Tot inkeer gebracht

Zelf zou hij nooit en te nimmer zijn teruggekeerd. Stel dat zijn vrienden hadden gezegd: ‘Joh, zou je niet teruggaan naar je vader?’ Stel dat de eigenaar van de zwijnen, die hij moest hoeden, tegen hem zou zeggen: ‘Ga toch terug naar het vaderhuis, daar is het beter dan bij de zwijnentrog’. Geen denken aan. Ik ga nooit meer terug. Ik blijf waar ik ben.

Nu gebeurt er een Godswonder bij de varkenstrog. Terwijl hij daar, als Jood, zit bij de onreine varkens, komt hij tot zichzelf. 't Is net of hij wakker wordt. Hij ontwaakt uit zijn doodslaap en doodstaat. Hij stinkt naar de varkens. Zijn kleren hangen als vodden om zijn lijf. De Heilige Geest werkt in zijn jonge hart. God had geen onrecht gedaan, wanneer Hij hem had weggedaan. Maar Gods welbehagen gaat ook over hem. Hier wordt hij van dood levend gemaakt. En dan gaat het op de dood aan…

Hij wordt gevonden door de hemel, maar 't lijkt wel naar de hel toe te gaan. Gods Geest opent zijn ogen. Hij ziet de werkelijkheid van zijn verloren leven: wat hij kwijtgeraakt is. Hij ziet waar hij vandaan kwam en wat hij gedaan heeft. O, hij heeft zelf alles opgeëist. Hij is weggelopen. ‘t Was zo goed bij vader en vader zelf had het beste met hem voor. Het was zo goed op dat vaderlijke erf en in dat vaderhuis. Hij is zelf op reis gegaan, naar een ver gelegen land.

Hij heeft vaders goed doorgebracht. Hij heeft alles, een derde deel van de erfenis, opgemaakt. Hij heeft feest gevierd met z'n vrienden. En nu? Gods Geest overtuigt hem. Hij krijgt zijn leven terug. Dan blijft hij alleen over …met God: wat heb ik dwaas gehandeld! De knechten van vader (huurlingen) hebben het nog beter. Huurlingen werden voor één dag ingehuurd. Het was ‘t minste personeel. Hij acht ze zeer gelukkig en zelf is hij diep ongelukkig. Zij hebben nog brood, maar ik verga van honger. Zelfs de peulvruchten die de zwijnen eten, worden hem niet gegund.

Daar zit hij bij de zwijnenbak: uitgeteerd, ja, alles verteerd hebbende… Berooid en platzak. Een knagende honger en een hemelhoge schuld, Nee, de wereld geeft niet wat je verwacht. De zonde laat ons leeg. De duivel zorgt voor een kater. Een diepe smart vervult z'n jonge hart. Hij heeft allereerst gezondigd tegen de hemel. Tegen een goeddoend God. Dat drukt hem terneer. Dat weegt zwaar. Het wordt sterven: eeuwig vergaan. Maar ook tegen zijn vader heeft hij gezondigd. Gods heilige wet met voeten vertreden. Vader op z'n hart getrapt; zijn liefde versmaad.

Hij laat hartentranen vanwege liefdessmart. Nee, een kind van zijn vader is hij eigenlijk niet meer. Hij heeft het laag laten liggen, is diep gevallen en heeft zwaar gezondigd. O daarom, dát zal hij zeggen: ‘ik ben niet waard, maak mij als één van uw huurlingen. Mag ik toch bij u zijn. Waar moet ik anders blijven?’

Jongelui, zó word je nu zondaar voor God. Hij kruipt naar God toe. Van rechthebbend wordt hij rechteloos. Hij heeft alle rechten verspeeld. Hoe het moet, weet hij niet. Maar hij moet terug. Hij gaat terug! Want vader trekt. Hij kan vader niet meer missen. Het vaderhuis is hem lief. Het is hem om vader te doen.

Hij hoeft niet in eigen kracht op te staan, want ‘lout're goedheid, liefdekoorden, waarheid zijn des Heeren paân’. Zo worden verloren zonen (en dochteren) tot God bekeerd. Vanuit het Vaderhuis wordt er uitgekeken. Want al wat de Vader gaf aan de Zoon komt thuis. Nog steeds!

ds. S.W. Janse, ‘s-Gravenpolder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen