Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wat betekent "nedergedaald ter helle" in de twaalf artikelen?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wat betekent "nedergedaald ter helle" in de twaalf artikelen?

12 minuten leestijd Arcering uitzetten

<br />Juist in deze tijd wordt er weer veel over gepreekt; het wordt trouwens ook elke zondag beleden: Christus is nedergedaald ter hel. Dat heeft een vraag opgeroepen: is de Heere Jezus echt in de hel geweest? De tweede vraag gaat over het Heilig Avondmaal, ingesteld door de Heere Jezus in de nacht dat hij verraden werd. Waarom mogen kinderen daar niet aan deelnemen?

Is de Heere Jezus bij Zijn kruisiging echt in de hel geweest?
Beste Lianne en Hilde, Met jullie vraag over de nederdaling ter helle ben ik blij. Velen hebben daar zo hun eigen voorstelling bij. ledere zondagmiddag of-avond belijden wij met de Apostolische Geloofsbelijdenis: „Nedergedaald ter helle." Wat moeten wij hier onder verstaan? Deze uitdrukking is de laatste van de zgn. trappen van de vernedering. Deze volgt er als een samenvatting achteraan. Waarom? Omdat de Kerk hiermee de kern van Christus' lijden en sterven wil aangeven. Het gaat niet om een opsomming van Juist in deze tijd wordt er weer veel over gepreekt; het wordt trouwens ook elke zondag beleden: Christus is nedergedaald ter hel. Dat heeft een vraag opgeroepen: is de Heere Jezus echt in de hel geweest? De tweede vraag gaat over het Heilig Avondmaal, ingesteld door de Heere Jezus in de nacht dat hij verraden werd. Waarom mogen kinderen daar niet aan deelnemen? verdrietige dingen. Deze zaken kunnen ook van mensen, van martelaren gezegd worden. Er zijn er meer die geleden hebben, gekruisigd, gestorven en begraven (soms zelfs onbegraven) zijn. Maar wat is de kern, het unieke van Christus' lijden geweest? Hij was in de hel. En wat is de hel? Dat is de plaats waar God Zijn toorn niet tempert en waar daarom geen druppel genade meer is en waar de duivelen niet tegen gehouden worden. Waar is de hel? Ik weet het niet. Maar waar de hel is, is ook niet zo belangrijk. De plaats als zodanig maakt de hel niet tot een hel. Als God de hel nu op een andere plaats zou brengen dan daar waar zij nu is, dat zou de hel niet meer of minder erg maken. De volle aanwezigheid van Zijn toorn en de totale afwezigheid van Zijn genade maken de hel tot hel. En dat was nu voor Christus het geval op Golgotha. Die plek werd voor Hem de hel omdat God daar Zijn volle toorn op Hem uitstortte en Hem iedere genade onthield. De duivelen vielen aan en God toornde, wat Christus deed uitroepen: „Mijn God, Mijn God, waarom verlaat Gij mij?!" Het steeds dieper afdalen tot op de bodem van de hel was voor Christus op Golgotha.

Ik ben een meisje van 14 jaar en heb veel problemen. Nog niet zolang geleden -was er bij ons Heilig Avondmaal, leat ik altijd hele fijne diensten vind. (Je voelt je erg betrokken met de gemeente tot God) maar m 'n vader en moeder gingen ergens anders naar de kerk. Ik ben toen ook meegegaan, maar toen thuis aan de kojfie zaten heb ik er met m 'n ouders over gepraat en gevraagd waarom we juist nu ergens anders naar de kerk gingen. Dat mocht ik blijkbaar niet vragen, want ik moest naar boven toe. Maar mag je er dan niet met je ouders over praten ? De voorbereidingspreek vond ik ook onbegrijpelijk. De dominee zei: „Ahje niet aan het Heilig Avondmaal gaat moetje je schuldig voelen, maar als je wel aan gaat net zo goed "Zou u dat beter uit kunnen leggen ? Wij, die nog geen belijdenis gedaan hebben, mogen toch niet aan het Heilig Avondmaal? Hoe moeten we het dan opvatten? Waarom mogen wij nog niet aan het Heilig Avondmaal ah je zeker weet datje tot God bekeerd bent?

Het doet me goed te lezen, dat je de diensten van het Heilig Avondmaal heel fijne diensten vindt. Dat is voor en op een zogenaamde Avondmaalszondag ook altijd mijn gebed, namelijk dat ook kinderen tijdens de Avondmaalsviering iets mogen beleven van: „Hoe zalig is het volk dat naar Uw klanken hoort." Het is namelijk niet waar dat deze diensten alleen voor de Avondmaalgang(st)ers betekenis hebben. Daarom is het inderdaad niet goed dat je ouders ergens anders naar de kerk gingen. Jammer dat zij jou op je vraag naar boven gestuurd hebben. (Ik ga er wel vanuit dat je het niet brutaal gevraagd hebt!) Ik kan het misschien wel verklaren. Sommige ouders menen dat zij tegenover hun kinderen nooit ongelijk mogen bekennen, omdat dat hun ouderlijk gezag zou aantasten. Jouw vraag bracht hen in het nauw en toen kozen zij de oplossing jou weg te sturen. Dat kan ook nog anders gebeuren. Als zoon of dochter een doeltreffende en daarom pijnlijke vraag stelt, roepen ouders soms: „Wil je je brutale mond wel eens houden, ik wil er niets meer over horen." Dit is onjuist. Ik heb in mijn gezin echt wel eens aan mijn kinderen moeten toegeven, dat zij gelijk hadden. Dat iets wat ik zelf deed niet goed en ook niet consequent was.

Vragen mag
Kinderen mogen, uiteraard op gepaste wijze, hun ouders vragen waarom zij bepaalde dingen doen of laten. Zo wil de Heere het juist hebben: de opvoeding moet verlopen in een sfeer van vraag en antwoord. Lees Deut. 6:20, 21 maar: „Wanneer uw zoon u morgen zal vragen, zeggende: Wat zijn dat voor getuigenissen, en inzettingen, en rechten, die de Heere, onze God, ulieden geboden heeft? Zo zult gijlieden tot uw zoon zeggen..." De vragen van kinderen geven gelegenheid tot antwoorden en verantwoording. Als wij verantwoordelijk leven zal zo'n vraag ons niet benauwen, maar juist welkom zijn om samen op de dingen in te gaan. Komt een vraag niet uit, omdat ik zelf voel dat ik mis zit, dan is de vraag niet alleen voor mijzelf heilzaam, maar ook voor mijn zoon of dochter. Ik krijg de gelegenheid om mijn fout te herstellen en zo toch de goede les aan mijn kind mee te geven. Dus op je vraag of je er met je ouders over mag praten zeg ik volmondig "ja".

Voor de dag komen
Nu keer ik terug naar het begin. Waarom is een Avondmaalsbediening niet alleen van belang voor degenen die aangaan? Waarom is het erg wanneer wij een Avondmaalsdienst ontlopen? Omdat het in een Avondmaalsdienst gaat om de vraag van de Heere Jezus aan het adres van de bloedvloeiende vrouw: „Wie heeft Mij aangeraakt?" Allen die met deze vrouw onder de bediening van het Woord in hun nood Christus aanraken, moeten bij de viering van het Heilig Avondmaal voor de dag komen om zo met haar voor de omstanders belijdenis te doen van het geloof in de Heere Jezus en tevens om van Christus de bevestiging te ontvangen dat Hij dit aanraken niet veroordeelt, maar goedkeurt. De vrouw zou het liefst met haar aanraken en haar genezing in stilte weggegaan zijn. De Heere Jezus heeft haar die ruimte niet gegeven. Zo zijn er ook kerkgangers die de Heere Jezus onder de prediking aanraken in Zijn kracht, maar die als het op het Heilig Avondmaal aankomt blijven zitten. Ze voelen aan de ene kant de trekking, maar anderzijds durven zij niet. Ze zijn bang, soms voor de mensen, soms vanwege hun onreinheid zich een oordeel te eten en te drinken. En toch steeds weer die moeite.

