De grootste Kwaaddoener

Lukas noemt hen: twee kwaaddoeners. En Matthéüs en Markus spreken van moordenaars. Duidelijk is dat het zware misdadigers zijn, die door hun misdrijf de kruisdood verdiend hebben. Hier wordt vervuld, wat Jesaja heeft gezegd: ‘En Hij is met de misdadigers gerekend’. Ja, erger nog, Hij hangt in het midden. De kanttekening zegt: ‘Alsof Hij de grootste kwaaddoener ware’. Hij, Die blank van onschuld is, Die onbesmet is, zonder zonde, wordt hier als de grootste kwaaddoener gehangen tussen misdadigers.

Door Gods toerekening was Hij ook inderdaad met grotere en meerdere misdaden beladen dan die twee moordenaars. Die hadden slechts hun eigen zonden. Maar Hij had de zonden van Zijn gehele uitverkoren Kerk op Zich geladen. Hij had daar de zonde van Adam op Zich geladen, die vreselijke ongehoorzaamheid en gruwelijke opstand tegen God. Hij had daar de zonde van Noach op Zich geladen, die zich dronken dronk. Hij had de zonde van Abrahams leugen, van Jakobs bedriegerij, van Mozes’ doodslag, van Aärons beeldendienst, van Simsons hoererij, van Davids overspel, van Salomo’s afgoderij, van Manasse’s gruweldaden, van Petrus’ verloochening, enz. op Zich geladen. Hij had daar uw zonden op Zich geladen, volk des Heeren! Is Hij dan niet met zwaarder zonde beladen dan die moordenaars?

Voornaamste der zondaren

Als Gods kinderen inleven de voornaamste der zondaren te zijn, zoals Paulus dat inleefde, dan kunnen ze niet boven de kwaaddoeners aan het kruis staan. Dan kunnen ze nergens groter en onreiner zondaar vinden dan zichzelf.

Nu zijn velen van Gods kinderen wel ingeleid in hun verdorvenheid. Ze leerden hun zonden wel bewenen. Ontdekkend licht deed hen wel de gruwelijke boosheden kennen in eigen hart. En daarin komen ze nooit uitgeleerd. Hoe dieper ze graven in de wand van hun hart, hoe meer gruwelen ze vinden. Ze weten ook wel dat ze voor hun schuld een Middelaar nodig hebben. Eigen betaalmiddelen schieten tekort. Geen penning hebben ze om te betalen. Ze hebben wellicht ook weleens mogen blikken buiten zichzelf. Christus werd hun dierbaar, gepast en beminnelijk, ja noodzakelijk. Maar toch missen ze de vaste wetenschap dat Hij ook hún zonden op Zich geladen heeft. Ze missen de persoonlijke toepassing. Daarvoor moeten ze gebracht worden op Golgotha. En die weg naar Golgotha loopt door de rechtszaal. Daar moet geleerd worden dat de zondeschuld, waaronder zij eeuwig hadden moeten verzinken, Hem is toegerekend door de hemelse Rechter.

O, als dat door het geloof geleerd wordt, dan zie ik Jezus aan het kruis met oneindig meer zonden beladen dan die twee moordenaars. Als ik zie, dat ook mijn zonden daarbij waren, dat Hij ook voor mijn zonden is genageld aan het vloekhout, dan wordt Hij niet slechts dierbaar in Zijn blanke onschuld, maar ook in Zijn roodheid. Hij is rood vanwege de bloedrode schuld van de Zijnen. Ja, ook vanwege mijn bloedrode schuld.

Naar de gerichtsplaats

Als we geen misdadiger zijn, dan zien we die dierbaarheid niet. Toen de zonen van Zebedéüs begeerden te zitten aan Zijn rechter- en linkerhand in Zijn Koninkrijk, wisten ze niet wat ze begeerden. Maar als we voor God staan in onze misdaden, als ons al onze bevinding en beleving ontvalt, als we als een veroordeelde misdadiger moeten uitgaan naar de gerichtsplaats en denken eeuwig verdaan te worden en dat ook waardig zijn; als we leren belijden: ‘Heere, Gij zijt eer- en ik helwaardig, zoek Uw eer’, als dan ons oog wordt ontsloten voor die lijdende Middelaar, Die daar wilde hangen in mijn plaats tussen twee moordenaars! Dan schrei ik me leeg van smart over mijn zonden.
Ik heb Hem aan het kruis genageld! Ik heb Zijn beker gevuld! O, die bittere, bittere zondesmart! Maar dan schrei ik me ook leeg van verwondering. Hij voor mij! Onbevattelijke, eeuwige, vrije zondaarsliefde. Hij voldeed daar aan Gods recht. Hij luisterde daar de eer van Zijn Vader op, die door mijn zonden geschonden was. Hij in mijn plaats! Dan is er geen geest meer in me. Dan glijdt het zondenpak me van de schouders.
Eeuwig wonder, Gods toorn uitgeblust, de vloek weggedragen, de satan op de vlucht. De consciëntie zwijgt. Besprengd met het bloed van de Gekruiste. Daar in dat kruisbloed van de Zaligmaker is de zee van Gods verbolgenheid gestild. O, onbegrijpelijk, eeuwig wonder. Nu kan God niet meer op me toornen noch schelden. Want Hij straft de zonde slechts één keer.

Het heden der genade

Arme, onbekeerde medereiziger naar de eeuwigheid. Als u uw zondeschuld niet leert kennen, is er geen plaats voor deze gekruiste Zaligmaker. Dan zult u Hem wel eenmaal zien, maar dan met verschrikking. Als Hij komt op de wolken. Dan zult u zien, Wie u doorstoken hebt. Maar dan is het te laat. Dan zal Hij u in hete toorn wegstormen. Het is nu nog het heden der genade. U wordt nog die gekruiste Christus gepredikt. Smeek nog om waarachtige bekering.

Bekommerde zielen, is Hij u dierbaar geworden? Dat is groot. Maar weet u ook dat uw zondeschuld op Hem lag? Zoek geen rust buiten die wetenschap.

ds. G. Hoogerland, Stolwijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen