Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De dokter op herhaling

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De dokter op herhaling

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Enkele weken geleden vond in het Westduitse Rotenburg, halverwege Bremen en Hamburg, een militair geneeskundige oefening plaats, waarvoor driehonderd reservisten waren opgeroepen. In verband met deze oefening kreeg ook ik een oproep mij te melden. Als arts zou ik een functie in een hospitaalbataljon krijgen. Zodoende moest ik voor 2 V2 week de huisartspraktijk ruilen met het leven als militair arts. Een huisarts op herhaling. <br />

Acht jaar geleden was ik met groot verlof uit dienst gegaan, zodat deze oproep na zoveel jaren min of meer als een verrassing kwam. Met gemengde gevoelens vertrok ik dan ook op 9 mei naar de legerplaats Ossendrecht bij Bergen op Zoom, waar de voorbereiding voor de eigenlijke oefening in West-Duitsland zou plaatsvinden.
Wat zou me te wachten staan en wat zou de oefening inhouden? Het waren vragen, waarop de antwoorden me in de loop van enkele dagen duidelijk zouden worden.
De ontvangst in de kazerne was uiterst correct en na diverse administratieve handelingen stond ik na enkele uren in het militaire uniform als kapitein-arts.
Het was wel weer even wennen, niet alleen vanwege het militaire uniform en het gevechtspak met alle daarbij behorende uitrusting, maar ook door de geheel andere sfeer, die er op een kazerne heerst. De eerste dagen werden in beslag genomen door algemene militaire vorming, pistoolschieten, gasmaskeroefeningen, informatie over diverse vormen van oorlogsvoering, etc.

Doorvoerhospitaal
Al snel werd duidelijk wat de bedoeling van de herhalingsoefening was: een zogenaamd doorvoerhospitaal inrichten in een gebied rond Rotenburg in WestDuitsland en als team leren functioneren in zo'n hospitaal, dat in ooriogstijd als taak heeft om soldaten die aan het front gewond zijn geraakt, zover te behandelen, dat vervoer naar ziekenhuizen in Nederiand voor verdere behandeling, verantwoord is.
Dit houdt in, dat een dergelijk hospitaal uitgerust moet zijn met enkele operatiekamers, waar de eerste, meest noodzakelijke, chirurgische ingrepen kunnen plaatsvinden.

Specialisten
Voor deze oefening was dan ook een aantal specialisten opgeroepen, zoals chirurgen, anesthesisten, röntgenologen, internisten, een kaakchirurg, een oogarts, een tandarts en zelfs een apotheker. De huisartsen die de oefening meedraaiden zouden de leiding over de ziekenzalen krijgen.
Naast de artsen was een groot aantal jongens opgeroepen (in de meeste gevallen enkele jaren na de dienstplicht), die een verpleegkundige en verzorgende taak kregen, naast natuurlijk een aantal dat moest zorgen voor het eten. de administratie, het besturen van de militaire voertuigen, etc.
Al met al: een enorme operatie! Het imponeerde mij, wat er allemaal kwam kijken voor deze oefening.

Vermoeiend
Op 16 mei vertrokken we in colonne naar West-Duitsland. Een uiterst vermoeiende tocht, in niet al te comfortabele legervoertuigen, 500 km lang met een gangetje van 50 km/uur! Een reis, die met name veel eist van de chauffeurs. Later op de terugreis raakte één van hen van pure vermoeidheid van de weg en belandde met z' n voertuig in een sloot!
In de namiddag kwamen we op onze oefenlocatie aan, waarna nog een gedeelte van het tentenkamp moest worden opgezet voor de nacht. De volgende dag moest een ziekenhuis ingericht worden: zes operatietafels, twee röntgenkamers, een apotheek, intensive care, en 300 (!) bedden. Een gedeelte van dit hospitaal kon ingericht worden in bestaande gebouwen. We hadden ons tentenkamp namelijk opgeslagen op het terrein van een soort sanatorium, dat voor deze oefening gedeeltelijk ontruimd was. De operatieafdeling met intensive care werd bijvoorbeeld ondergebracht in de ontspanningszaal van het sanatorium. De ziekenafdeling kwam hoofdzakelijk in tenten, waar veldbedden geplaatst werden. Het materiaal voor dit hospitaal ligt opgeslagen in enorme loodsen, zogenaamde mobilisatiecomplexen, verspreid over West-Duitsland. Legervoertuigen reden dan ook af en aan om al dit materiaal op te halen: vele tientallen kisten met medisch instrumentarium en verpleegkundige benodigdheden werden aangevoerd en binnen enkele uren verrees een compleet veldhospitaal!

Oefengewonden
Na de zondag begon de grote oefening. Vanaf's ochtends vroeg werden geschminkte oefengewonden (dienstplichtige militairen, die speciaal hiervoor overkwamen) aangevoerd met ambulances vanaf het ,,front". Doel van deze oefening was onder andere om te testen of het veldhospitaal in staat was grote hoeveelheden gewonden in korte tijd de noodzakelijke medische behandeling te geven, om de kans op overleven tijdens verder transport naar Nederland, waar in oorlogstijd de eindbehandeling plaatsvindt, zo groot mogelijk te maken.
De oefening werd zeer realistisch gespeeld: chirurgen in steriele schorten ,,opereerden" verbrijzelde armen en benen,,, verwijderden" kogels etc. Fracturen werden ingegipst, infuzen werden aangelegd. Na de eerste behandelingen werden de,,patiënten" naar de ziekenafdeling gebracht. Soldaten die tijdens de militaire dienstplicht een opleiding tot ziekenverzorger gehad hadden, functioneerden als,,broeders". Zelf had ik de functie van zaalarts.
Tientallen,,gewonden" werden verpleegd, een enorm karwei, dat zo echt mogelijk werd gespeeld. Noodzakelijk Hoe noodzakelijk het is, dat een leger bestaat uit goed geoefende mensen, niet het minst in de medische sector, werd pijnlijk duidelijk, als er tijdens de oefening ook dingen mis gingen. Dat er af en Na behandeling worden de gewonden naarNederland getransporteerd. toe iets fout ging, kon ook niet anders: inzo'n bedrijf, waar toch alle betrokkenen goed op elkaar ingespeeld moeten zijn. ledere fout kan een mensenleven kosten! Hoe afschuwelijk een oorlog is, werd ik me bewust in deze dagen, vooral ook door een bezoek aan het in de buurt gelegen ex-concentratiekamp Bergen-Belzen, waar duizenden mensen in de Tweede wereldoorlog de dood gevonden hebben en waarvan velen begraven liggen in massagraven, als gevolg van een tyfus-epidemie in het kamp vlak na de bevrijding door de Engelsen.
Gelukkig was het bij ons in deze dagen slechts een spel, dat weliswaar uitermate boeiend was, maar waarvan je hoopt, dat het nooit realiteit zal worden. Vele indrukken en ervaringen rijker keerden we op 23 mei weer huiswaarts. De militaire dienst zat er (voorlopig) weer op.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 juni 1984

Terdege | 60 Pagina's

De dokter op herhaling

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 juni 1984

Terdege | 60 Pagina's