VARIA

Geoorloofde middelen

Aan de gewone, eerlijke middelen die God geeft, zijn wij gebonden.

Toen wijlen ds. M. Heikoop als student was toegelaten, kreeg hij van allerlei kanten zoveel ondersteuning in geld en in natura dat hij meende de kerkelijke bijdrage aan de studenten - als een zijns inziens al te menselijke instelling- wel te kunnen missen. Maar toen hield de Heere die andere bronnen in 1} .

Het ongeloof wordt nooit beschermd 2)

Tijdens de laatste polio-epidemie werd de vader van één van de door de ziekte getroffen jongens ernstig bedreigd. Hij zou daartoe op een bepaalde plaats worden opgewacht. Toen hij naar buiten kwam, ontwaarden zijn belagers echter een grote hond, waarvan zij meenden dat hij deze ter bescherming bij zich had genomen. Daardoor liet men hem noodgedwongen ongemoeid 3) .

Niemand wist later te zeggen van wie de hond was of waar hij vandaan kwam. Hij is ook nooit meer gezien. Hij was er. Op dat moment!

Theorie en praktijk II

In ons blad van oktober en december jl. hebben we het onderwerp "Theorie en praktijk" aan de orde gesteld met betrekking tot het door de partij al dan niet gebruik maken van de publiciteitsmedia radio en televisie. Ook in De Banier is hieraan in een tweetal artikelen ruime aandacht geschonken 4 '.

Enerzijds heeft de algemeen secretaris in deze artikelen de theorie bevestigd: geen actief gebruik maken van deze media, maar noodzakelijke bijeenkomsten waar de SGP als partij functioneel aanwezig moet zijn, behoeven vanwege de aanwezigheid van radio of t.v. niet te worden gemeden. "Tot noodzakelijke bijeenkomsten worden gerekend alle vergaderingen van Kamers, Staten en Raden, overheidscommissies, bestuurslichamen en dergelijke" 5 '.

Anderzijds wordt gezegd: "Het op verzoek verstrekken van informatie of een toelichting op ons standpunt als zodanig aan vertegenwoordigers van deze media is niet bezwaarlijk." Dit wijkt duidelijk af van het enerzijds gestelde, kennelijk om ruimte te hebben voor de jaarlijkse deelname (reeds 10 jaar) van de SGP aan het commentaar van de fractievoorzitters van de Tweede Kamer voor de radio en t.v. op de Troonrede. Het Hoofdbestuur vindt dat een terughoudende opstelling, een passieve deelname.

Wij delen die mening niet. Zo komt het niet bij de luisteraar en kijker over. Een beter criterium dan dit spelen met de woorden "actief' en "passief' - ten einde te kunnen komen waar men wil wezen - achten wij de vraag of deze deelname op Prinsjesdag (en bij andere, vergelijkbare gelegenheden) het door ons gestelde doel ten opzichte van de media dient: openlijk blijk geven van onze bezwaren tegen kwalijke programma's en het tegengaan van mediabezit door als partij deze te mijden. Dat is het punt!

De SGP vond en vindt dat een politieke partij die de handhaving van de eer, rechten en geboden van God voorstaat, van haar om deze reden negatieve beoordeling van de media het best getuigenis geeft door zich van gebruikmaking geheel te onthouden. Afwezigheid van de SGP op t.v. op Prinsjesdag is juist een uitstekend voorbeeld daarvan. Wel aanwezig zijn bij deze (ene) gelegenheid tast de geloofwaardigheid van het standpunt al aan. Of is wat dan naar voren wordt gebracht voor het bereiken van ons streven zo belangrijk en onmisbaar dat dit bezwaar op de koop toe genomen moet worden?

Geen discussie

De Algemene Vergaderingen van de SGP staan doorgaans niet bol van discussies over actuele politieke vraagstukken. Door velen werd en wordt de Partijdag niet vooral, maar uitsluitend als een toogdag gezien. Met als hoogtepunten de partijdagrede en het slotwoord. Tussen 1952 en 1962 werd vier keer door kiesverenigingen voorgesteld de rondvraag af te schaffen, en in 1970 werd de mondelinge rondvraag vervangen door een schriftelijke.

Ook voor het indienen van vragen en voorstellen ter behandeling op een Algemene Vergadering moeten dusdanige hobbels worden genomen (zie artikel 9 van het Algemeen Reglement van de partij) dat het vrijwel niet mogelijk is om deze aan de orde te stellen bij gebrek aan medewerking van het Hoofdbestuur en/of het bestuur van de Provinciale Vereniging. Bij voorbaat dient in de betrokken provincie een meerderheid te worden behaald 6 '.

Is dit de oorzaak dat er de laatste jaren soms nauwelijks vragen of voorstellen van groot belang op de agenda van de Algemene Vergadering staan, en dat we soms 10, 20 jaar in de geschiedenis terug moeten om een partij-uitspraak over een bepaald onderwerp te vinden? Zoals die over (als regel geen) samenwerkingsverbanden in 1962 en (geen) gebruikmaking van

de zendtijd politieke partijen in 1960. Intussen gingen de ontwikkelingen door, vaak gesanctioneerd door het Hoofdbestuur (lidmaatschap vrouwen k.v. Den Haag: 1983, op Prinsjesdag voor de t.v.: 1984, etc), zonder dat de partij als zodanig eraan te pas kwam. Discussies over gevoelige onderwerpen werden het liefst vermeden. Als achteraf door de partij "nee" werd gezegd, stelde het Hoofdbestuur zich op het standpunt geen mogelijkheden te zien om de gevolgen van de door haar gesanctioneerde ontwikkeling terug te draaien (bijvoorbeeld: de vrouwen die lid zijn, mogen lid blijven en t.v.-uitzending op Prinsjesdag).

Het is daarom misschien wel jammer dat de Provinciale Vereniging Zuid-Holland - zonder discussie - heeft besloten een drietal door kiesverenigingen ingediende vragen niet ter behandeling op de aanstaande Algemene Vergadering door te zenden: 1. over het televisie-optreden op Prinsjesdag; 2. over de fractievorming in het Europese Parlement 7) ; 3. over artikel 12 van het Algemeen Reglement inzake opsplitsing van gemeentelijke kiesverenigingen 8 ).

Geen discussie?

Wellicht jammer, te meer daar deze besluiten vrijwel unaniem genomen zijn nadat de voorzitter ter vergadering had gezegd dat op de Partijdag toch geen discussie over deze onderwerpen kan plaatsvinden. Dit laatste was natuurlijk een vergissing. Het Algemeen Reglement van de partij zegt in één adem dat voorstellen en vragen door de kiesverenigingen ter behandeling op de Algemene Vergadering kunnen worden ingediend. Daarna zendt het Hoofdbestuur deze vragen en voorstellen, eventueel (doorgaans) vergezeld van een prae-advies, naar de desbetreffende Provinciale Vereniging ter beslissing of de vraag/het voorstel ter behandeling naar de Algemene Vergadering doorgezonden dient te worden. Vervolgens heeft het Hoofdbestuur het recht de vraag of het voorstel opnieuw te voorzien van een prea-advies.

De woorden "ter behandeling" en "prae-advies" geven duidelijk aan, dat de besluitvorming er over door de partijvergadering plaatsvindt. En uiteraard na een eventueel desgewenst gehouden discussie.

A de Gruijter

Noten:

1) J. Fama, Het leven en de arbeid van ds. M. Heikoop, 1947, p. 68 2) En noemt dit verhaal toeval 3) De omstandigheden zijn iets gewijzigd weergegeven.

4) D. Nieuwenhuis, "Tekst & Uitleg", in: De Banier, 25 november 1994 en 8 december 1994. In deze artikelen wordt bovendien melding gemaakt van nog vele andere ontmoetingen tussen deze media en SGP-vertegenwoordigers, ook in lagere bestuursorganen.

5) Nieuwenhuis, a.a., 8 december 1994 6) Doorgaans is in (bestuurlijk) Nederland een (substantiële) minderheid voldoende, ten einde te kunnen proberen vanuit die positie een meerderheid achter een voorstel te verkrijgen.

7) Zie hierover: L. van der Waal, "Europa van de Nationale Staten", in: De Banier, 10 november 1994, p. 14 e.v. 8) Denk aan het oneigenlijk gebruik van deze mogelijkheid zoals beschreven in: "Varia", in: In het Spoor, december 1994, p. 203

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen