Rozen kijken en keuren...

Bijna dagelijks ga ik door de knieën om van dichtbij te genieten van kleur en geur van voor mij tot nu toe onbekende rozen. Dat ik door de knieën moet komt niet zozeer door de sóórt rozen (het zullen op den duur vrijwel allemaal hoge struiken worden, die de rozen op neus- en ooghoogte brengen), maar door het feit, dat ik ze het afgelopen najaar pas aanplantte en ze dus (voor het transport) kort gesnoeid werden geleverd. Omdat het over het algemeen oude of botanische soorten zijn, zal ik ze ook op hun natuuriijke manier laten uitgroeien, dat wil zeggen ze zéker niet elk jaar tot op 2 a 3 ogen terugsnoeien, maar wachten tot het mooie, elegant overhangende struiken zijn, waaruit dan zo hier en daar af en toe een tak wordt gehaald om de struik te verjongen en te zorgen dat het hart niet stakerig en kaal wordt. Persoonlijk vind ik overigens al dat sterke gesnoei ook bij,,nieuwe" rozen niet zo geweldig. Vooral bij geurige rozen met een mooi meeldradenhart of een naar het hart vervloeiende bloemkleur is het belangrijk, datjeje niet in alledei bochten hoeft te wringen om van dichtbij van zo'n roos te genieten, met het oog én met de neus! Een luchtige snoei als de scheuten zich ontwikkelen en er beoordeeld kan worden welke kant ze opgaan en of ze sterk en krachtig zijn is de beste weg.

Bijna een eeuw ertussen
Er ligt bijna een eeuw tussen het ontstaan van twee soorten rozen, die ter weerszijden een van mijn paden in de witte tuin zomen. In 1835 ontstond de heel weelderige Centifolia-roos ,,Blanchefleur". Een overwelvende struik (vorig voorjaar werd er één geleverd, en die welft al - de rest kwam in het najaar en het verschil in grootte geeft moed voor het volgend seizoen, want het is aanzienlijk!), met heel mooi zacht zeegroen blad en dik gevulde rozen die op het eerste gezicht wit lijken, maar bij nadere beschouwing (en daar ging het om!) een melkroze blos naar het hart hebben. Aan de andere kant staat daar tegenover een veel jeugdiger schone: de Muskusroos ,,Moonlight", die in 1913 door Pemberton werd gewonnen. Het is een sterke groeier, met flinke trossen kleine witte bloemen die heel spannend afsteken tegen de bruinrode twijgen en het jonge blad dat diezelfde kleur heeft. Beide rozen hebben een prima geur, die een wandeling langs het paadje heel aangenaam maakt.

Lavendelkleur
Rondom de kruidentuin die voornamelijk paarsig, blauw en roze bloeit allerlei spannende kleurtjes in die tinten. Aan de meest blauwige kant van de kruidentuin een haagje van de in 1959 door Kordes gewonnen parkroos ,,Lavender Lassie", waarvan de naam doet vermoeden dat de bloemen lavendelig zijn. Zo op het eerste gezicht is het meer zuurstokrozé^ maar bij het open bloeien ontstaat er toch een lavendel-nuance die wordt versterkt door de omringende bloei in die kleur. Twee op hoge stam geënte ,,klimrozen" of ,,ramblers" (worden dus treurboompjes op den duur) accentueren daar een doorgang. De naam van de roos in ,,Bleu Magenta" en ik hoop dat er iets van een violette (echt blauw bestaat nu eenmaal niet bij rozen) tintte bespeuren zal zijn als bij deze late bloeier de knopjes open gaan.
Op twee andere hoeken de wereldberoemde Centifoliaroos ,,Tour de Malakoff', die in 1856 door Soupert & Notting werd gewonnen en die niet voor niets al 130 jaar wereldfaam geniet: de bloemen zijn geurig, half gevuld en in alleriei tinten purper met violette en lila veegjes en nuances. Een dróóm, waarvoor ik straks zéker niet meer op de knieën hoef (al deed ik het graag), want de struik wordt zo'n 180 cm hoog. Een tweede, veel jongere droom begrenst een andere zijde van de kruidentuin. Het is een roos uit 1970 (Winner Austin) met ,,oude" Bourbon-allures. De bloemen zijn groot met aan de buitenkant een zachte porseleinroze tint en het hart is bijna gevuld met krullerige enigszins gekwartierde blaadjes in een dieper roze toon. De roos verspreidt een sterke zoete geur, die aan amandelen doet denken!

Van zalmen en citroenen
In de gele tuin, waar ik veel citroen en zalm door heb gemengd, val je van de éne verrassing en verrukking in de andere. De muskusroos ,,Buff Beauty" is inderdaad een schoonheid in alleriei tere zalmige nuances en een kleur die je zou moeten omschrijven als,,gekookt koper" (als u begrijpt wat ik bedoel!) - in datzelfde tuindeel staat echter ook de theehybride ,, Shot Silk'' en die zou volgens de omschrijving zalmroze met gele nuances zijn. Het is een prachtige grote roos, maar de kleur is naar mijn smaak eerder diep roze dan zalm. ,,Perle d'Or" is inderdaad een pareltje van een roos: kleine geurige sierlijke bloemen in van dat ouderwetse rood-goud, zacht van buiten en dieper van toon naar het hart. ..Paul's LemonPillar" (een door rozenkwekerPaulin 1915 gewonnen roos) heeft inderdaad de koele toon van citroen, niet zomaar van de vrucht, maar van citroen-ijs, beeldschoon én geurig.
De hier genoemde en nog veel meer rozen bestelde ik bij rozenkweker Verhue, Molendijk 9,3233 LN Oostvoorne (tel. 01815-3382). De kwekerij heet,,Belle Epoque" en men zal u tegen betaling van ƒ5,- graag een catalogus toesturen, waarin u uren kunt lezen en genieten. Beter is het echter om er een ritje aan te wagen, want in het bijhorende rosarium aan de Hoofdweg in Oostvoorne bloeien ze nu allemaal, dan kunt u ter plekke kiezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen