Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Onderwaardering van de Heilige Doop

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Onderwaardering van de Heilige Doop

Ds. Labee over:

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wordt het sacrament van de Heilige Doop niet onderschat?

Uiterlijk

De vraagsteller heeft met name wat waarnemingen opgeschreven die erop zouden kunnen wijzen dat er (te) weinig aandacht is voor dit teken en zegel, door God ingezet. Bij het Heilig Avondmaal is er een voorbereidingspreek (en -week). Soms ook nog een door-de-weekse kerkdienst of gemeenteavond. De hele zondag staat in het teken van de bediening en nabetrachting. Soms is er na de bediening van de Heilige Doop zelfs een preek, die helemaal losstaat van de Doopbediening of volgt er een Catechismuspreek. Is dat wel in evenwicht? Of - oppert de vraagsteller - zou dat zelfs één van de oorzaken kunnen zijn van het verlaten van de gemeente( kring) en het terechtkomen bij de geloofsdoop?

Allereerst is het goed om erop te wijzen dat het Heilig Avondmaal in de grote(re) gemeenten waarschijnlijk minder vaak wordt bediend dan de Heilige Doop. In de gemeente die ondergetekende dienen mag, wordt het eerste sacrament driemaal bediend en het tweede elke maand! Vervolgens, we kennen geen voorbereidingspreek maar wel een doopzitting, waarin (als het goed is) niet alleen gesproken wordt over de praktische gang van zaken, maar zeker ook over de betekenis van de Heilige Doop en met name de drie doopvragen die aan de ouders gesteld zullen worden. Daarmee krijgt de noodzakelijke voorbereiding een begin met de verwachting dat de ouders ermee bezig zullen zijn. In verschillende gemeenten komt de Heilige Doop en het formulier om dit sacrament te bedienen aan de orde tijdens gemeenteavonden. Zullen ambtsdragers en ouders ‘Van kind tot kind. Ons doopformulier’ van onze hoofdredacteur blijven lezen? En met de behandeling van de Heidelbergse Catechismus komt in zondag 25, 26 en 27 dit sacrament aan de orde. We kunnen het hele kerkelijke leven niet overzien, maar we vermoeden dat er in de prediking na de bediening van de Heilige Doop altijd lijnen naar het sacrament worden getrokken. Regelmatig wordt er een gehele preek gehouden, dicht bij de bediening van dit teken en zegel. Juist in het kerkelijk jaar kunnen we ons niet voorstellen dat er geen aandacht is voor bijvoorbeeld de doop van Johannes de Doper en van de Zaligmaker in de Jordaan, de kamerling of de gedoopte stokbewaarder en zijn huis. Mensen die gaan dwalen ten aanzien van de kinderdoop of wegzwerven bij de gemeente waarin de Heere hen bracht, dragen - ons inziens onterecht - dit soort zaken aan. Maar te vrezen valt dat ze wezenlijk andere ideeën hebben over de Heilige Doop dan Schrift en belijdenis.

Wezenlijk

Tegelijk mag wel de vraag gesteld worden of onder ons de bediening van de Heilige Doop door doopouders niet begeerd wordt uit ‘gewoonte’ of ‘bijgelovigheid’. We dopen onze kinderen toch niet ‘omdat het nu eenmaal hoort’ of omdat we heimelijk menen dat daarmee ‘zonden worden afgewassen’? En waarom wordt er niet méér gehoord over de versterking van het geloof van Gods kinderen onder de bediening van dit sacrament? Zoals HC vraag 69 dat bedoelt. In dat opzicht wordt - naar we vrezen - de Heilige Doop onderschat. Het is ook één van de redenen dat onlangs het mooie boekje ‘Ziedaar water, de betekenis van de Heilige Doop’ verscheen. Daarin wordt op eenvoudige wijze op tal van zaken gewezen. Wat is het een mooi gebaar als een grootouder of familielid dit of een ander boek(je) schenkt over de Heilige Doop bij een kraambezoek.

De Heere geve veel worstelingen voor het zaad van de gemeente. We geven daarbij nog iets door van ds. Ralph Erskine (1685-1752) die uit zijn twee huwelijken in totaal veertien kinderen ontving, waarvan er acht (!) jong zijn gestorven. We lezen in zijn dagboek bij het ziek- en sterfbed van een zoontje: ‘Vannacht en vanmorgen kreeg ik genade om Gods soevereiniteit te billijken, dat Hij vrij was om te verdoemen; en toch, daar Hij meer eer zou verkrijgen met het te verlossen door Christus, mocht ik pleiten of Hij het kind wilde aannemen en hem tot een parel aan de Middelaarskroon wilde maken’.


VRAAG?

Heb jij/hebt u ook een vraag? Mogelijke vragen over onderwerpen binnen de doelstelling van De Saambinder kun jij/kunt u mailen naar ds. B. Labee of hem per post toezenden (zie colofon). Er volgt -zo mogelijk- altijd een reactie.

Echter alleen als de redactie het waardevol acht voor de lezers, volgt een antwoord op jouw/uw vraag in een nummer van De Saambinder.

Graag wel wat geduld. Er liggen nog tientallen vragen op een reactie te wachten.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 12 september 2019

De Saambinder | 20 Pagina's

Onderwaardering van de Heilige Doop

Bekijk de hele uitgave van donderdag 12 september 2019

De Saambinder | 20 Pagina's