ACTUALITEITEN

Vrouwen: smuk u niet op!

Vrouwen die hun haar blonderen of rood verven, die hun lippen kleuren, die hun oogleden voorzien van oogschaduw of die alleen de wimpers zwart maken, het zijn bekende verschijnselen in onze tijd. Zij die van God noch gebod weten, doen hier vrolijk en volop aan mee. Maar ook onder ons die belijden dat het gezag van Gods Woord zich uitstrekt over alle terreinen des levens, zijn er opgroeiende meisjes te vinden die hieraan meedoen of hieraan graag mee zouden doen als hun ouders er niet op tegen waren.

In het bijzonder voor hen en ter ondersteuning van hun ouders plaatsen we hieronder in herspelde vorm een in dit opzicht treffende en waarschuwende passage uit de Verklaringe over het Boeck Ruth (1671) van ds. Johannes Crucius (p. 307-308).

Het betreffende gedeelte schreef ds. Crucius naar aanleiding van Ruth 3:3, waarin we het feit beschreven vinden dat Naomi haar schoondochter Ruth aanraadt, zich eerst te baden en te zalven vóórdat ze op weg naar Boaz zou gaan.

Volgens ds. Crucius waren er in zijn dagen "andere tooierijen" dan zalven "ingekropen", te weten:

"dat men het aangezicht blanket en verruwt, dat men zwarte pleistertjes legt, dat men de wenkbrauwen schildert en wat dergelijke snode bedenksels [er] meer zijn, die geen Christenen betamen. Wilt gij reden en bewijs daarvan hebben [namelijk dat het geen Christen betaamt zich zo op te smukken; red.]?

Dat is niet ver te halen, maar gereed en bij de hand, want:

1) Een geblanket aangezicht vertoont zich anders als het is, en dat is bedrog en geveinsdheid die een gruwel is voor God. Petrus den Apostel vermaant ons (1 Petrus 2:1) 'af te leggen alle bedrog en geveinsdheid\ Zo moeten wij dit ook afleggen, want dit is er een van. Zich anders te vertonen als men is, dat is liegen. Men liegt niet alleen met woorden, maar ook met de daad. 'Legt af de leugen', zei de heilige Paulus (Ef. 4:25). Zo moeten wij dit ook afleggen, want wij mogen zo weinig liegen met het aangezicht als met de tong.

2) De schoonheid is ijdelheid, staat er in Spreuken 31:30. Is de schoonheid ijdelheid, wat zullen wij dan zeggen van die geconterfeite [nagebootste; red.] en gemaakte schoonheid? Die mag dan wel genoemd worden een ijdelheid der ijdelheid!

3) 't Is ook een grote dwaasheid dat men zijn aangezicht blanket, want de natuurlijke gedaante en het eigen wezen van het aangezicht wordt mettertijd daardoor geschonden en lelijker als tevoren, gelijk niet alleen bij ervarenheid wordt bevonden, maar God de Heere Zelf te kennen geeft (Jer. 4:30).

4) [Ook] is het een teken van grote hovaardigheid dat een mens schoner wil wezen dan hem God gemaakt heeft. En hoe dat de hovaardigen bij God den Heere staan, dat is genoeg bekend. Of zo men daaraan twijfelt, de heilige Petrus zal het ons wel zeggen 'dat God de hovaardigen wederstaat, maar dat Hij den nederigen genade geeft' (1 Petr. 5:5). Daarenboven zo strijdt het ook tegen de eerbaarheid, want in de Heilige Schriftuur worden ons de oneerbare vrouwen en de hoeren alzo beschreven (Jer. 4:30; Eze. 23:40). Wij lezen [in] 2 Koningen 9:30 van Jezabel of Izébel dat ze haar aangezicht had geblanket, maar wij vinden daarbij, niettegenstaande dat ze een koningsdochter was en daarna een koningin zelfs, dat ze nochtans schrikkelijk en exemplaarlijk [tot een voorbeeld; red.] is gestraft en omgekomen. Want zij werd door last van de koning Jehu met dat geblankette aangezicht boven ter vensteren uitgestoten, zodat van haar bloed aan de wand en aan de paarden gesprengd werd. En men trad ze met voeten. En als men haar meende te begraven, zo vond men niet van haar lichaain als het bekkeneel en de voeten en de palmen van haar handen en zij werd voort van de honden gegeten. Was dat niet wel geblanket?

6) Hierbij komt nog het oordeel van de oude Godzalige leraars die dit al overlang in hun tijd hebben veroordeeld en verdoemd. Tertullianus, een van die, een heel boek schrijvende tegen zulke vrouwen, zei dat ze des duivels dienaressen zijn.

Cyprianus, een ander, zei dat ze God ongelijk doen, omdat ze hetgeen dat God gemaakt heeft, bestaan te reformeren en te verbeteren. Zo zegt ook Hiëronymus dat de blanketselen zijn, een vuur voor de jeugd, voedselen van wellust, merktekenen van een onkuis gemoed.

Laat dan diegenen die daaraan niet schuldig zijn, zichzelven daarvoor wachten, die schuldig zijn geweest, berouw hebben en die daaraan nog zouden mogen vast zijn, zich bekeren. Leert veeleer uw zielen blanketten met een goede consciëntie, met de vreze Gods, met nederigheid, ootmoedigheid en andere Christelijke deugden. 'Zo zal de Koning', de Bruidegom van uw ziel, Christus Jezus, 'lust hebben aan uw schoonheid' (Ps. 45:12)1

Vrouwen: draag geen mannenkleding!

Nog onlangs kwam ons een krantenfoto onder ogen waarop het CU-Kamerlid mevrouw T. Huizinga voor de fotograaf poseerde in een lange broek. Ook fractiemedewerksters van de CU/SGP-eurofractie schromen niet om zich in mannenkledij te hullen, zo hebben we eerder al eens geconstateerd. Een en ander vormde mede de aanleiding om het korte en opmerkelijke artikeltje, gericht tegen het dragen van lange broeken door vrouwen, dat we onlangs aantroffen in De Banier van 11 maart 1954, thans in deze rubriek opnieuw te publiceren. De inhoud hiervan luidde als volgt:

"Dezer dagen weigerde te Verviers [een stad in België, gelegen op de grens van de Ardennen en het Land van Herve; red.] een rechter een vrouw als getuige te horen, omdat zij in een lange broek voor de rechtbank was verschenen. Zij had naar zijn oordeel geen respect voor de rechtbank. Een advocaat betoogde een kwartier lang, dat een lange broek reeds lang niet meer uitsluitend als een kledingstuk voor de mannen is te beschouwen. Daarbij wees hij er op, dat de vrouw rechtstreeks uit de fabriek, waar zij werkt, was gekomen en dus geen bijzondere zorg aan haar kledij had kunnen besteden. De rechter bleef - waarin hij volkomen gelijk had - op zijn standpunt staan en bleef, wat de advocaat ook verder in het midden bracht, weigeren om de vrouw in haar lange broek als getuige te horen.

Zijn gedrag eert ongetwijfeld de rechter. Hij had er nog bij kunnen voegen, dat Gods Woord nadrukkelijk verbiedt, dat een vrouw zich als een man kleedt; hetgeen wij in ons land helaas hoe langer hoe meer zien gebeuren. Kleedt een vrouw zich met de kleren van een man, dan heeft zij niet alleen te bedenken, dat zij in onwelgevoeglijke klederen gaat, maar tevens ook vooral, dat zij daarmede tegen Gods wet zondigt, welke zulks verbiedt. Het is waarlijk niet overbodig daartegen eens ernstig te waarschuwen, want wij zien dit ergerlijke en zondige verschijnsel nog steeds toenemen ".

De natuur zelve leert dat zo een man lang haar draagt, het hem een oneer is; maar zo een vrouw lang haar draagt, dat het haar een eer is (1 Kor. 11:14-15). Evenzo, naar dezelfde regel, is het een oneer dat een man een vrouwenkleed draagt en een vrouw zich in mannenkleding huldigt. Het kleed eens mans zal niet zijn aan een vrouw, en een man zal geen vrouwenkleed aantrekken; want al wie zulks doet, is den HEERE uw God een gruwel (Deut. 22:5). Het is dus niet zomaar om het even wat een vrouw aan heeft, een lange rok of een lange broek, een vrouwenkleed of een mannenkleed!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen