HET BEGINSELPROGRAM TOEGELICHT - 14 -

"Uit wetgeving en bestuur verwijdere de overheid alles, wat de prediking van het Evangelie belemmert of krenkt..." (artikel 5, begin).

Dit is forse, duidelijke en klare taal. Niemand spreke hier over onduidelijkheid, dubbelzinnigheid, of politieke terminologie, die voor tweeërlei uitleg vatbaar is. Na de eerste vier artikelen kan men eigenlijk ook niets anders meer verwachten, want dit vijfde artikel ligt volledig in de lijn van de vorige artikelen.

Wanneer er staat "uit wetgeving en bestuur", dan is dat geen beperking in dien zin, dat de praktijk geduld mag worden van een samenleving die op allerlei wijze de Heere, Zijn Woord en Zijn Kerk krenkt, maar dat de officiële wetgeving en het officiële bestuur zich hier tegen hebben te kanten. Geenszins. Wat in de wetgeving en in het bestuur niet passend is, dient zeker in de praktijk van het staatkundige en maatschappelijke leven geweerd en bestreden te worden. Dit artikel vat de wortel aan. Hier geen tolerantie en verdraagzaamheid, maar proclamatie van de uniekheid van het Evangelie! Hier de proclamatie van Gods koningschap over alle terreinen des levens.

Bekering

Overigens leggen we nog even de vinger bij het feit dat hier staat "verwijdere". Dit woord gaat er van uit, dat er zaken zijn die in de wet voorkomen, die de verkondiging des Woords belemmeren! De wetgeving is niet volmaakt, verre van daar! De overheid heeft de roeping om terug te keren van een onschriftuurlijke wetgeving, zich te bekeren door uit de wet terug te nemen wat er niet in hoort! Dat getuigenis worde gehoord in de vergaderzalen van gemeenten, provincies en staat. De overheid verwijdere dit.

Taalkundig zou men kunnen zeggen dat hier een wens uitgesproken wordt, een vrome wens. Toch zou ik dat anders willen zien. Dit is geen wens, maar een eis. Dit artikel spreekt niet van wenselijkheid, maar van noodzakelijkheid! Dit artikel gaat uit van Gods recht en Gods eis, waaronder de overheid staat.

Niet de SGP vindt dit, maar Gods Woord eist dit en daarom staat dat in het SGP-beginselprogram! Het gaat hier dus ook niet om menselijke onverdraagzaamheid, of tirannie, noch om zucht tot discrimineren, maar over het gezag van het Woord Gods, over de hoge prioriteit die de prediking krijgt en over het karakter van Gods dag (zie art. 4a). Neen, het gaat niet alleen om prioriteit, zodat andere zaken eventueel op het tweede plan geduld kunnen en mogen worden, maar om het alleenrecht van de prediking van het Evangelie.

Alles

Daarvoor moet alles wijken. Alles. Niets uitgezonderd. Wat betekent dat? Dat betekent dat de overheid tot taak heeft om te weren en te verbieden dat winkels geopend zijn, dat café's open zijn, dat er kermissen gehouden worden, dat de uitwendige zondagsrust verstoord wordt, dat de zondagsarbeid wordt toegelaten, gepropageerd en zelfs wettig verplicht gaat worden. De glijdende werkweek moet worden afgewezen, volcontinuwerk moet worden tegengegaan, bv. in de olie-industrie, in de staalindustrie en in de havens. Dit alles belemmert de Evangelieprediking; dit houdt mensen uit de kerk, dit schept gelegenheden om elders vertier te zoeken op Gods dag. In overheidsdienst zou niemand mogen werken op zondag, omdat de overheid als Gods dienaresse hen die bij haar in dienst zijn de gelegenheid geeft om in Gods huis te zijn en dat stimuleert, hoewel de overheid geen dwang kan uitoefenen of mag uitoefenen. De ambtsdragers in overheidsdienst zullen dan ook zelf het voorbeeld moeten geven en hoe hoger de positie van een ambtenaar is, des te verantwoordelijker is hij ervoor, dat hij hen die onder hem staan een duidelijk voorbeeld geeft.

Radio en televisie

Dat betekent geen kabinetszittingen op zondag, geen radio- en televisie-uitzendingen van kamerdebatten; ja, het is de vraag of de overheid niet de roeping zou hebben om zeker des zondags radio en

t.v. stop te zetten. Velen zal dit veel te ver gaan en binnen eigen kring zal dit een niet haalbare zaak zijn. Of dit terecht een niet-haalbare zaak is, is een tweede. Waarschijnlijk zal men schouderophalend aan dit alles voorbijgaan. In Israël blijkt het echter mogelijk, mede door het politieke bestel aldaar, dat een kleine orthodoxe partij gebruikt wordt om de toestellen van de Israëlische El Al-luchtvaartmaatschappij op de sabbat aan de grond te houden!

Psalm 1

Indien zaken die de Evangelieverkondiging belemmeren geweerd moeten worden dan zal het des te duidelijker zijn, dat dit vooral geldt voor zaken die krenkend zijn voor het Evangelie. Een merkwaardig gezegde midden in een tijd die vol met antidiscriminatieleuzen is! Waarom merkwaardig? Omdat de anti-discriminiatieleus alleen geldig is voor datgene wat tegen de Bijbel ingaat, immers iedereen mag spotten met Gods Woord, met het Evangelie. Dat mag in cabaret, dat mag in film, dat mag in de pers en in de literatuur. De overheid is geneigd om, wanneer het al tot een proces komt, via haar rechtspraak hen, die lasterlijk zijn tegen Gods Woord en het Evangelie en de verbreiding van haar boodschap, in het gelijk te stellen hoewel ze "roekeloos met God en godsdienst spotten" (Psalm 1). Zulke spotters straffen is uiting van discriminatie! En wanneer de vreze des Heeren bespot wordt? Dan is dat zaak van de vrijheid van hem die spot, terwijl degene die deze roekeloze spottaal als spot ervaart, de zaak verkeerd ziet en dat in de persoonlijke gevoelssfeer trekt. Dit noemt men dan een rechtstaat... maar het recht struikelt op de straten over de bepalingen van een antidiscriminatiewet!

Ambt

De prediking van het Evangelie krenken is heiligschennis, is niet alleen de Kerk aantasten en het ambt, maar is de Koning der Kerk aantasten in Zijn profetisch ambt! Maar ook dit is geen zaak die nieuw is; dit is geen uitvinding van de 20e eeuw, maar het is wel een teken dat dit in de 20e eeuw in Nederland weer gebeurt en geschiedt!

Ik dacht dat als we de woorden "prediking van het Evangelie" nemen naar de inhoudelijke zijde het niet alleen gaat om de formele kant, nl. dat de zondagse diensten van Woordverkondiging en sacramentsbediening voortgang kunnen vinden zonder enige hinder en stoornis, maar dat het tevens gaat om respect en achting voor de zakelijke inhoud van het Evangelie, voor de ene Naam die onder de hemel gegeven is ter zaligheid: Jezus Christus, de Heere! In dit artikel gaat het om de ere Gods en om het heil des volks en dan neem ik volk in de brede zin des Woords: het heil van het Nederlandse volk, heel het volk... heel het volk van deze protestantse natie dient onder het beslag van het Woord gebracht te worden! Dat is roeping, verantwoordelijkheid; daartoe dienen wetgeving en bestuur mede te werken; wetgevers en bestuurders verwijdere datgene wat krenkend en belemmerend is.

Gebed

Dat is ook tot heil der onderdanen. Dat daarbij uiteindelijk ook Gods ware volk gebaat is, zal duidelijk zijn. Hoe verheugd zal Sion zijn, wanneer de wetgeving in de zin van artikel 5a gebracht wordt. Dan mag de Kerk des Heeren haar God danken, dat Hij in Zijn voorzienigheid het land zulke wetten en zulke bestuurders geeft, dat gekend en beoefend worde wat staat in Psalm 76 "slaan der bozen hoornen neer en vellen wat Zijn Naam bestrijdt". Het gaat om Gods eer. Dan mag de Kerk in de zondagse diensten met erkenning de overheid opdragen aan Gods troon, in verwondering dat het de Heere behaagt om de onderdanen te regeren door zulke overheden en door zulk een wetgeving en bestuur!

Artikel 5a. staat in het negatieve "verwijdere wat krenkt en belemmert". Wat mij betreft mag het ook

positief, nl. de overheid bevordere in haar wetgeving en bestuur dat al haar onderdanen onder de Evangeliebediening kunnen zijn, zonder enige verhindering of krenking! Is dat niet in overeenstemming met de NGB? Is dat niet voluit reformatorisch en calvinistisch?

Door de week

Daarbij wil ik nog een zaak aansnijden: de door de weekse diensten bv. met de kerkelijke feestdagen en de bid- en dankdagen. Hoewel ik klaar en duidelijk inzie dat in de praktijk mijn gedachten in dezen strijden met alle zin voor nuchterheid en werkelijkheid, dacht ik dat het in de lijn van artikel 5a ligt dat de overheid zorgt dat met de kerkelijke feestdagen volledig vrijaf gegeven wordt en deze dagen als nationale vrije dagen worden gehandhaafd. Ik denk daarbij aan de Hemelvaartsdag, aan de Goede Vrijdag en de bid- en dankdagen. De havens zijn alreeds genoemd: steeds meer is er de tendens om bv. in het havenbedrijf deze dagen gewoon door te werken en het christenen onmogelijk te maken dan vrij te nemen! Men mag zelfs niet snipperen op deze dagen, maar men mag wel twee weken later vier weken staken en het werk stil leggen. Dat is het recht van de arbeider en zijn eisen. Zou het feit dat bid- en dankdag nationale vrije dagen waren, waarbij de overheid opriep tot trouwe kerkgang en zelf het voorbeeld gaf niet noodzakelijk en nuttig zijn, zou de Heere Zijn zegen daarover niet gebieden, zou het niet te maken kunnen hebben met de regels uit Psalm 81 "Dit is 't hoog gebod, 't recht van Jakobs God, dat wij billijk eren"? Of versta ik Joëls oproep tot een nationale vastendag verkeerd? Of ben ik alleen maar een idealistische dromer? Of is er een andere mogelijkheid dat we zo gewend zijn aan deze wetgeving en dit bestuur, dat we dit lezende de schouders ophalen en zeggen "onhaalbaar, irreëel, onpraktisch, dweperig, extreem"?

Wat zou het groot zijn wanneer schrijver en lezers samen dit overdenkend gevonden werden op die plek, die Daniël mocht innemen in hoofdstuk 9 vers 8 van het naar hem genoemde bijbelboek: O Heere, bij ons is de beschaamdheid der aangezichten, bij onze koningen, bij onze vorsten en bij onze vaderen omdat wij tegen U gezondigd hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen