Liefdevuur in het hart kan problemen oplossen

In het Poortgebouw te Amsterdam is een nachtopvang voor jongeren gevestigd. Jongens en meisjes in de leeftijd van 13 tot 21 jaar kunnen hier terecht voor bed, bad en brood. Echter, niet meer dan voor vijf nachten per maand. De overige tijd moeten ze elders zien door te brengen. Dus in kraakpanden, treinwagons en portieken. Een groot probleem, vooral nu de winter op komst is. Bovendien: waar moetje overdag naar toe? Je kunt per slot van rekening toch ook niet de ganse dag doorbrengen in de overdekte ruimte van het Centraal Station of in de halfverlichte gokhallen in de buurt van de Dam? Een heel enkele keer willen de jongeren wel eens binnenlopen bij het Leger des Heils. Daar is het eten goed. Het enige 'probleem' is het bijbellezen. Dat blijkt velen af te schrikken. Andere mogelijkheden dus. In een gesprek met een journalist zei een voorman van een aantal zwerfjongeren: ,, Wat wij willen is een dagverblijf. En als het effe kan nog vóór de winter. "Een triest beeld.

Drank, ruzie en incest
Waarom slapen in Nederland kinderen van 13 jaar met een mes onder de dekens in een portiek of treinwagon? Kan dat niet anders? Hebben ze geen vader of moeder? Soms wel en soms niet (meer). Velen van deze kinderen zijn opgenomen geweest in tehuizen. Daar zijn ze'gedumpt' , zoals ze verbitterd constateren. In een gesprek met jonge zwervers vertelde een jongen van 19 jaar dat zijn vader thuis altijd dronken was. Na talloze ruzies werd hij op de keien gezet. Sandra, die nog maar 14 jaar oud is, had doorlopend ruzie met haar moeder. Het werd tijd, vond haar moeder, dat ze in een tehuis werd opgenomen. Ze voelde er niet voor. Wilde niet Vgedumptworden. Dan Vragen voor deze rubriek kunt u sturen naar Terdege, Pastoraal bekeken. Postbus 75, 7300 AB Apeldoorn. Vragen die niet geschikt zijn voor beantwoording in Terdege ontvangt u retour. maar weg. Geen ruzie meer. Weg met het spookbeeld van het tehuis. Het leek haar de beste weg. Een meisje van 21 jaarvertelde dat het contact met haar ouders was verbroken nadat vader en moeder uit elkaar gegaan waren. Van vader zou ze zich altijd blijven herinneren dat hij met zijn handen niet van haar af kon blijven. Hij pleegde incest. Het contact lijkt in vele gevallen voorgoed verbroken. Het liefdevuur gedoofd. Voor vele ouders hoeft het ook niet meer. Ongeveer een jaar geleden las ik op een betonnen muur van een parkeergarage: Pieter, kom terug. Wij houden van je. Dat wordt in het geval van de zwerfjongeren helaas al meer uitzondering. Beide partijen hebben zich in vele gevallen bij de uitzichtsloze situatie neergelegd. Aangrijpend: als het liefdevuur gaat doven of al lang is uitgegaan.

Wie is de oorzaak?
Bij wie liggen de oorzaken van dit probleem? Het is zeer wel mogelijk dat jongeren thuis in een onleefbaar klimaat verkeren. Dat komt in de kerk net zo goed voor als in de wereld. Thuis en toch niet thuis. Hardhandigheid, geweld, zedenmisdrijf. In deze gevallen moeten wij er niet van opzien wanneer wij onze jongeren kwijt raken. Verliezen voor huis en kerk, Gods Woord en dienst. Anderzijds is het zeer goed mogelijk dat jongeren wel eens een vertekend beeld geven van de werkelijkheid thuis. Het is een modeverschijnsel je ouders te beschuldigen. Vooral wanneer het de wens is van ouders hun kinderen naar de eis en beloften van Gods Woord op te voeden. Kinderen, ook uit onze kringen, kunnen inderdaad zonder wettige reden het ouderiijk huis verlaten. Het is ook zeer wel mogelijk dat kinderen veel te hoge eisen stellen aan hun ouders. Vergeten dat zij ook met de zwakheid van hun ouders behoorlijk geduld moeten hebben. En worden hun eisen op den duur niet ingewilligd, dan houden ze het voor gezien. Weg is weg en op is op. Maar anderzijds: wees eens eeriijk, werken wij als ouders daar soms ook niet aan mee? Wij zullen de liefde van onze kinderen nooit kunnen 'kopen' met snoep, kostbare geschenken en dure vakanties. Als het liefdevuur niet brandt, biedt onze vrijgevigheid geen garantie onze kinderen te behouden.

Versmolten harten
De apostel Paulus schrijft in Rom. 5:5: ,,en de hoop beschaamt niet omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, die ons is gegeven.'' Deze liefde verbindt aan de Heere en aan elkander. Ouders aan kinderen. Kinderen aan ouders. Hoewel, de eerlijkheid gebiedt te zeggen: ook al brandt dit liefdevuur door genade in de harten van ouders, dit is op zichzelf nog geen garantie voor het behoud van hun kinderen. Absolom had een vader in wiens hart het liefdevuur ontstoken was door de Heilige Geest. Toch werd het contact verbroken. Genade is inderdaad geen erfgoed. Toch moeten wij ervan overtuigd zijn dat dit liefdevuur van Rom. 5 echte warmte uit zal stralen. Naar onze kinderen toe. Naar de ouders toe. Want deze liefde is dienende liefde. Dus hartverwarmende liefde. Dat vuur drijft ouders en kinderen, getrouwd of niet, uit naar de genadetroon.

Eenzijdige liefde
Ach, eigenlijk zijn wij allemaal zwervers. Vanwege de breuk met God in Adam. Eenzamen. Eenlingen. Maar wat een onuitsprekelijk wonder dat er Eén is afgedaald in de barre koude van het verioren menselijk bestaan. Het is de Gezegende des Vaders. Hij is het die liefdegeur verspreidt. Door Woord en Geest. En die liefdegeur alleen kan ons tot liefde nopen. Eenzijdige liefde die het hart verbreekt. Die het koude hart doet smelten. Die breuken tussen ouders en kinderen geneest. Het is de liefde van de Vredevorst. Ja, het is Zijn komst alleen die ons heil kan volmaken. Hier begint de oplossing van een groot probleem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen