VARIA

Waarvan akte

In de Accent-bijlage van het Reformatorisch Dagblad van 3 juni jl. stond een vraaggesprek met de na een lidmaatschap van 12 jaar van de Eerste Kamer scheidende heer H.G. Barendregt. Hij maakte daarin ook een aantal opmerkingen over standpunten in de partij en het Hoofdbestuur die mij het voorhoofd deden fronsen. Daar ga ik nu niet meer op in. Slechts wil ik nog even onderstrepen de reactie van de partijvoorzitter, ds. D.J. Budding, op één punt uit het interview, namelijk de uitspraak van de heer Barendregt dat "er enkele (vet; AdG) mensen in het Hoofdbestuur zijn die liever één man in de Tweede Kamer hebben die het in hun ogen goed doet dan twee die het wat minder goed doen". Een opvatting die naar onze mening geheel aansluit bij de strekking van artikel 2 van de Partij statuten en wij dus kunnen onderschrijven.

In zijn aan het vraaggesprek gewijd artikel in De Banier van 15 juni jl. gaat de partijvoorzitter (alleen) op deze uitspraak in. Om haar tegen te spreken! Hij wil deze bewering uit de wereld helpen. Men leze het artikel echter goed! Ds. Budding weerspreekt de inhoudelijke betekenis van die woorden niet, maar de in de uitspraak van de heer Barendregt vervatte suggestie dat het Hoofdbestuur op dit punt verdééld zou zijn: "Ik meen dat er hier toch een tegenstelling binnen het Hoofdbestuur is gesuggereerd die er zo gelukkig niet is." Aan het eind van zijn lezenswaardig artikel zegt de partijvoorzitter het duidelijk: "Ook is het HB hierin, denk ik, eensgezind dat de kwaliteit, de zuiverheid van de beginselen, nooit mag worden opgeofferd aan de kwantiteit. Dat we water in de wijn zouden doen om maar zoveel mogelijk mensen aan ons te binden en bij ons te houden."

Omdat er binnen de partij wel eens wat andere geluiden worden gehoord (heeft de heer Barendregt zich daardoor vergist? ) is het een goede zaak dat de partijvoorzitter zich zo duidelijk heeft uitgesproken.

Is dat zo?

Onder de kop "De moeder of het kind" en het subhoofd "Geen andere keus" schrijft partijvoorzitter ds. D.J. Budding onder meer: "Kiezen tussen twee kwaden. Dat is een moeilijke zaak. Je wilt geen van beide. Maar je hebt geen andere keus. Niet kiezen (bedoeld is: niet kiezen voor het minst kwade, maar wel voor het meest goede dan; AdG) is ook kiezen. Maar dan voor het meest kwade. Niet kiezen lijkt dan ook principieel, maar is het niet. In feite is het een onttrekken aan de verantwoordelijkheid die je hebt in de gegeven situatie." 0

Is dit waar? Brengt ons streven de beginselen van Gods Woord tot meerdere erkenning te brengen met zich mee (volgens het oud-raadslid dat ds. Budding sprak: dikwijls) dat wij daarvan afwijkend zouden moeten stemmen? Is ook de SGP een partij van het compromis met betrekking tot de eeuwige waarheden van Gods Woord?

Woorden als hierboven geciteerd van ds. Budding werden vroeger vooral door ARP'ers en CHU'ers tegen de SGP gezegd. Denk aan het bekende geval van de aanvulling van het Wetboek van Strafrecht door een voorstel van de anti-revolutionaire minister Donner in 1932 "met voorzieningen betreffende bepaalde voor godsdienstige gevoelens krenkende uitingen" (smalende Godslastering). De antirevolutionaire prof.dr. H. Visscher had wel bezwaren, omdat

het wetsontwerp niet uitging van het bestaan van God, maar hij zou desondanks voorstemmen, "omdat voortaan van de publieke weg opschriften, caricaturen, goddeloze smaadtaal kunnen worden geweerd. Ook met betrekking tot dit onderwerp: beter een half ei dan een lege dop." Ds. Kersten interrumpeerde hierop: "En als dat ei bedorven is? " en ds. Zandt zette in een uitvoerig principieel betoog uiteen waarom het voorstel niet aan de norm van Gods Woord voldeed. De SGP'ers stemden tegen. Hun leidraad was: wat is eis van beginsel. Hierop kwam het verwijt van AR-zijde dat de SGP blijkbaar de voorkeur gaf aan straffeloosheid in de praktijk. 2 '

In feite zei men dit slechts om het eigen stemgedrag te rechtvaardigen, want als het hun uitkomt, weten ze best hoe wij als SGP'ers stemmen moeten. Op één en dezelfde dag (12 september 1995) twee voorbeelden daarvan. Het eerste: Bij het afscheid van een lid van de gemeenteraad van Reeuwijk van de SGP werd deze door zijn collega van de PvdA "de meest linkse SGP'er die hij ooit had meegemaakt" genoemd. Wij kunnen deze kwalificatie niet beoordelen en laten deze dus geheel voor rekening van de spreker, het gaat nu even slechts om de opmerkelijke verklaring die de aangesprokene daarvoor gaf: "Je moet altijd de persoonlijke relatie goed houden. Bovendien moet een SGP'er vaak van twee kwaden de minst kwade kiezen, om erger te voorkomen." 3 ' Blijkbaar dient, ook in de ogen van onze principiële tegenstanders, dergelijk stemgedrag niet om de beginselen van Gods Woord tot meerdere erkenning te brengen. Let er ook op, dat ter verklaring de persoonlijke verhouding ook wordt genoemd, zelfs het eerst.

Het tweede voorbeeld: Bij de vaststelling van een nieuwe Winkelsluitingsverordening, nodig in verband met de gewijzigde Winkelsluitingswet 1976, in de raad van de gemeente Zevenhuizen-Moerkapelle, uitte de heer Van Eijk (VVD) zijn verbazing dat de SGP daar voor was. Het voorstel behelsde namelijk onder meer de mogelijkheid van openstelling van winkels op twee zondagen per jaar (alleen) voor de wijk Zevenhuizen en openstelling van een recreatiewinkel aan de Zevenhuizerplas. Het SGP-raadslid repliceerde dat "de openstelling op zondag een pijnlijke zaak voor de fractie is. We willen daaraan in feite niet meewerken. Soms moet er echter worden gekozen tussen twee kwaden. Gelet op de oude verordening van de (voormalige) gemeente Zevenhuizen" (waarin de zondagsopenstelling ruimer was), "die in die gemeente op democratische wijze" (dat is bij meerderheidsbesluit, dus met de stem van het SGP-raadslid van Zevenhuizen tegen) "tot stand is gebracht, zullen wij thans niet tegen deze verordening stemmen. Ook uit sociaal oogpunt zijn wij evenwel voor handhaving van de zondagsrust; het door de consument besteedbare bedrag wordt niet groter, het geeft alleen maar meer werkdagen en - tijden." Van Eijk: "Als het om praktische redenen zo uitkomt, zet de SGP haar principes dus opzij." De SGP'er "We hebben gekeken naar het meest haalbare in de collegepartijen." (Het college heeft een CDA-, een GB- en een SGP-wethouder) "Welke praktische redenen heb ik genoemd? " Van Eijk: "In ieder geval hebt u uw principes opzij gezet." De SGP-wethouder gaf een persoonlijke stemverklaring: "Onze principes blijven onze principes. Maar ze zijn niet altijd haalbaar. Daarom is dit" (die twee zondagen open in Zevenhuizen) "een tussenstap. In de hoop dat het meer wordt" (namelijk altijd gesloten op zondag).

Noten:

1) D.J. Budding, "De moeder of het kind", in: De Banier, 1 september 1995, p. 6

2) H. Meijer, Het spoor van ds. Kersten en ds. Zandt, 1976, p. 80-85

3) Reformatorisch Dagblad, 12 september 1995, p. 4

A. de Gruijter

"De waereldt spant te zaamen in het booze, en sy zyn het eens, om voor de zonde te pleiten: veel meer past het u dan, dat gy niet teegen malkanderen aanstoot, maar tracht een harte en eene ziele te zyn, en voor de waereldt te toonen, dat gy u benaerstigt te behouden de eenigheydt des Geestes, door den bandt des vreedes, en dat uw gemeen oogmerk is, de zaake Godts te bevorderen, en u teegen het booze te verzetten."

-Ds. G. van Kessel, Het zwygen der verstandigen in eenen boozen tydt, 1755, p. 41

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen