Zalige treurenden

En als Hij dan spreekt van de armen van geest, van de zachtmoedigen, van hen die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, dan bedoelt de Heere níet te zeggen dat dit allemaal verschillende groepen van mensen zijn, zodat de één arm van geest is, en een ander zachtmoedig, en een derde barmhartig! Nee, dan wil de Heere Jezus zeggen: het gaat om eenzelfde soort mensen, om burgers van het Koninkrijk. En deze burgers worden in de zaligsprekingen telkens van een ándere kant bezien. Dus: iemand die arm van geest is, zal tegelijk zachtmoedig en barmhartig zijn. Elke burger van het Koninkrijk heeft iets van elk van de zaligsprekingen. Zo is een burger van het Koninkrijk van God onder meer ook treurend.

Duizend wonden

Er zijn nogal wat treurende mensen. We leven in een door de zonde gebroken wereld, en als gevolg daarvan is er overal kruis en lijden. Als de Heere Jezus echter de treurenden zalig spreekt, dan bedoelt Hij niet degenen die uitsluitend bedroefd zijn over de gevolgen van de zonde. Als dat waar was, zou daarmee de hele wereld zalig gesproken zijn, want wat worden er in deze wereld, die bloedt uit duizend wonden, niet een tranen geschreid. Niet alle tranen worden echter in Gods fles bewaard. Er zijn mensen geweest die als de farao geroepen hebben: ‘Ik heb gezondigd’, maar zij treurden niet over de zonde zelf, alleen over de gevolgen van de zonde. Er is geen enkele verootmoediging in hun hart. Zij treuren er niet over dat zij God beledigd hebben met hun zonden.

Maar wie bedoelt de Heere Jezus dan wel met deze treurenden? Wel, dat zijn ook mensen die belijden: ‘Ik heb gezondigd’. De woorden zijn hetzelfde, maar ze komen uit een verbroken hart. Denk aan de verloren zoon: ‘Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel en voor u; en ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden’. Bij hem is ware verootmoediging, het oprechte schuldbesef.

In de evangelische droefheid weegt het meest zwaar dat we Gód zo’n verdriet doen met onze zonden. Dan buigen we diep voor de Heere, als we beseffen: ‘Ik heb Gods liefde versmaad; ik heb Zijn lankmoedigheid erdoor gebracht’. In de droefheid der wereld is een beklagen van zichzelf, maar in de droefheid naar God is een veroordelen van onszelf.

‘Zalig zijn die treuren’. Bij alle gemis is dat ook de ervaring van de treurenden, want die droefheid naar God is gemengd met blijdschap en vreugde ín God. Ambrosius heeft eens gezegd: ‘Er is geen spijs zo zoet als de tranen van boete en berouw over de zonde’.

Eén begeerte

‘Zalig zijn die treuren; want…, zij zullen vertróóst worden’. Degenen die treuren over hun zonden, kennen eigenlijk maar één begeerte: hoe krijg ik Gód in mijn leven terug? Hoe kom ik weer in de rechte verhouding tegenover de Heere?

Als David treurt over zijn zonde en die voor God belijdt, dan smeekt hij: ‘Delg uit mijn schuld, vergeef mijn overtreden’. Hoe kán dat? Dat is alleen mogelijk in en door de Heere Jezus Christus. Hij heeft de blijdschap van de hemel en de lofzangen van de engelen verlaten, en is geworden de Man van smarten. Hij heeft Zijn leven gegeven aan het kruis om zondaren eeuwige blijdschap te kunnen schenken. Zó groot was Zijn liefde tot het verlorene. Hij is de Bron van alle ware troost.

Zélf heeft Hij op aarde alle troost moeten missen. Hij heeft Zijn strijd alleen moeten strijden.

Zelfs Zijn discipelen verlieten Hem. Maar zo heeft Hij, strijdend en overwinnend, troost verdiend voor ellendige zondaren. En deze troost deelt Hij uit aan mensen die treuren over hun zonden; die bedroefd zijn naar God. Hij doet dat door Zijn Heilige Geest.

De Heilige Geest laat zondaren, die alles missen, zien dat er een Zaligmaker is, Die álles heeft. Als de Heilige Geest ons met deze Zaligmaker gaat vertroosten, wordt het voor ons persoonlijk waar wat Jesaja profeteerde: ‘De Heere heeft Mij gezalfd om alle treurigen te troosten; om den treurigen Sions te beschikken dat hun gegeven worde sieraad voor as, vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor een benauwden geest’.

Vrede en vergeving

Wat is dat een rijke troost! Wie kan zó tot een verbroken hart spreken en balsem gieten in onze zonde-wonden, dan God alleen? Hij schenkt een zoete troost, vol vrede en vergeving.

Maar Zijn troost is ook een vernederende troost. Hoe meer vertroosting de Heere giet in onze harten, hoe kleiner we zullen worden.

‘Zalig zijn die treuren; want zij zullen vertroost worden’. Behoren we tot degenen die treuren over de zonde? O nee, dat treuren is geen grond voor de zaligheid. De grond van ons behoud ligt enkel en alleen in de Heere Jezus Christus. Maar dit treuren is wel de weg waarlangs de Heere de Zijnen leidt, om ze de ware troost te schenken.

En Hij is gewillig om ook aan ú, aan jóu, dit treuren te leren, en zo in uw hart plaats te maken voor Hem Die treurigen op Zijn tijd doet zingen:

Gij hebt mijn weeklacht en geschrei
Veranderd in een blijden rei;
Mijn zak ontbonden, en mij weer
Met vreugd omgord; opdat mijn eer
Niet zwijg’; Zo klimt Uw lof naar boven.
Mijn God, U zal ik eeuwig loven.

ds. J. Driessen, Rotterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen