitgebreid nagegaan of er een zogenoemde ”match” is. Dat wil zeggen dat de kans op afstoting dan zo klein mogelijk is. Als dat het geval is, wordt bij de gezonde donor operatief een nier verwijderd, die vervolgens bij de nierpatiënt wordt ingeplant.
In het geval van de donor gaat het hier om een heel directe en concrete vraag om een orgaan (een nier) bij het leven af te staan. Over deze situaties gaat het niet in de Wet op orgaandonatie. De wet gaat alleen over de zogenoemde postmortale orgaandonatie, het geven van organen na overlijden.

De medische praktijk is dat orgaandonatie bij overlijden vooral actueel is in twee situaties. Het betreft personen die overlijden ten gevolge van een ernstig verkeersongeval, of personen die overlijden omdat ze getroffen zijn door een acuut, ernstig herseninfarct of hersenbloeding.

Wachtlijsten kleiner maken
De gedachte achter de Wet op orgaandonatie is dat, als zoveel mogelijk mensen zich laten registreren als donor, dit de kans vergroot dat er meer organen voor donatie beschikbaar komen. Men hoopt dat zo het aantal patiënten die wachten op een transplantatie zal verminderen. Dankzij transplantatie kunnen ernstig zieke patiënten weer een normaal leven leiden. Daar mogen we blij om zijn.

Orgaandonatie vraagt van ons, in het licht van bovenstaande, na te denken over hoe we staan tegenover deze medische mogelijkheid en hoe we onze keuze vanuit Gods Woord kunnen verantwoorden.
(wordt vervolgd)

Ds. A. Schreuder, Rijssen

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 oktober 2015

De Saambinder | 20 Pagina's

Orgaandonatie en naastenliefde [1]

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 oktober 2015

De Saambinder | 20 Pagina's