Ouderlijk gezag

Hoe moeten ouders met hun kinderen omgaan? Dat was de vraag van een lezeres van Terdege. Uit haar eigen jeugd had zij droevige ervaringen. Zij was geregeerd met harde hand. Het ouderlijk gezag was geen staf om te gaan voor de kinderen, maar een stok om te slaan. Verschillende broers en zusters raakten al vroeg vervreemd van de ouders en wat nog erger is, ook vervreemd van de kerk, van de waarheid Gods. Het voorbeeld van vooral vader lokte niet tot navolgen. Dit voorval uit de praktijk laat ons wel zien welk een grote verantwoordelijkheid er rust op de schouders van de ouders.

Gezag noodzakelijk
Natuurlijk is het ouderlijk gezag noodzakelijk. Dat gezag is door God bevolen. Het is het eerste gebod met een belofte:,,Eert uw vader en uw moeder". In onze tijd wordt daar veelvuldig de hand mee gelicht. Ook kinderen zijn geëmancipeerd. Het is de vloek die op vele gezinnen rust, dat ouders meer slaven zijn van hun kinderen, dan andersom, wat trouwens ook niet goed is. Kinderen zijn geen slaven. De Heere wil dat kinderen hun ouders eren, dat wil zeggen, liefhebben, maar ook gehoorzamen in alles wat recht en billijk is. Een kind gehoorzaamt zijn ouders uit liefde, als het goed is. Maar dan moet die liefde er niet uitgeslagen worden. Het is niet voor niets dat de apostel Paulus speciaal de vaders aanspreekt:,,Gij vaders, verwekt uw kinderen niet tot toorn." Daar zijn vaders, maar niet alleen zij, blij kbaar toe geneigd.

Hoe?
Ja, hoe moet het ouderlijk gezag worden uitgeoefend in een gezin? Dat is geen gemakkelijke opgaaf. Dat kan nooit zonder ware afhankelijkheid van de Heere. Dat kan nooit zon. der het dagelijkse gebed om liefde en wijsheid om de kinderen die God aan ons toevertrouwde, op te voeden in de vrees van Zijn Naam.

Voorbeeld
Het voorbeeld dat ouders aan hun kinderen geven is van het allergrootst belang. Als wij zelf weinig eerbied tonen voor het Goddelijk gezag over ons hart en leven, als het Woord Gods het niet echt voor het zeggen heeft in ons leven, dan geven wij een slecht voorbeeld. Als de liefde van God, uitgestort door de Heilige Geest, ons godsdienstig leven niet doortrekt, dan wordt het al gauw een samenraapsel van harde ge- en verboden, die wij wel met harde hand af kunnen dwingen, maar die alleen maar een invloed ten kwade uitoefenen en uiteindelijk onze kinderen van God en Zijn dienstvervreemden. O, wat is het nodig als ouders te buigen onder Zijn Goddelijk bevel en Hem te dienen uit liefde. Dan mogen we en moeten we gezag uitoefenen. Maar dan is het zo anders, als we ze met tranen mogen vermanen. Als de ere Gods en het gewicht van hun onsterfelijke ziel ons op het hart weegt. Dan worden we niet slap zoals Eli, dan zullen we ook waarschuwen en zo nodig straffen.

Woorden
Woorden wekken, voorbeelden trekken. Als ons voorbeeld niet deugt, zullen onze woorden weinig uithalen. Maar toch kunnen ze niet ontbreken. Onze kinderen hebben vooral bij het opgroeien nodig, dat wij met ze praten. Ze moeten gewezen worden op de gevaren die hun jonge leven bedreigen. Want de zonde ligt aan de deur. Ze moeten weten waarom bepaalde dingen niet mogen en andere dingen verplicht zijn. Ze moeten met hun vragen en problemen bij hun ouders terecht kunnen. Want waar gaan ze er anders mee heen? Uit die gesprekken moet blijken, dat het niet de bedoeling is hen een hard juk op te leggen, maar dat hetgeen vader en moeder vragen uit liefde gebeurt. Ja, dat ze hun eeuwig welzijn op het oog hebben. Toch komt het ook in de beste gezinnen voor, dat kinderen bij het ouder worden de voet dwars zetten. Soms is er één in een gezin, of meer, met wie niets te beginnen is. Wat dan? Moet dan het ouderlijk gezag afgedwongen worden?

Straffen
Onze kinderen zijn meestal niet zulke beste brave kinderen. Zij zijn net als wij ,,kinderen des toorns, onbekwaam tot enig goed, geneigd tot alle kwaad''. Sinds wij tegen God zijn opgestaan. Hem de gehoorzaamheid hebben opgezegd, zit de geest van opstand en revolutie in ons. Dat moeten we goed beseffen, als onze kinderen niet willen luisteren. We moeten wel ons eigen beeld in hen zien. We krijgen een koekje van eigen deeg. Dat betekent niet dat we alles maar mogen toelaten en dat ze hun gang maar mogen gaan. Integendeel. Juist vader is een priester en voorganger in zij n huisgezin. Hij is van Godswege geroepen zijn gezag te handhaven. Als het niet anders kan door te straffen, ja soms zelfs is een pak slaag nodig. O, de slapheid van ouders, zelfs als de kinderen nog klein zijn, heeft al menig gezin bedorven en al menige kinderziel verwoest, ,, Wie zijn zoon liefheeft, kastijdt hem'', zegt de Spreukendichter en op een andere plaats ,,Die zijn roede inhoudt, haat zijn zoon; maar die hem liefheeft zoekt hem vroeg met tuchtiging". (Spr. 13:24) Dan moeten we wel de les die hierin ligt ter harte nemen. We moeten niet te laat beginnen met tuchtiging als het nodig is. Als we te laat beginnen helpt het niet meer. Dan slaan we het kwaad er wel in, maar niet meer eruit. Dan lopen we het gevaar waarvan ik pas hoorde. Dat een vader bang was om nog wat te zeggen tegen zijn jongens, omdat hij zelf een pak slaag vreesde. Dan is het wel ver gekomen. Zulke jongens leven ondertussen wel onder een verschrikkelijk oordeel. Hun lamp zal uitgeblust worden. Maar dat terzijde. Wat hebben we als ouders nodig de Geest des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes. Dan mogen we in de opvoeding iets van Zijn Beeld vertonen. Dan zullen we wel kastijden, als het nodig is, maar met medelijden en tot nut. Die Geest wil de Heere nog geven aan degenen die Hem met hartelijk zuchten daarom vragen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen