Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Samen verder [1]

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Samen verder [1]

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een trouwdag is een blijde en feestelijke dag. Maar ook een dag met verstrekkende gevolgen. Dat is niet alleen zo in Bijbels opzicht, maar ook in wat je zou kunnen noemen maatschappelijk, formeel-juridisch opzicht.

In dat laatste opzicht is er sinds 1 januari 2018 meer veranderd dan je op het eerste gezicht denken zou. In twee artikelen wil ik daarop ingaan. Eerst door kort wat dingen op een rij te zetten over de veranderingen, die per die datum van kracht zijn geworden in het huwelijksvermogensrecht. Daarna door daarover het licht van de Bijbel te laten schijnen. Bij het schrijven van deze artikelen heb ik onder meer gebruik gemaakt van een eerder artikel over dit onderwerp van dr. C.S.L. Janse (De Saambinder, 15 maart 2018), alsook van artikelen van notaris mr. A.J. van Driel (Kerkblad van de Hersteld Hervormde Kerk).

De oude situatie

Tot en met 31 december 2017 was het zo dat, wanneer twee mensen met elkaar trouwden zónder dat er huwelijkse voorwaarden waren gemaakt, zij dan trouwden in algehele gemeenschap van goederen. Alle bezittingen en schulden die je had vóór het trouwen werden van hen samen. Alle bezittingen en schulden die je kreeg ná het trouwen worden en blijven van hen samen. Dat geldt ook voor schenkingen en erfenissen, die werden of worden gekregen, tenzij bij de schenking of in het testament anders werd bepaald via een zogenaamde uitsluitingsclausule. Wilde je dat niet, dan was er maar één oplossing. Je moest bij de notaris een akte opmaken waarin je de vermogensrechtelijke gevolgen van je huwelijk regelde. Anders gezegd: je moest huwelijkse voorwaarden opmaken, waardoor deze gemeenschap van goederen niet ontstond.


Wie na 1 januari 2018 trouwt en dat toch wil doen in algehele gemeenschap van goederen, zal voordat het huwelijk voltrokken wordt een notariële akte van huwelijksvoorwaarden moeten tekenen.


De nieuwe situatie

Wie na 1 januari 2018 in het huwelijk trad of treedt, heeft te maken met nieuwe regels. Sindsdien geldt namelijk de Wet beperkte gemeenschap van goederen. De grootste verschillen met de algehele gemeenschap van goederen (vóór 2018 dus) zijn:

- Volgens deze wet blijven alle persoonlijke bezittingen en schulden die je had vóór het trouwen, na het trouwen eigen bezittingen en schulden. - Ook schenkingen of erfenissen die je krijgt voor of tijdens je huwelijk vallen vanaf 1 januari 2018 buiten de gemeenschap van goederen.

Wat je daarentegen aan vermogen opbouwt tijdens het huwelijk - in die wettelijke beperkte gemeenschap van goederen dus - behoort wél aan beiden toe.

Wie na 1 januari 2018 trouwt en dat toch wil doen in algehele gemeenschap van goederen, zal voordat het huwelijk voltrokken wordt een notariële akte van huwelijksvoorwaarden moeten tekenen. Daarin wordt vastgelegd dat tussen hen beiden de algehele gemeenschap van goederen zal gelden.

Maatschappelijke tendens

Wanneer je dit rustig op je in laat werken, dan is er aan de ene kant weinig aan de hand. Dr. C.S.L. Janse merkte in zijn bijdrage in De Saambinder terecht op dat deze veranderde regelgeving in de praktijk weinig betekent, zolang de verhoudingen tussen man en vrouw goed blijven. En dáár zit misschien vooral wel het pijnpunt in deze nieuwe wetgeving. Omdat daarmee de levenslange en totale lotsverbondenheid van man en vrouw binnen het huwelijk doorbroken wordt. Daarin zit onmiskenbaar iets van een weerspiegeling van de voortgaande secularisatie binnen onze samenleving. Laten we daarbij ook nuchter blijven. Er kunnen omstandigheden zijn waarbij het misschien verstandiger is om niet te trouwen in algehele gemeenschap van goederen. Denk aan huwelijken op oudere leeftijd met grote verschillen in vermogen, waarbij er (eventueel) kinderen zijn uit een eerder huwelijk. Het gescheiden houden van het vermogen kan dan veel problemen voorkomen. Denk ook aan een huwelijk, waarbij één van beiden voor eigen rekening en verantwoording een risicodragende onderneming drijft. Ook dan kan het gescheiden houden van het vermogen veel problemen voorkomen.

(wordt vervolgd)

ds. R.A.M. Visser, Apeldoorn

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 26 september 2019

De Saambinder | 20 Pagina's

Samen verder [1]

Bekijk de hele uitgave van donderdag 26 september 2019

De Saambinder | 20 Pagina's