OVERWEGINGEN BIJ DE STEMBUS

Helaas! de ware beginselen worden schrikkelijk verzaakt. Jammer! de partijen die zich aan het Woord wilden houden, zwenkten naar links. De samenwerking met Rome, in 't gemeen gezegd, het grijpen naar macht, deed van de vastheid afglijden. Machtspolitiek doodt beginselpolitiek. Zullen wij 't gevaar ontkomen? Zal onze kleine maar wassende partij zich kunnen blijven spenen aan al wat grijpen is naar 't grote en machtige ten koste van beginsel? Zullen wij kunnen verliezen als 't beginsel 't eist? Smaad dragen en verwijting als 't moet? Ontveinzen we ons de gevaren niet. Hou vast aan 't beginsel. Winnen met inboeten van heilige beginselen is verliezen. We belijden in ons program, om in dit woord ter inleiding één zaak te noemen: "Vrouwenkiesrecht is in strijd met de roeping der Vrouw." Dienovereenkomstig zullen we straks zonder vrouwen ter stembus optrekken; misschien, ik zeg misschien, (want 't is naar menselijke berekening en God regeert), de helft van de stemmen krijgen, die we anders zouden kunnen halen; misschien nog niet één onzer mannen in de Kamer brengen, misschien wel haast zeker, het verwijt krijgen van ontrouwe vrienden, die de beginselen wel uitspraken, maar verkochten voor de schotel linzemoes van de gelijkstelling der openbare en Christelijke school, dat wij de socialisten steunen; misschien wie weet wat naarheid meer. En zullen we het alles kunnen dragen als het moet? Ja, blij zijn, dat we stemden met een vrije consciëntie, zonder machtbeoging? Want dat geeft blijdschap. Laat uw oog daarop alleen zijn gericht: uw consciëntie blijve vrij. Voor de vierschaar van uw geweten moet ge niet geoordeeld staan. En dat kan alleen als men naar beginsel handelt. Maar die vrijheid is een overwinning groter dan van menigeen die "Hosannah" jubelde, doch alleen omdat hij macht kreeg. Laat ik 't maar eerlijk zeggen: dat heeft me altijd gehinderd in de politiek. Elke praktijk was goed genoeg; als men maar stemmen ermee aanbrengt; werken moet ge, werken. "Laat de oude wijven bidden" zei eens spottend één van de leiders in Utrecht. En dan als een zogenaamde overwinning is behaald, dan zingt men "Gij toch, Gij zijt hun roem, de kracht van hunne kracht." Mijn lezer ik beef, als ik aan dat hoongelach, aan dat spotten met de Almachtige denk.

Alleen als waarschuwing haal ik 't aan; als waarschuwing voor onszelf, zullen wij staande blijven, dan moet beginsel ons beheersen; dan moet ge u spenen aan al wat beginselverloochening is, ook al zoudt ge er mee "winnen", dan moet ge verliezen kunnen. Maar dan zal ook uw verlies winst zijn; dan zal ook verlies u stalen in de strijd; dan zult ge een bende vormen, wel toegerust, dan, ik twijfel er niet aan, dan zult ge den lande behoudenis aanbrengen. We beleven zulke beginselloze dagen. Er is behoefte aan vaste leiding, daaraan dat de bazuin een zeker geluid geeft. Welnu moge de Heere ons verwaardigen ook in het politieke leven getrouw gemaakt te worden en onwankelbaar te staan.

Laat ons met geen grote woorden schermen! Ootmoed betaamt ons vooral bij het betreden der politieke erve. O, op die erve ligt zulk een schuld! En die schuld is onze schuld, of we 't weten willen of niet. Hoe hebben onze Vaderen geklaagd over het droef verval van ons volk. En waar zijn we sinds de dagen van Van der Groe en anderen? Achteruit gevlogen is ons volk!

Ons dreigen zulke schrikkelijke gevaren, 't Socia-

lisme groeit. Rome groeit! Rome groeit schrikbarend. Op nu mannen; op tegen de ontzettende stroom die ons dreigt te verzwelgen. Om het behoud onzes volks roep ik u toe: staat als een enig man, houdt uw beginsel vast. Niet een man of wat in de Kamer, maar het leven bij Gods Woord zal ons kunnen redden. Zeg maar of een rechts kabinet ons zoveel winst bracht! Wat?

Wil ik een rechts ministerie gelijkstellen met een links?

Och neen; blind ben ik voor 't gevaar van het socialisme niet; neen de rust die we nog hebben waardeer ik mee. Maar wel bedroeft me de nieuwe koers. De sociale wetgeving is een ellendebron, geestelijk en stoffelijk; wie zal de lasten dragen straks? Wie het heirleger ambtenaren keren in z'n brute eisen en knevelend handelen? Waarheen zal 't vrouwenkiesrecht ons voeren? Men spreekt van beëindigen van de schoolstrijd, doch voor ons ving de strijd nu juist aan. Wie maakt ons het verkrijgen van scholen mogelijk? Eigen scholen zijn voor ons een levensbelang. Genoeg, de nieuwe koers kan ons niet behagen. "Zet de oude palen niet terug", maant ons Gods Woord; en die vermaning geldt ook voor ons volksleven. Doe de Heere ons tot Hem wederkeren. Binde Hij de noden des volks ons op 't hart. Geve Hij onze geëerbiedigde Koningin in Zijn vreze te regeren. Stelle Hij aan hare zijde mannen die naar Zijn Woord horen. En 't zal ons welgaan.

-Ds. G.H. Kersten in het eerste nummer van De Banier dat verscheen op 5 mei 1921-

"Waar het willens onbekend is, dat God de Heere de vrouw als hulpe tegenover den man gemaakt heeft, opdat een iegelijk zijn vrouw alzo lief hebbe als zich zeiven en de vrouw den man vreze; daar is de echtgenote onze reis-genote op den levensweg en op den weg des Levens niet meer; daar wordt ze mederegentes of slavin; daar is men veroordeeld, bij het versmaden van de wijsheid en liefde Gods, in de dwaasheid van den filosoof of in de ruwheid van den barbaar te vervallen."

-Mr. G. Groen van Prinsterer, Ongeloof en revolutie, 1976, p. 155/156-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen