STAATKUNDIG GEREFORMEERD

DE GEMEENTE EN DE ZONDAGSWET - 4 en slot -

Sinds de laatste aflevering van deze rubriek (in het 22ste nummer van "In het Spoor") is de Zondagswet, die ons land sedert 1953 kent, weer diverse malen in het nieuws geweest. Deze keer was het minister Wiegel, die de Zondagswet ter sprake bracht. Hij wilde de Zondagswet een "decentralisatiekans" geven. De minister van binnenlandse zaken schrijft (in de Decentralisatienota) te overwegen de Zondagswet in te trekken.

Wanneer dit zou gebeuren (wat ik niet verwacht), dan betekent dit, dat de gemeentebesturen weer zelf over de zondagsrust en - heiliging mogen beslissen of zij ai dan niet openbare vermakelijkheden op zondag willen toestaan. Over het al dan niet toelaten van sport op zondag kan dan eveneens weer vrijelijk worden beslist. Zover is het echter nog niet! Nu geldt nog de regel van de Zondagswet, dat de gemeenteraden op grond van principiële motieven (handhaving zondagsrust en - heiliging) zondagssport, openbare vermakelijkheden op zondag ' niet mogen verbieden. Dit werd onlangs nog eens opnieuw aangetoond.

Het overheidsstandpunt

In de meimaand van dit jaar vernietigde de Kroon twee raadsbesluiten van de gemeente Bunschoten Waarom? Welnu, de gemeenteraad van Bunschoten weigerde geld beschikbaar te stellen voor sportaktiviteiten op zondag. Als motief van de weigering voerde de gemeenteraad het rendement van

de te besteden gelden aan. Vanuit dat oogpunt kwam de raad tot de konklusie, dat het - financieël gezien - onverantwoord zou zijn voor de sportbeoefening op zondag gelden uit te geven. Het rendement, het financiël-ekonomisch nut, de inkomsten tegenover de uitgaven, waren voor de gemeenteraad van Bunschoten doorslaggevend. Uitsluitend op die gronden weigerde de raad dan ook gelden beschikbaar te stelien. Gronden, die zonder méér voor een SGP-bestuurder niet mogen gelden! Gods Woord wordt vertrapt, voor verdacht gehouden en Gods dag ontheiligd; daarom mogen SGPbestuurders geen geld beschikbaar stellen!

Toch leert de Kroonbeslissing ten aanzien van de raadsbesluiten van Bunschoten ons, dat de rijksoverheid erg ver durft te gaan. Zoals gezegd, weigerde de raad van Bunschoten om financiële redenen zijn medewerking. Staatssekretaris Koning van binnenlandse zaken had in ut raadsbesluiten echter veel meer gelezen.

Leest u maar: "Sluiting van sportinrichtingen op zondag mag en kan op zuiver financiële gronden plaatsvinden. Bij de gemeenteraad van Bunschoten zijn echter principiële bezwaren tegen sport op zondag de drijfveer geweest." In navolging op deze mening van de staatssekretaris vernietigde de Kroon daarop de raadsbesluiten. De rijksoverheid rekende hiermee af met de eis van Gods Woord. De overheid verzaakte andermaal haar roeping!

De roeping van de overheid

Of de overheid dit naast zich neerlegt of misschien ook niet, de SGP heeft tot taak de overheid steeds op haar roepjng te wijzen.

"Zij (de overheid) heeft haar roeping de sabbatsrust te handhaven door haar voorbeeld, wetgeving en de haar verder daartoe geoorloofde en dienstige middelen. Zij dient de heiliging van de rustdag te bevorderen, de publieke eredienst der gevestigde kerk in haar zuivere religie te beschermen en de publieke godsdienstoefeningen der valse religie en ketterij tegen te gaan. Profanie van de sabbat dient zij tegen te gaan, te bedwingen en te bestraffen, echter naar de variëteit van het delict".

Wanneer we voortbordurend op bovenstaand citaat van Voetius (gevonden in het boek "Voetius en de sabbat" van dr. C.Steenblok) wat meer zouden schrijven over de taak van de overheid en de sabbat dan is het einde van deze artikelenserie (nog) lang met in zicht. Immers, over het ambt der overheid inzonderheid met betrekking tot de sabbatsrust en - heiliging is door de grote reformatoren, maar ook door de mannen van de Nadere Reformatie" veel geschreven. Hoe nuttig en leerzaam dit moge zijn het is onmogelijk c.q. niet juist in deze rubriek hierop nader in te gaan.

Ik wil deze artikelenserie dan ook besluiten Voorzover mogelijk heb ik u een bespiegeling gegeven omtrent de Zondagswet 1953. Met name de wetswijziging van 1976 stond hierbij centraal Wanneer we op deze wetswijziging zien en letten op de gevolgen daarvan hedentendage, dan is er qeen verwachting, dat de zondagsrust en - heiliging van overheidswege ooit weer zal worden gehandhaafd.

SGP-er in het overheidsambt

Het beeld van deze tijd is, dat de wetgever de sabbatsschending bevordert, zowel de rijks-, provinciale- en gemeentelijke overheid werken hieraan mee.

In het Reformatorisch Dagblad van 26 juni 1981 hebben we het weer kunnen lezen. Door de gemeenteraad van Oldebroek werd besloten campinghouders de gelegenheid te geven hun winkels op zondag te openen voor gasten. De SGP-fraktie stemde tegen. De woordvoerder van de SGP benadrukte, dat de wil van mensen tegenwoordig centraal staat. "Het is beter, zich te schikken naar Gods wil", aldus deze SGP-er.

Wat onze partijgenoot daar zei, is juist. Maar toch rijst bij mij een vraag.

Oldebroek heeft, zoals u misschien wel weet een SGPburgemeester. In het voorstel aan de gemeenteraad heeft deze burgemeester laten weten tegen het openstellen van de campingwinkels op zondag te zijn Nu heeft de gemeenteraad echter in meerderheid gezegd: die campingwinkels mogen open! Wat moetje nu als SGP-burgemeester doen? Dit raadsbesluit ioyaal uitvoeren (zoals dat tegenwoordig zo deftig heet( öf het raadsbesluit ter vernietiging voordragen aan de Kroon (dat recht heeft de burgemeester)! Als het goed ligt, voelt de SGP-burgemeester zich niet zo op z'n gemak met dit raadsbesluit. Je moet ergens aan meewerken, waar je op grond van Gods Woord teaen bent. Bovendien bezit je de mogelijkheid cv^.dfikerd in de Gemeentewet) om het raadsbesluit ongedaan te maken. Wat moet je nu doen als SGPburgemeester?

Een vraag, die bij me opkwam, toen ik eerdergenoemd berichtje in het Reformatorisch Dagblad las. Toch is dit een vraag, die beantwoord moet worden. Ik wil daarover, in een nieuwe artikelenserie, wel wat gedachten aan het papier toevertrouwen. Het burgemeestersambt in het licht van Gods Woord en de hedendaagse wetgeving!

Niet ongestraft

De samenvattina van deze artikelenserie kan de volgende zijn: De zondag als zijnde Gods dag, telt niet meer voor de overheid. Ons volk beleeft de zondag slechts als een vrije dag; een dag om klusjes te doen of om eens op

visite te gaan. Genoten vermaak, anders niet. Laten we ons er maar niet boven stellen. Immers, we zijn niet beter dan onze overheid, dan onze mede-landgenoten. Als de Heere ons er niet voor bewaart dan gebruiken we Zijn dag op soortgelijke wijze. Wellicht met een christelijk motief of vroom tintje. We mogen wel tot onszelf inkeren en treuren.

"Zo mogen wij wel wenen bij het zien, dat de sabbatdag, die God hoog acht en die Hij geëerd en gezegend heeft, tot een voetbank gemaakt is en door de voeten der zondaars vertreden wordt. De sabbat te ontheiligen is een grote zonde; het is een moedwillige verachting van God; het is niet alleen Zijn wet achter onze rug werpen, maar onder de voet treden. Hij zegt 'Heiligt de sabbat'; maar de mensen ontheiligen hem. Dit is God verachten, de vlag van verzet uithangen, de handschoen opnemen en God Zelf uitdagen. Nu, hoe kan God verdragen, om zo tegengekomen te worden door hovaardig stof? Hij zal zekerlijk deze grote onbeschaamdheid niet ongestraft laten. De vloek van God zal over de sabbat-schender komen; en Hij zal vernietigen, waar Hij komt. De wet van het land laat de sabbat-schenders met rust, maar God zal het niet doen". (Thomas Watson in zijn "Verhandeling over het vierde gebod").

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen