Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

„Als we vlug klaar zijn kunnen we nog een spelletje doen"

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

„Als we vlug klaar zijn kunnen we nog een spelletje doen"

Kinderen als hulp in de huishouding

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

<br />

Kinderen laten meehelpen in de huishouding? Is dat opvoedkundig wel juist? Een kind moet toch ongestoord kind kunnen zijn! De zorgen komen toch al vroeg genoeg! Dat antwoord werd in de jaren zestig meermalen gegeven, zowel door gezaghebbende opvoedkundigen als door ouders en andere opvoeders uit de praktijk.

Dat antwoord kón ook steeds gemakkelijker gegeven worden, omdat onze welvaart (en ons inkomen) groeide. Wasmachine en andere apparaten gaven de moeder meer tijd om zelf de boodschappen te doen. Bovendien kochten we zoveel tegelijk in de supermarkt dat geen kind 't meer kon sjouwen.

Gelukkig zijn er altijd mensen geweest, die de opvoedkundige waarde (naast het gemak) van helpen in de huishouding bleven inzien. We vroegen een aantal ouders en kinderen hoe ze tegen huishoudelijke hulpdiensten aankijken. Uit hun reacties blijkt wel datje geen pedagoog hoeft te zijn om de opvoedkundige waarde ervan te zien.

Moeten kinderen helpen in de huishouding? Waarom? Wat doen ze zoal?
Moeder K. (dochtervan 4, zoon van 2):
Ja, ze zijn een deel van het gezin, ze horen erbij. Als je ze mee laat helpen geef je ze een gevoel van eigenwaarde. Je laat ze, als ze zo klein zijn, niet meehelpen voor jezelf, maar voor hun ontwikkeling. Want ik kan natuurlijk veel vlugger zelf afwassen, dan wanneer mijn dochtertje helpt.

Ze moeten echter wel verantwoordelijkheidsgevoel leren en dan is het goed als ze b.v. hun eigen speelgoed opruimen en helpen met de afwas. Je moet dan natuurlijk geen hoge kwaliteitseisen stellen. Pas geleden had m'n dochtertje veel te veel afwasmiddel gebruikt. Dan ga ik niet mopperen of het zelf doen, maar ik laat zien dat een beetje genoeg is.

Vader B. (3 zoons van 19, 15 en 12, dochter van 18):
Ja, ze moeten helpen. Een gezin is een eenheid, waar je met z'n allen verantwoordelijk voor bent. Ieder heeft er rechten en plichten. Zo kun je proberen je gezin als een hechte basis in de maatschappij te laten functioneren. Bovendien oefenen ze met het meehelpen in de huishouding gelijk al voor later, als ze in de maatschappij verantwoordelijkheid moeten dragen.

Onze kinderen moeten hun eigen kamer bijhouden en opruimen en ook voor hun eigen kleren, fiets en andere spullen zorgen. Ook helpen ze bij de maaltijden en het schoonmaken, zoals stofzuigen, auto wassen.

Vader G. (zoons van 14 en 12; 5 dochters van 11 tot 1½):
Helpen moeten ze zeker, omdat ze plichten moeten leren dragen. Bovendien vraagt een gezin veel van een moeder, die geen slaaf van haar kinderen hoeft te zijn. Ze moeten in ieder geval zorgen voor hun eigen spullen en verder tafeldekken, stofzuigen, bed opmaken.

Moeder M. (zoons van 10, 7 en 5; dochter van 8):
Ook bij mij moeten ze helpen - 't is gemakkelijker voor later en bovendien zien ze dat niet alles vanzelf gaat. Zo ben ik zelf ook eerder klaar en kan ik nog eens een spelletje of iets gezelligs met ze gaan doen. Ik vind alleen dat je ze niet steeds klusjes op moet dragen als ze in hun spel verdiept zijn. Dat is erg vervelend, het zijn ook weer geen loophondjes. Maar voor en na het eten kunnen ze best even helpen.

Kinderen
Albert (19, 3 broers):
Ik heb nooit veel moeten helpen. Vroeger hoefde het niet en nu zit ik met m'n studie. Maar ik vind wel, dat mijn ouders het best meer hadden kunnen aanwennen.

Toos (17, jongste, 4 broers, 2 zussen):
Ik vind het heel goed dat ik thuis moet helpen. Toen ik vakantiewerk in een bejaardenhuis deed, wist ik gelijk hoe alles moest, terwijl mijn vriendin er veel onwenniger tegenover stond. Op het moment dat ze 't vragen heb je er soms geen zin in, maar later heb je er veel gemak van, je wordt er gewoon handiger van.

Mientje (15, vierde, 4 broers, 3 zussen):
Ik moet vaak helpen, maar ik heb er geen hekel aan, behalve als ik moe van school ben. Ik doe eigenlijk van alles: tafeldekken, kamers schoonmaken, was ophangen en strijken, koken en bakken, koper poetsen, enz.

Peter (11, vierde, 4 broers, 1 zus):
Ja, ik haal boodschappen, moet stofzuigen, bed opmaken, vissenbak schoonmaken. Ik heb er alleen een hekel aan als ik aan 't spelen ben. Jong geleerd is oud gedaan.

Maarten (10, oudste, 2 broers, 1 zus):
Ik moet altijd m'n bed opmaken, en wel eens afwassen of de tuin aanvegen of aardappelen schillen. Soms heb ik er een hekel aan, als ik chagrijnig ben.

Frits (7, derde, 2 broers, 1 zus):
Ik vind het niet zo leuk om te helpen, maar ik moet wel. Afdrogen of brood halen of een fiets naar de fietsenmaker brengen.

Paul (5, jongste, 2 broers, 1 zus):
Ik moet ook helpen. Mijn eigen schooltas leegruimen, de schoenen netjes zetten, speelgoed opruimen. Ik vind het leuk, maar mama moet het wel even zeggen.

Jong beginnen
Erg belangrijk is dat ouders hun kinderen al heel jong mee laten helpen, 't Komt nogal eens voor dat de oudsten altijd alles doen, tot speelgoed van jongere broertjes en zusjes opruimen toe! (Al mogen ze elkaar natuurlijk best helpen!) Is het dan een wonder dat de jongsten (als de ouderen de deur uit zijn), nooit een hand uitsteken, alles laten slingeren en onhandig zijn in deze dingen?

Eerst helpen en dan wat lekkers...?
Alle kinderen mopperen wel eens als ze moeten helpen. Sommige ouders nemen dan de toevlucht tot het in 't vooruitzicht stellen van een beloning: geld, snoep, speelgoed, langer opblijven, enz. Natuuriijk mag en moet een ouder z'n waardering laten blijken voor de inzet van zijn/haar kinderen. Maar die waardering is veel wezenlijker als die getoond wordt door een complimentje of een prijzende blik.

Hoe meer beloningen kinderen krijgen, hoe minder ze uit liefde doen, hoe minder behulpzaam voor anderen ze worden én hoe minder gehoorzaam ze worden. Ze gaan het dan doen óm het geld of het snoepje. Wel is het goed af en toe die waardering eens te laten blijken door een stoffelijk presentje dan: „Wat heb je me weer fijn geholpen vandaag".

Geeft u/krijg je een beloning voor het helpen?
Moeder M:

Als ze me echt de hele middag veel helpen, krijgen ze iets, maar het is geen vaste prik. Ook trek ik wel eens iets van hun zakgeld af als ze niet gedaan hebben wat ik ze opgedragen heb.

Vader B:
Ik ben tegen betalen voor huishoudelijke karweitjes. Wel geef ik ze af en toe eens iets uit waardering. Overigens zou je ze wel kunnen betalen als ze echt als „werknemer" meehelpen in het bedrijf, vind ik.

Vader G:
Wij geven zelden een beloning. Ze moeten gewoon meehelpen. En vaak vinden ze het nog leuk ook. Mijn dochter van 3 vindt het geweldig om mee te helpen tafeldekken. Dat doet ze uit zichzelf!

Albert:
Ik hoef geen beloning, hoor. Een goedkeurende blik vind ik al belangrijk.

Toos:
Af en toe krijg ik wel eens iets als ik in de winkel heb geholpen (mijn ouders hebben een zaak). Maar niet altijd.

Mientje:
Ik krijg er geen beloning voor, alleen als ik een hele vakantie geholpen heb. Jeroen, Peter, Maarten en Frits krijgen soms een beloning. Maar 't hoeft ook niet altijd, vinden ze.

Meidenwerk en jongenskarwei?
Moeten jongens en meisjes hetzelfde doen? Zonder een pleidooi voor emancipatie te houden, is het echt niet onverstandig jongens te laten afwassen, een knoop aan te laten zetten en een meisje haar fietsband te laten plakken of de auto te wassen. Later hebben ze er gemak van. Bovendien voorkomt het dat we een overdreven mannelijk of vrouwelijk beeld bijbrengen (waar we misschien in ons anti-emancipatiestreven wel eens toe geneigd zijn).

Overigens is het zo dat meisjes vanuit hun identificatie met de moeder vaak meer interesse en daardoor handigheid hebben in bijv. strijken terwijl jongens om dezelfde reden (identificatie met de vader) heel snel een fietsband geplakt hebben. Daar geen gebruik van maken is ook weer overdreven.

Maken ouders onderscheid tussen jongens- en meisjestaken?
Moeder M:

Mijn oudste zoon doet de echte karweitjes, zoals banden plakken. En ik vraag alleen mijn dochter om te helpen met was opvouwen. Maar ze moeten allemaal hun bed opmaken, aardappels schillen, enz.

Vader G:
We maken geen verschil tussen jongens en meisjes in huishoudelijke dingen. Wel als het bijv, gaat om het spitten van de tuin, dat doen de jongens alleen (die zijn ook ouder).

Toos:
De jongens hielpen bij ons vooral in de winkel, de meisjes in de huishouding.

Mientje:
Bij ons moeten de jongens meer hun vader helpen (landbouwer), al mogen de meisjes dat ook doen. Maar wij moeten toch meer in de huishouding doen.

Vaste taken?
In grote gezinnen is er meestal een vaste taakverdeling, de één schilt altijd de aardappels, de ander dekt altijd de tafel en weer een ander poetst alle schoenen. Dat is ook wel nodig, want als je iedere dag taken moet verdelen kost dat minstens een kwartier (o.a. met protesten de kop in drukken). In kleinere gezinnen gaat dat minder volgens schema.

Toch is het een goede zaak als een kind voor een bepaald onderdeel van het huishouden de zorg krijgt opgedragen. Verantwoordelijkheidsgevoel, zélf ergens aan leren denken, wordt er door bevorderd. Laat gerust de één altijd voor het aquarium zorgen, de ander altijd de zaterdagse boodschappen bij oma en opa brengen. enz. Dat kan na bijv. een halfjaar altijd gewisseld worden

Hebben kinderen een vaste taak in de huishouding?
Vader G:

ledereen heeft bij ons een vast onderdeel. De oudsten hebben door de week veel huiswerk, die doen zaterdags weer meer.

Moeder K:
Nu zijn ze nog klein, maar later kan het wel. Ze mogen dan wel zelf bepalen wanneer ze iets willen doen.

Toos:
Sommige dingen hebben we vast verdeeld. Ik doe iedere zaterdagmorgen de badkamer. Maar we hebben geen strak schema voor alles.

Mientje:
We hebben geen vaste taken, alleen moeten de twee oudste meisjes iedere week hun eigen kamer schoonmaken. In een tijd waarin verantwoordelijkheidsgevoel een schaars artikel wordt, kunnen we met het samen verantwoordelijkheid dragen voor het reilen en zeilen van de huishouding misschien ook de band in 't gezin versterken!

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 februari 1984

Terdege | 56 Pagina's

„Als we vlug klaar zijn kunnen we nog een spelletje doen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 februari 1984

Terdege | 56 Pagina's