Wat is suikerziekte?

Oorzaak
Hoewel de laatste 30 jaar veel bekend is geworden over de ziekte en de behandeling ervan, tast men toch nog in het duister ten aanzien van de preciese oorzaak (oorzaken?). In het kader van dit artikel stellen we vast, dat er bij de diabetespatiënt sprake is van een tekort aan insuline. In de laatste jaren wordt de diabetes mellitus onderverdeeld in twee vormen:
- Type I: Insuline-afhankelijke diabetes mellitus
- Type II: Nietinsuline-afhankelijke diabetes mellitus
In deze aflevering zullen we het hebben over de Type 1 diabetes mellitus. In één der volgende nummers komt dan de andere vorm aan de orde.

Insuline
Zoals gezegd is de Type I diabetes een vorm van suikerziekte die altijd met insuline behandeld moet worden. De aandoening ontstaat meestal op jeugdige leeftijd, maar ook bij volwassenen kan zij ontstaan. Er zijn kinderen van 4 a 5 jaar bij wie de diagnose suikerziekte moet worden gesteld!
Insuline wordt geproduceerd in de alvleesklier, een orgaan dat boven in de buik - achter de maag - is gelegen. Door een niet duidelijk bekende oorzaak wordt de insulineproduktie minder en het suikergehalte in het bloed gaat omhoog. De werking van insuline is namelijk het binnen nauwe grenzen houden van het suikergehalte of liever gezegd het glucosegehalte in het menselijk lichaam. Daalt de hoeveelheid geproduceerde insuline, dan gaat het bloedsuikergehalte stijgen. Het stijgen van het glucosegehalte in het lichaam gaat gepaard met klachten en verschijnselen.
De meest bekende klachten zijn:
- dorst en dientengevolge veel drinken (soms vele liters per dag!)
- zwakte of vermoeidheid
- ondanks flinke eetlust vermagering
- hinderlijke jeuk
- wazig zien

Spuiten
Wordt de patiënt door de arts onderzocht, dan zal de laatste genoemde klachten aanhoren en vervolgens zeker de urine onderzoeken. Het vinden van suiker (glucose ) in de urine is - zeker op jeugdige leeftijd - een bewijs voor diabetes mellitus. Door vervolgens het glucosegehalte in het bloed te laten onderzoeken op een laboratorium kan men een indruk krijgen van de ernst van de suikerziekte. Bijna altijd volgt voor de patiënt een opname in het ziekenhuis om vast te stellen hoeveel insuline hij moet gaanspuiten. Er zijn langwerkende en kortwerkende soorten. Dikwijls kan de diabetespatiënt met éénmaal spuiten per dag toe; het komt echter steeds meer voor dat tweemaal per dag gespoten moet worden om een optimale glucosespiegel in het bloed te bewerkstelligen. Van de patiënt wordt in het ziekenhuis verwacht dat hij/zij zichzelf leert spuiten. Bij kinderen worden uiteraard de ouders daartoe ingeschakeld.

Dieet
Terwijl de patiënt wordt ingesteld op insuline stelt de diëtiste samen met hem een dieet samen waaraan hij zich precies dient te houden. Het goed dieet houden is erg belangrijk. Er moet namelijk een evenwicht zijn tussen de hoeveelheid insuline (aantal eenheden) en de hoeveelheid voedsel die dagelijks geconsumeerd wordt. Wanneer er te veel insuline wordt gespoten dan daalt het bloedsuikergehalte teveel en ontstaat de zogenaamde „hypo": de patiënt raakt bewusteloos. Wordt echter de juiste hoeveelheid gespoten maar de patiënt eet te veel dan gaat het glucosegehalte in het bloed stijgen en de patiënt wordt suf en kan bewusteloos raken (comadiabeticum). U ziet: de diabetespatiënt dient te leven volgens nauwkeurige regels. Lang niet altijd een gemakkelijke opgave, zeker niet wanneer men nog een kind is! Ook voor de ouders is het hebben van een kind met diabetes een zware opgaaf en een leven met veel zorg!

Nieuwe mogelijkheden

Toch zijn er de laatste jaren ontwikkelingen geweest die het mogelijk maakten dat de persoonlijke betrokkenheid van de patiënt inzake „zijn" dieet werd vergroot. Door de toegenomen kennis kan het dieet bijvoorbeeld sterk worden gevarieerd. Soms is het zelfs mogelijk een gewoon snoepje of koekje op te nemen in het dagelijks menu!

Daarnaast zijn de laatste jaren mogelijkheden op de markt gekomen die de patiënt of de ouders in staat stellen zelf het glucosegehalte thuis te bepalen. Met de uitkomst van die bepaling kan dan - zonder tussenkomst van de arts - de hoeveelheid insuline worden bijgesteld. Veelvuldige ziekenhuisopnames kunnen zo worden voorkomen of in duur sterk worden bekort.

Eén der laatste ontwikkelingen is het zogenaamde insulinepompje. Een apparaat bestaande uit een kleine computer en een pompje wordt op de huid aangebracht en door middel van een holle naald verbonden met het onderhuidse weefsel. De computer registreert de glucosespiegel en de insuline-afgifte wordt hierop afgesteld. Op deze manier kan men fraaie gelijkmatige suikerspiegels bereiken.

Voorlopig zullen echter verreweg de meeste insulineafhankelijke diabetici het moeten hebben van de traditionele controles: de dagcurves. Voor diabetici een door en door bekend begrip!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen