Zomer in de Flevohof

Het is om tien uur nog stil in de Flevohof. De lucht erboven is gedecoreerd met echt Hollandse stapelwolken. Die onderscheppen geregeld het zonHcht. Dan is het fris op deze juni-ochtend. Er staan gebouwen links en rechts en voor ons. Maar er is ook een mooie waterpartij. Een fontein spuit zeven stralen water de lucht in. Als een gordijn valt het neer met vrolijk geklater. Wanneer water zo fijn verspreid wordt, lijkt het grijs. In het steeds doorbrekende zonlicht glanst die zevenvoudige fontein als zilver. Op de achtergrond is in het talud een fraai gekleurd mozaïek van bloeiende violen geplant. Het is nog stil op het terras. In de struiken voor het restaurant zingen een tjiftjaf, een fitis en een tuinfluiter. De mussen en spreeuwen zijn aan mensendrukte gewend. Ze zijn absoluut niet schuw. Drie mussen strijken op ons tafeltje neer. Het jong bedelt met bibberende vleugeltjes om voedsel. De moeder houdt haar kopje scheef en kijkt ons met pientere kraaloogjes aan. Is er niets te eten? Vrijpostig wipt ze op de lege koffiekop en pikt vlug wat kruimels van de schotel. Een zwarte eend waggelt tussen de tafeltjes door naar ons toe. De Flevohof ligt in Oostelijk Flevoland. Die polder is rijk aan vogels. In het park leven veel zangvogels. Er stroomt een regiment schoolkinderen joelend binnen. Laten we ze maar voor blijven. We gaan door paviljoen 3 naar ons hoofddoel, de wereldtuinen. Daar groeit en bloeit de flora op sommige plaatsen reeds uitbundig. Die bloemenrijkdom zal nog toenemen en de hele zomer blijven. Verrast zien we de echte wilde koekoeksbloem, die vroeger de slootranden van de weilanden zo fraai versierde, in groot aantal bijeen.

Wereldtuinen
De lissen langs het water staan vol knoppen. Er groeien en bloeien hier planten in een bonte verscheidenheid, bekende en onbekende soorten. Voor de laatste worden de naambordjes zeer gewaardeerd. De Flevohof is een instructieve hof Hier kan men de namen van planten leren kennen. De wereldtuinen vergen van de bloemenvriend veel tijd. Ze zijn zeer uitgestrekt. In de heidetuin bloeien in april en mei de rododendrons en azalea's. De erbij aansluitende turftuin laat een stuk levend hoogveen zien, met de karakteristieke planten als gagel, sphagnum en wollegras. In de panoramatuin groeien 35.000 soorten vaste planten in ongeveer 200 soorten. Van februari tot september zijn er bloeiende planten te zien, afgewisseld met heesters en coniferen. Een grote verscheiden heid rotsplanten siert de Zwitserse alpentuin. Heel anders is de Japanse tuin met de waterpartijen op verschillende niveaus en in de zomer de Bonzai-collectie. De vijftien verschillende tuinen maken een bezoek aan de Flevohof reeds zinvol. Zij laten de enorme rijkdom van de flora zien.

Verrassingen
We gaan de vlinderkas in. Die vormt een sterke overgang van de vrij lage temperatuur buiten naar de tropisch vochtige warmte achter het glas. Hier klinkt onafgebroken het geklater van water. Wonderlijk gekleurde vlinders fladderen tussen de dichte beplanting. Hier is een tropische schoonheid van planten, bloemen en vlinders. Een tocht door de kassen zorgt voor verrassingen. In het Succulentarium zijn het de grillige vormen van de vele soorten cactussen en vetplanten, maar ook de soms grillige en vaak uitzonderlijk mooie bloeiwijzen. Is de mens die meent dat dit alles vanzelf is ontstaan niet dwaas? Maar beseffen wij die geloven dat dit alles uit niets is te voorschijn geroepen voldoende de ondoorgrondelijke scheppingskracht van God? Hier wordt zij getoond. En dan te bedenken dat dit slechts een klein gedeelte is van de ontelbare levens- en verschijningsvormen. We kunnen ons er nauwelijks een voorstelling van maken. In educatieve verzamelplaatsen, zoals de Flevohof er een is geworden, krijgt men er slechts een indruk van. En die doet reeds in verwondering staan!

Veehouderij
De Flevohof wordt "kijk-, speel- en doepark" genoemd. Je raakt in één dag niet uitgekeken, tenminste wanneer je je verdiept in wat er is te zien. Niet alleen in de kassen en de wereldtuinen. Ook in bij voorbeeld de stallen. Daar wordt getoond hoe in onze tijd in een moderne varkensfokkerij nakomelingen worden gefokt. Het ontlokt de schoolkinderen die zich ervoor verdringen uitroepen van verontwaardiging. Dat de zeug bijna opgesloten ligt en blijkbaar de hele dag niet anders doet dan luieren en slapen, toont een efficiënte maar onnatuurlijke bedrijfsvoering. De hokken waar de oudere biggen elkaar verdringen en proberen te bijten, tonen geen prettiger beeld. Bij het rundvee is het niet anders. De veehouderij in de Flevohof is niet slechts een educatief onderdeel voor de bezoekers; het is tevens een goed geleid en produktief bedrijf Zo is de varkenshouderij in onze tijd, al leven er al weer veel scharrelvarkens op prettiger wijze. Het beeld daarvan waardeer ik meer, al heb ik ook begrip voor de moderne methode. In de Flevohof is ook een speelpark. We horen en zien het in het recreatiegedeelte waar het kinderdorp, de speeltuin, het indianendorp en nog veel meer speelspul de jeugd onweerstaanbaar trekken. Voor het doe-gedeelte worden elke dag programma's gepresenteerd waaraan kinderen en hun ouders mogen deelnemen.

Groene ruimte
Vergeet niet dat de Flevohof ligt in wat wij nu gerust "het groene hart van Nederland" mogen noemen. Ga daarvan ook eens een stuk verkennen; het lokt herhaling uit! In de beide Flevopolders is een bijzonder rijke en unieke natuur ontstaan. Wij zijn na de Flevohof nog even de wijde polder ingereden, richting Harderwijk. Daar kom je weer uit op de dijk, met het uitzicht links over het randmeer en rechts over de groene ruimte. Daar zijn de Kievitslanden, het weidevogelreservaat van Staatsbosbeheer. Daar zijn de weilanden zoals Thijsse die bijna een eeuw geleden beschreef: kleurig van de wilde flora. De weidevogels laten horen dat het hun domein is. We zijn wat afgedwaald en hebben even gepauzeerd bij een door riet ingesloten ondiepe plas en geluisterd naar het virtuoze lied van een rietzanger. O zo mooi en gevarieerd. Van heel ver klonk de omfloerste roep van een koekoek. In de ruige onderbegroeiing aan de rand van een populierenbos zong een tuinfluiter hartstochtelijk. Slechts eenmaal passeerde een fietser over het grijze schelpenpad. Verder werd de stilte slechts door vogelzang onderbroken, maar niet verstoord. Op zulke plekken ben ik in mijn element.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen