Christus met de wan in Zijn hand

Hlet was een zeer ernstige boodschap die Johannes de Doper aan de oevers van de Jordaan tot het volk van Israël te brengen had. Johannes sprak van de komst van Christus en hij heeft Hem aangewezen zeggende: „Hij staat in het midden van u, die ik niet waardig ben de riem van Zijn schoenen te ontbinden". Hij wijst Hem aan als het Lam Gods dat de zonden der wereld wegdraagt.

Die prediking van Johannes is aan de ene zijde een zeer ontdekkende prediking. Hij wil het volk van Israël afbrengen van de waan dat het bij de Heere iets te betekenen zou hebben alleen maar om het feit dat het uit Abraham gesproten is. Een waangedachte waarbij velen gerust leven en zich erop verheffen dat zij de kinderen van Abraham zijn. Maar Johannes zegt dat God wel uit stenen Abraham kinderen kan verwekken.

Nee, hij prijst Farizeeën en Schriftgeleerden niet. Integendeel. Hij noemt hen adderengebroedsels en hij wijst hen aan als kinderen des toorns, predikende hen dat de bijl Gods reeds ligt aan de wortel van de boom van hun leven. Hij toont aan het volk hun ware beeld, zoals dat in de ogen des Heeren is: Verloren zondaren en zondaressen. Hij bestraft de zonden en hij noemt de zonden, zodat een ieder die onder zijn gehoor komt zich hoort aanspreken.

Johannes heeft de zonde bestraft met een heilige ernst en hij heeft opgeroepen tot bekering. Want hij bestraft niet alleen de zonden, hij predikt niet alleen maar het oordeel, maar hij vermaant nog tot bekering.

Hij roept zijn hoorders toe: Het is nog de dag der zaligheid. Want hoe krachtig ook Johannes het oordeel over de zonde prediken moet, even krachtig mag hij prediken het Lam Gods dat de zonden der wereld wegdraagt. Hij is de bewogen boodschapper van de rijkdom van de Goddelijke genade. En juist hoe krachtiger nu van 's mensen schuld gesproken wordt en van 's mensen doodstaat voor God, des te rijker ook de boodschap van het eeuwig evangelie zal worden.

Zo wijst Johannes Hem aan. dat Hij komt. Hij zal komen tot Zijn dorsvloer met de wan in Zijn hand. Johannes gebruikt hier een beeld, ontleend aan het landleven. Wanneer de boer zijn graanoogst van het land binnengehaald had dan bracht hij het koren op de dorsvloer om het daar met dorsvlegels te dorsen, om het koren uit de halmen te verwijderen.

En wanneer het gedorste koren dan op de dorsvloer achter bleef, dan moest het nog worden gescheiden van het kaf dat daaromheen was geweest. De laatste handeling om zuiver graan te verkrijgen was het wannen. Dan wierp de boer het koren met een wan in de lucht zodat de wind het kaf meenam.

Dat koren en dat kaf kunnen niet bij elkaar blijven. Het moet van elkaar gescheiden worden. Welnu, zo zegt de Heere door de dienst van Johannes, zo komt de Heere ook tot Zijn dorsvloer met de wan in Zijn hand. Zijn dorsvloer waarmee hij het volk van Israël bedoelt. Zijn volk dat de Woorden Gods waren toebetrouwd. Zo komt de Heere ook tot Zijn Gemeente waartoe u, lezer(es), behoort.

Dat komen des Heeren zal aanstonds plaatsvinden op die grote dag van Zijn wederkomst op de wolken des hemels. Dan komt Hij in het bijzonder tot Zijn gemeente. Ook tot u, om scheiding te maken tussen het koren en het kaf. Om datgene wat geen waarde heeft voor Hem en in Zijn ogen verwerpelijk is voor eeuwig weg te doen en dat met onuitblusselijk vuur te verbranden, en om datgene wat naar Zijn oordeel koren is en door Hem waardevol geacht wordt in Zijn schuren te vergaderen. Dat wil zeggen om het daar te brengen waar het eeuwig Hem zal toebehoren. O, die grote dag waarop de Heere komen zal.

Lezer(es), in zeker opzicht komt die dag voor u als de dag van uw sterven aanbreekt. Dan komt Hij tot de dorsvloer van uw leven om scheiding te maken. En wat is dan kaf en wat is dan koren? Dat is een vraag van het allergrootste belang. Ben ik kaf of ben ik koren? Wat zal dan uw antwoord zijn?

Van nature zijn we niet anders dan kaf. Zoals we in de wereld zijn gekomen zijn we kinderen des toorns. O, zonder waarachtige wedergeboorte, zonder waarachtig geloof, kaf dat door de wind wordt weggevoerd. Christus komt en de wan is in Zijn hand. Hij staat al gereed om te wannen, om scheiding te maken.

En wat zal dan koren zijn? Wel, met het koren wordt bedoeld, een volk in wier leven die Gezegende des Vaders waarde heeft verkregen. Een volk dat door de ontdekking des Geestes heeft leren verstaan dat het in zichzelf niet anders dan kaf is. Waardig om te worden weggedaan. Kaf omdat onze godsdienst van nature niets anders is dan die van de Farizeeën en Schriftgeleerden.

O, gelukkig de mens, als God hem op die plaats brengt waar hij voor Zijn aangezicht kaf wordt en het waardig wordt dat de Heere hem wegdoet. Gij zijt volmaakt, Gij zijt rechtvaardig, Heere. Maar Gods Geest zal dezulken ook brengen op die plaats waar ze gaan roepen met de dichter: „Geef mij Jezus of ik sterf, want buiten Jezus is geen leven."

Dan zal de boodschap „Zie het Lam Gods, Dat de zonden der wereld wegneemt" uw hart gaande maken om tot Hem te vluchten. Dan zal Hij ook voor u de schoonste van alle mensenkinderen worden, omdat op Zijn lippen genade is uitgestort. Dat volk zal aanstonds in Zijn hemelschuur worden vergaderd en Hem in gerechtigheid aanschouwen, verzadigd met Zijn Goddelijk beeld.

Bent u nog vreemdeling van genade? Bedenk nog heden wat tot uw vrede dient. Christus staat reeds met de wan in Zijn hand. Maar nog roept Hij u toe: Vliedt de toekomende toorn. Laten we met de bruid bidden: „Heere, trek mij en ik zal U nalopen. Heere, bekeer mij zo zal ik bekeerd zijn."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen