Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

ACTUALITEITEN

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

ACTUALITEITEN

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een waardig interview!

In de "Kerst- en Nieuwjaarsbij lage 2001" van Het Urkerland stond een interview met de Urkse gemeentesecretaris en SGP-Statenlid M. Bogerd. Enkele zinnen in dit interview, dat gepubliceerd werd onder de titel: "SGP intolerant? Jazeker!", trokken na publicatie algauw de aandacht van de landelijke pers. Met name Bogerds stelling dat een SGP-meerderheid in ons land het einde van de huidige democratie zou betekenen, werd zowel door mensen buiten de SGP als door sommige prominenten in de SGP van negatieve kanttekeningen voorzien. Dit vormde vervolgens voor de heer Bogerd de aanleiding om deze stelling in het openbaar nog eens te verduidelijken: hij had bedoeld te zeggen dat hem een democratie voor ogen stond waarin de Bijbel zonder meer leidraad van het regeringsbeleid zou zijn.

Intussen gingen de media helaas wel (bewust) voorbij aan de kern van zijn waardig interview, waarin hij helder en eenvoudig de aloude op Gods Woord gegronde staatkundig Gereformeerde beginselen verdedigde. Slechts weinigen kregen zijn verhaal onder ogen. Daarom dacht het de redactie goed om, zover de plaatsruimte het toelaat, een groot deel van dit interview hieronder te citeren, zodat u als lezer van In het Spoor hiervan alsnog kennis kunt nemen.

De heer Bogerd: "In alle lagen [van het politiek bestel in ons land; red.] moeten we actief blijven, mits we echt niet meer anders kunnen, omdat we gedwongen worden tot zaken waar we uit oogpunt van principes niet achter

kunnen staan. Ik ben me ervan bewust dat het ons steeds lastiger gemaakt wordt. Ook in het bestuurlijke leven. We moeten de eed afleggen op wetten waar we niet achter kunnen staan. Echter doen we wel een belofte dat we die wetten zullen naleven. De kracht van de eed ligt voor mij in de laatste woorden: 'Zo waarlijk helpe mij God almachtig'! Ik vraag daarbij Gods hulp bij het houden van de eed. Die slotzin sluit voor mij alle zondige wetten uit. Een overheid die een zondige wet maakt, is schuldig, niet diegene die de wet ontrouw is. De gehoorzaamheid aan Gods Woord gaat voor mij boven de overheid. Desondanks zien we de overheid als Gods dienaresse. Het overheidsgezag komt rechtstreeks van God, evenals het ouderlijk gezag. We eerbiedigen daarom ook een slechte overheid. Lastig, jazeker maar daarom wil ik niet verantwoordelijk zijn voor uitvoering van die wetten. In de gemeenteraad en de Staten kun je altijd nog tegen bepaalde zaken stemmen, maar als burgemeester heb je ook een stukje eigen bevoegdheid. Ontheffing van het sluitingsuur op zondag, het plaatsen van gokkasten, zaken op het terrein van de openbare orde, om maar een paar voorbeelden te noemen. Dan kun je er als burgemeester wel tegen zijn, maai" de overheid gebiedt je om er toch voor te zijn. Daarom wil ik ook geen burgemeester zijn. (...) ik sta op het standpunt dat wat ik als vader niet goed vind voor mijn kinderen, ik dat ook niet goed mag vinden voor andere burgers. (...)

We raken in een snel tempo de laatste resten van onze Christelijke beschaving kwijt. Het onbegrip voor en de onkunde van de Bijbelse uitgangspunten nemen verontrustend toe. Ook binnen de SGP hollen we onszelf uit omdat er te weinig studie is naar onze beginselen. (...) We leven in een koude en kille maatschappij. Dagelijks lezen we over moord en doodslag, misbruik van kleine kinderen en ga zo maar door. (...) Het individualisme neemt (...) toe. Meeleven, meedragen, zijn begrippen die niet meer worden verstaan. Ook in de gezinnen ontbreekt de liefde steeds meer. (...)

Als de SGP aan de macht komt zal er zeker veel in ons land veranderen. Nu gaat het zeker niet goed met ons land. De rechten van de mens zijn uitgangspunten in onze democratie. Wat de mens goed of kwaad vindt, maar dat staat soms haaks op wat God wil. Gods Wet hoort de grondwet van ons land te zijn. De samenleving dient ingericht te worden en bestuurd naar Gods heilig Woord. Het gaat om de rechten Gods! God onze Schepper heeft recht op iedere Nederlander. Of we het daar nu mee eens zijn of niet. Eenieder moet voor Hem buigen, vallen voor Hem neer. Als we dan uitgaan van de huidige tolerantie, dat zal er veel gaan veranderen in ons land. In de Bijbel staat wat goed en slecht is, dat wordt dan de leefregel voor iedere Nederlander. Vrees God en houd Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen (Pred. 12:13). Zaken als homofilie, abortus, euthanasie, prostitutie zullen dan verboden worden. De zondagsrust en - heiliging zal ingevoerd worden, dus geen winkels meer open op zondag. Ook geen godsdienstvrijheid meer! Er is maar één God. Op een andere wijze kun je niet zalig worden. De Heere Jezus zegt: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Er is dus geen ruimte voor andere godsdiensten. Het klinkt arro-

gant, het zij zo. Toch is het de waarheid. Alleen het levende geloof in Christus kan en zal ons reden van de ondergang. Om die reden zal het protestantisme dan ook als enige Godsdienst getolereerd worden. Daarom ook geen openbare scholen meer. Op alle scholen zal Gods Woord gehoord worden. We zullen echter niemand dwingen om het geloof aan te nemen. Wie er een andere religie op na wil houden moet dat maar in het verborgen doen, maar in het openbare leven dus geen andere godsdiensten. Een moskee zal een SGP-over-

heid dus zeker niet toestaan. Met de Bijbel als uitgangspunt zal er voor de vrouw ook geen taak meer zijn weggelegd op kerkelijk en politiek gebied. Man en vrouw zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk.

Met de Bijbel als grondwet hebben we een bibliocratie, waarin voor veel zaken geen ruimte meer zal zijn. Intolerant? Jazeker, als je het vergelijkt met wat er heden ten dage wordt getolereerd. Er zal scheiding van kerk en staat zijn, maar de ruimte die de huidige democratie geeft aan andersdenkenden en minderheden zullen we dan uit principieel oogpunt niet meer kunnen bieden. Nu heb ik wel respect voor bijvoorbeeld de islamitische vrouwen die een hoofddoekje dragen, maar we zullen hun geloof niet tolereren.

Laat ik de angst wegnemen dat de SGP net als de Taliban zou regeren. Noch Gods Woord in het Nieuwe Testament, noch de reformatoren, noch de geschiedenis leert mij dat een SGP'er het zwaard moet oppakken. Of we nu wel of geen meerderheid hebben. Ook Petrus moest het zwaard opbergen! Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden, zo leert ons de Bijbel. De strijd van Gods Kerk is een geestelijke strijd, gevoerd met de wapenrusting Gods. Wij moeten getuigen, overtuigen kan God alleen"!

Tot zover het SGP-Statenlid M. Bogerd. Sommige andere prominente SGP'ers proberen in de media zo tolerant mogelijk over te komen en doen daarbij helaas concessies ten aanzien van de beginselen. Zo pleitte, om slechts één voorbeeld te noemen, een prominente SGP'er onlangs niet (meer) voor een algehele sluiting van de bioscopen, maar slechts voor instelling van een filmkeuring, wat milder overkomt (zie: "Het is allemaal schijnwerkelijkheid", in: Brabants Dagblad van 1 december 2001). De heer Bogerd daarentegen laat zich daartoe niet verleiden, hij zegt klip en klaar waar het op staat, ook met betrekking tot het aangelegen punt van de Godsdienstvrijheid! Omdat er maar één God is en Christus de Weg, en de Waarheid, en het Leven is, kan en mag de overheid geen andere godsdienst in het openbare leven tolereren dan alleen het protestantisme, zo betoogt hij volkomen terecht. In geen geval mag dus een overheid een officiële feestdag voor de mohammedanen invoeren of aan mohammedanen de mogelijkheid geven om een eed aan Allah te zweren, zoals eind vorig jaar zelfs door een andere prominente SGP'er op persoonlijke titel geopperd werd! Dat zou immers volstrekt haaks staan op Gods Woord en het daarop gegronde onverkorte artikel 36 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis!

Vrouwen, blijft thuis!

Vroeger bracht de SGP in verkiezingstijden bewust onder de aandacht van de kiezers, bijvoorbeeld via De Banier en via verkiezingsfolders, dat ook het actieve vrouwenkiesrecht in strijd is met Gods Woord. Openlijk schreef en adviseerde men toen: 'Vrouwen, blijft thuis'! Thans gebeurt dit helaas niet meer, althans niet in De Banier. En ook in veruit de meeste SGPverkiezingsfolders treffen we hierover niets meer aan. Het is dan ook geen wonder dat veel SGP-leden, vooral de jongeren, steeds verder van dit staatkundig Gereformeerd beginsel vervreemd raken. Daarom, terugkeer is nodig tot de oude paden, ook op dit punt! Juist in tijden van verkiezingen dient dit beginsel weer uitgedragen te worden. Overigens hoeven daarbij niet telkens uitvoerig de redenen waarom we het actieve vrouwenkiesrecht afwijzen, vermeld te worden*'. Een kort berichtje ter opscherping doet vaak al veel. We sluiten daarom als voorbeeld deze actualiteitenrubriek af met het korte, maar niets aan duidelijkheid te wensen overlatend berichtje dat in 1923 vlak vóór de gemeenteraadsverkiezingen in De Banier (1 maart 1923) gepubliceerd werd. We drukken het hier vet af:

"Bij de naderende verkiezingen blijve elk bestuur der kiesvereeniging het uitgesproken beginsel hooghouden: 'Vrouwenkiesrecht strijdt tegen de der vrouw van God gewezene plaatsOnze vrouwen stemmen niet!! (...) Geen morsen met onze beginselen!"

*) Voor een uitvoerige uiteenzetting van de bezwaren tegen zowel het actieve als het passieve vrouwenkiesrecht verwijzen wij u naar het artikel "Vrouwen, blijft thuis!" in In het Spoor van februari 1998 en het vervolgartikel "Nogmaals vrouwenkiesrecht" in In het Spoor van mei 1998.

Verder attenderen wij u op de brochures Vrouwenkiesplicht in strijd met Gods Woord (1923) van W. Hoogakker (deze brochure werd vrijwel integraal afgedrukt in In het Spoor van december 1999) en De kiesrechtvrouw afgeweken van het heilig gebod (1928) van C.B. van Woerden jr.

Dit artikel werd u aangeboden door: In het spoor

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 februari 2002

In het spoor | 48 Pagina's

ACTUALITEITEN

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 februari 2002

In het spoor | 48 Pagina's