Mijnheer de Redacteur.

Uw blaadje lees ik geregeld en het bevalt mij uitstekend omdat U geene geleerde woorden gebruikt en niet over geleerde dingen spreekt, maar in alle eenvoudigheid de belangen van de Christ. Ger. Kerk bespreekt. De schrijvers in de Bazuin schijnen wel te meenen, dat een onbestudeerd menseh al dat geleerde over methodes van reformatie, over lijnen (en ‘k vreet niet wat al meer) gemakkelijk kan begrijpen. Zij moesten bedenken, dat zij, toen zij nog niet gestudeerd hadden, die geleerde dingen ook niet begrepen. In de Heraut gaat het precies zoo; men krijgt één gemoedelijk stukje (het tweede) en de rest bestaat uit liflafjes. Alleen het eerste stuk van de Heraut kan ook nog wel eens een beetje leering geven. Om die redenen lees ik geen Bazuin en geen Heraut meer. Ik heb liever de Roeper, UW BLAADJE en GIDEON; die zijn door ‘t eenvoudige volk te begrijpen en die draaien niet om de zaak heen, maar zeggen precies waar ‘t op staat.
Maar éen ding begrijp ik niet van U. Waarom zegt U ‘t niet open en bloot: broeders en zusters, leden der Christelijke Gereformeerde Kerk! zie toch op de oorsprong der doleantie voor zooverre die bekend is, en stel dan tusschen God en uw geweten deze zakelijke vragen :
ten eerste: Waaruit ontsproot de Doleantie ? Uit eene MENIGTE belijders, die ‘t niet langer konden uithouden ouder het Synodale juk der Ned. Herv. Kerk, of uit eene lidmaten-kwestie, in verband met deze zekerheid: Dr. Kuyper kon de candidaten zijner Vrije Universiteit niet kwijt worden bij de Ned. Herv. Kerk? Ging er ook maar ‘t minste noodgeschrei over den nood der Kerk aan die zekerheid vooraf, of begon men alarm te blazen toen de vraag zich aan hen opdrong: wat moeten wij met de candidaten der Vrije Universiteit, nu de Ned. Herv. ben niet aanvaarden wil ?
ten tweede: Vraag aan duizend doleerenden waarom zij gingen doleeren en minstens negenhonderd en negenennegentig zullen u zeggen: «och, ja,, ziet ge, onze domme, bij wien wij gewoon waren ter kerk te gaan, ging doleeren en toen zijn wij ook maar meegegaan!» Van de 1000 doleerenden is er nauwelijks één, die ook maar eenige reden voor zijn zoogenaamd doleeren kan opgeven. En vooral als gij hem de vraag stelt, waarom hij ging doleeren en zich niet bij de «Afgescheidenen» aansloot, zit hij met den mond vol tanden.
Neen, dan weet, Gode zij dank! ons volk beter waarom het afgescheiden is geworden !
ten derde: Neem er de proef eens van welk gehalte bet grootste gedeelte der doleerenden is. Een groot uithangbord met gemoedelijke praatjes, maar... degelijke schriftkennis, is er, helaas, och zoo luttel te vinden !
En zoo zou ik kunnen voortgaan, maar...... waarvoor ? Mij dunkt, alle Christelijke Gereformeerden, die het wel meenen met hunne, zoo rijk gezegende Kerk, zeggen uit een mond : laat als — ‘t — u — blieft dat doleerend volk buiten onze poorten I

Heilbiddend, mijnheer de Redacteur!
Sch. 5-4-’89.
OOK EEN VOORGANGER

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen