meer weten over thee

,,Thee heeft zoveel charme en toch lijkt thee zo gewoon", zo typeert een reclameslogan deze drank heel raak. We gebruiken veel thee in Nederland. Op de ranglijst van theedrinkers in WestEuropa verdienen we de derde plaats. Voorafgegaan door Engeland en Ierland, zoals u misschien al had geraden. Bijna elk land verschilt van de ander in z' n theegewoonten. Zo geeft men in Engeland de voorkeur aan zeer sterke thee met veel melk en suiker. De Nederlander daarentegen zet meestal slappe thee en 40% van ons volk gebruikt geen suiker. In Japan wordt op hoogtijdagen veel poederthee gebruikt. Het zetten van deze thee is een hele ceremonie. Er zijn maarliefst negenentwintig gereedschappen nodig. En heeft u ooit thee gedronken waaraan zout en ranzige boter waren toegevoegd? Deze thee-variatie is gebruikelijk in het Tibetaanse hoogland.

Historie
De bakermat van de thee is China. De vroegste gegevens over het theegebruik dateren uit de 4e eeuw voor Christus. De invoer van thee in West-Europa kwam pas goed op gang na de oprichting van de Oost-Indische Compagnie in 1602. In die tijd was thee zeer schaars en alleen de zeer rijken konden zich deze drank veroorloven. In die tijd stond thee als medicijn hoog aangeschreven. In de 19e eeuw gingen de Hollanders en de Engelsen in hun koloniën zelf thee verbouwen. Tevens kwamen er meer schepen die thee vervoerden. Dit alles leidde er toe dat thee goedkoper werd. In Engeland werden na 1840 thee-races georganiseerd. Men gebruikte speciaal hiervoor gebouwde zeilschepen. Deze werden thee-klippers genoemd. Wie het snelst met zijn klipper terug was kon een vette premie in ontvangst nemen.

Verbouw
Thee wordt gemaakt van de bladeren van de theeplant (Camellia Sinensis). De struik gedijt zowel in de tropen als in de subtropen. De bekendste theeexporterende landen zijn India, Sri Lanka en China. De struiken worden verbouwd op plantages die hoog tegen de berghellingen zijn aangelegd. Een eenvoudige regel die hierbij geldt is: hoe hoger de plantage gelegen is, hoe beter de kwaliteit van de thee. Voorts is het zo, dat theebladeren die in de droge moesson zijn geplukt (dit is de tijd van de langdurige droogte) veel langzamer gegroeid zijn dan in de natte moesson. Daardoor is de kwaliteit beter.

Oogsten
Het plukken van de theebladeren is werk dat meestal door vrouwen wordt gedaan. De jonge loten van de struik kunnen het hele jaar door geplukt worden. Men onderscheidt bij het plukken drie soorten. Bij de ,,fijnpluk" gaat het om de bladknop aan de top van de stengels en de twee blaadjes die daar net onder groeien. Bij de ,,mediumpluk" gaat het om de knop en de drie daarop volgende blaadjes. En bij de grofpluk zijn zelfs vier blaadjes betrokken. De fijnpluk geeft de geurigste thee. De vrouwen komen elke acht a negen dagen terug voor de volgende plukbeurt van de struik. Ze dragen de geplukte theeblaadjes in manden op hun rug. De blaadjes gaan vervolgens naar de bij de plantage behorende fabriek. Daar ondergaan de theebladeren vijf bewerkingen.
Eerst moeten de blaadjes ,,verflenzen" (verwelken) (1). Vervolgens worden de verlepte blaadjes gerold. Hierbij worden de sappen uit de blaadjes geperst (2). Deze sappen zijn belangrijk voor de derde bewerking. Deze bewerking wordt (overigens ten onrechte) fermenteren genoemd. Zuurstof uit de lucht maakt de blaadjes bronskleurig. De thee heeft nu de bekende geur en smaak. Tot slot wordt de thee nog gedroogd, waarbij de kleur nog donkerder wordt (4) en gesorteerd (5). Na deze vijf bewerkingen is er van honderd kilo vers geplukt blad ongeveer twintig kilo thee overgebleven.

Melanges
Veel van de thee die wij kopen is een melange van theesoorten. Dit kan dus een mengsel zijn van verschillende ,,pluk", uit velschillende landen, van verschillende hoogten. De consument verwacht dat een pakje thee van een bepaald merk jaar in, jaar uit precies gelijk blijft. Daar elke theeoogst andere thee oplevert is het dus een hele kunst om van al die soorten een mengsel te maken dat steeds hetzelfde smaakt en geurt. De melanges worden samengesteld door zogenaamde theeproevers. U zult begrijpen dat deze vakmensen een geweldig ontwikkeld smaakvermogen moeten hebben en over een,,goede neus" moeten beschikken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen