De tondeuse

Gisteren zijn de haartjes van mijn jongste dochter bijgepunt. Zielig lag ze in haarwippertje, terwijl de koele schaar de lange lokjes in haar nek wegknipte. Nog altijd heeft m'n vrouw de aanvechtbare gedachte dat regelmatig kort knippen dik haar geeft. Helaas is dit bij haarzelf een ijdel denkbeeld gebleken en ik vrees dat het de dochter niet beter zal vergaan. Toch is de bedoeling goed. Al heb ik altijd wat moeite met die doe-hetzelf praktijken op het gebied van haren.
Waarschijnlijk is dit te wijten aan een droevige ervaring uit m'n jeugd die nog als een schrijnend litteken in m'n geheugen ligt. Hoewel we in onze jeugd niets tekort gekomen zijn had m'n moedersoms bezuinigingsaanvallen die desastreus konden zijn. Op een zaterdagmiddag bleek dat het haar van m'n broer en mij te lang was om naar de kerk te kunnen. Bekommerd constateerde moeder dat de prijs van de kapper steeds hoger werd en ons haar steeds sneller groeide. Er was slechts één deugdelijke oplossing; voortaan zelf het barbiersvak ter hand nemen.

Martelwerktuig
Op dat moment maakte m'n vader een grove vergissing. „We hebben toch nog een tondeuse van opa de Vries?" Verstijfd bleven we staan. Het woord tondeuse was onbekend, maar het klonk verschrikkelijk. Na een korte speurtocht kwam een doosje tevoorschijn, geheel bedolven onder het stof. Met een kordaat gebaar maakte m'n moeder de doos open en daar stonden we oog in oog met de tondeuse. Het had iets weg van een over het hoofd gezien martelwerktuig uit vroeger tijden.
Als eerste kwam m'n broer aan de beurt. Het ding werd in z'n haren gezet en vol overgave toog m'n moeder aan het snoeien. Door de tand des tijds was de scherpte van het mes wat afgeknaagd, maar dat bleek geen probleem. Wanneer een flinke pol haar tussen de tanden zat, gaf een flinke ruk toch het gewenste resultaat. De haarbos werd onmiskenbaar minder welig. Het ritueel werd begeleid door smartelijke kreten van m'n broer, terwijl ikzelf vol afgrijzen toekeek. Na vijf minuten was het werk volbracht. Als een geplukte kip stond hij op. Binnen vijf minuten stond ik naast hem, kant en klaar. Twee man in tien minuten geknipt.

Ontzetting
Trots bekeek m' n moeder het resultaat. Waarschijnlijk beoordeelde ze het meer op winstgevendheid dan op vakmanschap. Wij stonden intussen vol ontzetting voor de spiegel. Zo zouden we morgen in de kerk zitten. Ten spot en hoon van iedereen. Óp dat moment kwam m'n vader langs. Hij had de operatie niet bijgewoond. Nu hij ons zo zag staan was hij toch ook wel wat ontdaan door het resultaat. Eenparig klaagden we onze nood en niet zonder resultaat. Wat we nooit hadden durven hopen gebeurde. Zó hoefden we niet naar de kerk. Een loden last viel van onze schouders.

's Maandags vroeg stonden we in alle vroegte bij de kapper, die belangstellend informeerde of we door onze moeder geknipt waren of door z'n collega. Met korte stekelkuifjes kwamen we weer buiten. De tondeuse lag thuis weer veilig achter slot en grendel in de kast. Moeder had edelmoedig erkend dat het ding toch niet het gewenste resultaat gaf. Misschien kon er een nieuwe gekocht worden met een scherper mes. Gelukkig is het nooit zover gekomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen