Aldus zult gij Zijner daarbij gedenken…

Het doel van de Inzetter van het Heilig Avondmaal wordt zowel in de Evangeliën als in 1 Kor. 11 duidelijk omschreven met: ‘doet dat tot Mijn gedachtenis’. Totaal afhankelijk als de godvruchtige avondmaalganger is van de bediening van de Heilige Geest, beseft hij goed dat deze Geest ook hierbij middellijk werkt. De zegen en de troost hangen daarmee dus ten nauwste samen. Daarom zeggen onze vaderen ook dat, willen ‘we tot onze troost des Heeren Avondmaal houden ons vóór alle dingen nodig is’:

1. dat we ons tevoren recht beproeven:

• of ons onze zonden van harte leed zijn

• of wij in Christus geloven

• of dat blijkt in onze wandel.

2. dat we het tot dat (doel)einde richten waartoe het de Heere Christus heeft ingezet, namelijk tot Zijn gedachtenis. Hieruit moge duidelijk zijn dat er dan uitgangen van het hart naar de Middelaar aanwezig zijn. De Middelaar voor Wie plaats gemaakt wordt.

Opmerkelijk dat onze vaderen in het avondmaalsformulier deze overdenking vervolgens aan het einde van het onderwijzende gedeelte niet overlaten aan ieder persoonlijk. Maar ze geven daar gericht en herderlijk leiding aan. Nooddruftigen worden dan als het ware bij de hand genomen en krijgen vanuit de Schrift onderwijs. Laten ‘bezwaarde en verslagen harten’, die zichzelf nergens kunnen brengen, nu maar op deze manier overdenken: ‘aldus zult gij Zijner daarbij gedenken’. Door de lengte van het formulier en misschien ook door een zekere tijdsdruk komen deze passages nogal eens in het gedrang. Wat zeer te betreuren is en tegen de uitdrukkelijke bedoeling van de mooiste voorbereidingspreek die we hebben, namelijk ons diep bevindelijke formulier. Op welke wijze wordt de overdenking dan pastoraal gestuurd? Gods Sion wordt op weg naar de dis en tijdens de bediening opgeroepen: overdenk nu toch vier zaken in uw hart:

1. het werkvan de Borg:

* wat ik verdien: HC vraag en antwoord 12

* wat Hij deed

* wat de vrucht van Zijn werk is.

2. de woordenvan de Borg: na de instellingswoorden uit de Evangeliën wordt de Borg Zelf sprekende ingevoerd en zegt Hij zo persoonlijk en teer: ‘..deze Mijn hartelijke liefde en trouw jegens u, dat Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven…’

3. de gemeenschap metde Borg: ‘Hij heeft door Zijn dood de oorzaak van onze eeuwige honger en kommer, namelijk de zonde, weggenomen, en ons de levendmakende Geest verworven; opdat wij door die Geest… met Hem waarachtige gemeenschap zouden hebben…

4. de gemeenschap rondde Borg: dat wij door die (levendmakende) Geest onder elkaar verbonden worden… om Christus onzes lieven Zaligmakers wil, Die ons tevoren zo uitnemend heeft liefgehad, allen samen één lichaam zijn, wat in woorden en daden zal blijken.

Wanneer er nogal eens geklaagd wordt over het gemis aan troost bij de avond-maalsbediening zullen we dan eens onderzoeken hoe het met de praktijk van de zelfbeproeving - de voorbereidingspreek en de voorbereidingsweek - gesteld is én hoe het met de overdenking is van deze vier zaken als praktijk van het liefdesbevel ‘doet dat tot Mijn gedachtenis’.

Want ‘aldus zult gij Zijner daarbij gedenken’ kan niet zonder troost blijven. Daar staat er Eén Borg voor.

v. A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen