Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Troost in de ellende

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Troost in de ellende

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Mede in verband met het feit, dat het in 2018/19 400 jaar geleden is dat de Synode van Dordrecht vergaderde en o.m. de Dordtse Leerregels vaststelde, willen we wekelijks proberen Dordt wat dichterbij te brengen. Dit in plaats van de rubriek ‘Dat wil zeggen’ en de citaten van Westminster. Ik hoop niet dat u het bezwaarlijk vindt, dat het in de jij-vorm wordt geschreven. Dit om het geheel wat dichterbij onze jongere generatie te brengen. Dus leest u maar mee… als jij het ook maar leest. Elke week een stukje dichterbij Dordt. We beginnen met de Voorrede.

Onder de zeer vele vertroostingen, dewelke onze Heere en Zaligmaker Jezus Christus aan Zijn strijdende Kerk in deze ellendige pelgrimage gegeven heeft, wordt deze met recht de voornaamste geacht, die Hij haar heeft nagelaten, als Hij tot Zijn Vader in het hemelse Heiligdom zoude ingaan, zeggenden: “Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld”. De waarheid van deze vriendelijke belofte is blijkelijk in de Kerk van alle tijden.

We kennen de ‘drie formulieren van enigheid (= eenheid)’. Dat zijn drie belijdenisgeschriften die een eenheid vormen in het eerbiedig luisteren naar de Heilige Schrift. Dus gewoon: drie belijdende documenten van de kerk der eeuwen, waarmee we ons hartelijk één voelen. Die drie zijn, zoals je weet: de Nederlandse Geloofsbelijdenis (1561), Heidelbergse Catechismus (1563) en de Dordtse Leerregels (1618/19). Die laatste willen we wat dichterbij je brengen, ook omdat het 400 jaar geleden is, dat ze ontstaan zijn op de synode van Dordrecht. Dit geschrift wordt nogal eens als moeilijk ervaren. Dit wordt o.a. veroorzaakt door de lange zinnen. En ook doordat de letterlijke tekst zo dicht op elkaar is afgedrukt, waardoor je alleen maar een rijstebrijberg van woorden ziet. Ook de onderliggende discussies zijn niet eenvoudig. Maar de bedoeling en de kern zijn zo belangrijk (gebleken). Daarom is het de moeite waard om ons erin te (blijven) verdiepen.

Voor de ontstaansgeschiedenis willen we met je de zogenaamde ‘Voorrede’ doornemen. Daarin legt men uitvoerig getuigenis af, van de wijze van ontstaan en hoe men te werk is gegaan. Het is een echte belijdende inleiding. Die is heel verhelderend voor het verstaan van de hoofdstukken daarna. Deze Voorrede hoort ook tot het oorspronkelijke document. Evenals ‘het Besluit’, achterin. Die beide behoren dus ook in onze Bijbel afgedrukt te zijn. Leerregels zijn het, stellingen waaruit je veel onderwijs kunt ontvangen. Omdat Gods Woord eerbiedig wordt nagesproken. Want dat is nadrukkelijk de bedoeling: alles wat onderwezen wordt, kan de toets van de Schrift doorstaan. En waar begint men dan mee? Met de belijdenis van de belofte van de Zaligmaker, dat Hij altijd met Zijn Kerk zal zijn. De eeuwige-levende Zaligmaker zegt het toe: ‘hoe donker de dagen ook mogen zijn, Ik blijf bij jullie. Hoe de ontwikkelingen in de wereld en in de kerk ook mogen zijn. Mijn naam is immers Immanuël’. Dat wil zeggen ‘God met ons’.

De situatie in 1618 was niet eenvoudig: ons kleine waterlandje was sinds 1568 al - vijftig jaar - in oorlog met Spanje, verdeeld en bedreigd. De kerk der Reformatie was zich nog maar pril aan het ontwikkelen, was in grote nood van dwaalleer en verdeeldheid. Maatschappelijk en kerkelijk was het een chaos! Geweldige politieke en kerkelijke onrust. En dán belijdt men: de genadige tegenwoordigheid van de Zaligmaker: Hij verlaat ons niet. Hij is er toch bij! Later wordt ootmoedig beleden, dat ‘wij op menigerlei wijze Gods toorn en gramschap hebben verwekt’.

Wij hebben het ernaar gemaakt, dat de Heere Zijn aangezicht voor ons verbergt. ‘Toen er nauwelijks enige hoop van herstel naar menselijk oordeel scheen voorhanden te zijn’. Het scheen allemaal zo hopeloos! Maar tóch ‘vergeet de Heere Zijn verbond niet. Hij veracht het zuchten van de Zijnen niet’, zo lezen we later in deze Voorrede. In ootmoed wordt er gebogen onder Gods oordeel over de kerk. Juist dan horen we de eerste woorden: één van de belangrijkste troostwoorden van de Zaligmaker tijdens onze ellendige pelgrimsreis naar de eeuwigheid. ‘Ik ben met ulieden al de dagen tot aan de voleinding der wereld’. Een troostwoord in de nood van de Kerk en de tijd. Voor aanbidders en twijfelaars. Lees dit maar na in Matthéüs 28: 17. En zo is het nog!

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 januari 2018

De Saambinder | 20 Pagina's

Troost in de ellende

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 januari 2018

De Saambinder | 20 Pagina's