Ontlopen
Door juist tijdens een Avondmaalsviering naar een andere kerk te gaan zouden zij de spanning kunnen ontlopen. Enerzijds geloof ik dat de Heere het hen verhindert, maar anderzijds kan Hij ons in onze dwaze gedachten ook wel eens laten lopen; denk aanjona. Ik ken ook wel mensen die juist vanwege de klem van de voorbereiding net zorgden dat zij moesten oppassen... Zo dwaas kunnen wij doen. Dat mag niet. Door het wegblijven wordt de Heere nooit verheerlijkt en worden wij nooit gezegend. En ik geef toe: het kan soms moeilijk zijn. Zeker als je worstelt en je kleine of oudere zoontje vraagt na afloop: „Papa, waarom gaat mama wel en u niet? Houdt u niet van de Heere?" Héél moeilijk! Ja, maar het kan dienen om de klem nog ernstiger op je af te laten komen: „Wie heeft mij aangeraakt?"

Waarom de anderen?
Maar nu de andere kant. Het Heilig Avondmaal is alleen ingezet voor de ware gelovigen. Alleen voor hen die de verschijning van de Heere Jezus hebben liefgekregen. Alleen voor mensen die amen hebben leren zeggen op het feit dat wij zondaren zijn en naar Gods rechtvaardig oordeel tijdelijk en eeuwig straf verdiend hebben, maar die ook met de moordenaar aan het kruis geproefd hebben de volkomenheid en heilligheid van deze Borg en Middelaar. Alleen zulke mensen kunnen door het geloof met een geestelijke mond eten en drinken. Maar waarom moeten de anderen er dan bij zijn? Met opzet heb ik het voorbeeld van de bloedvloeiende vrouw genomen. De Heere Jezus liet haar belijdenis doen te midden van de omstanders. Waarom? Opdat het ook hen tot zegen zou i>

zijn. Zo kan de HEERE een
Avondmaalsdienst gebruiken om andere kerkgangers te doen gevoelen dat zij erbuiten staan. Dit kan gebruikt worden om hen uit te drijven naar Christus om genade. Dat is mede de bedoehng van de viering in het midden van de gemeente. Wie wegblijft ontloopt die klem. En dan heb ik het nog niet eens over andere redenen. Wie wegblijft omdat zo'n dienst te lang zou duren, moet zichzelf maar eens ernstig onderzoeken! Dat geldt ook wanneer wij wel gaan en er alleen maar op letten wie er wel gaat. Als wij na afloop ons commentaar geven op degenen die wel gingen en niet stil zijn van de ernst dat wij niet konden gaan, dan is er iets wezenlijks mis.

De klem
Maar wat is de klem dan? Dat heeft met de door jou genoemde voorbereidingspreek te maken. Je vond het vreemd dat de dominee enerzijds zei dat wie niet gaat zich schuldig moet voelen, en wie wel gaat ook. Ik denk dat hij bij het laatste iets anders gezegd heeft, namelijk dat wij ons schuldig moeten voelen als wij wel gaan zonder dat ons hart Christus heeft leren kennen en omhelzen. Schuldig als we niet gaan en schuldig als we niet op de juiste wijze gaan. Maar hoe zit het dan? Heel eenvoudig: het opstaan van de avondmaalgangers brengt een zichtbare scheiding in de gemeente openbaar tussen hen die wel gaan en hen die niet gaan. Dit is een voorteken van hetgeen er gebeuren zal op de jongste dag. Dan komt rond de troon van Christus een scheiding openbaar tussen de ware gelovigen en de ongelovigen. Als we dus niet kunnen aangaan omdat wij het ware geloof niet deelachtig zijn, moeten wij ons schuldig voelen. Wij leven nog steeds in de zonde van het ongeloof Die ernst moeten degenen die niet gaan tot zich door laten dringen, opdat zij niet zomaar rustig kunnen afblijven. Dat mag hen wel heel ernstig ongerust maken. Is het met allen die wel gaan dan goed? O néé, onder de ware gelovigen kunnen zich hypocrieten, dat is huichelaars bevinden. Zij wenden voor te leven door Christus en van Christus zonder dat zij met Hem verbonden zijn. Zij moeten zich ook schuldig voelen. Zij houden voor de mensen iets op wat zij niet zijn, namelijk ware gelovigen. Als we hierover nadenken, dan kunnen wij maar één conclusie trekken: een avondmaalsdienst heeft iedereen wat te zeggen. Zowel degenen die rustig afblijven als degenen die zomaar gerust aangaan. Let wel: ik zeg niet dat de scheiding die in een Avondmaalsdienst openbaar komt, dezelfde zal zijn als die van de jongste dag. Er zijn ook kinderen van God die steeds weer zo op zichzelf zien, dat zij nooit durven. Soms worden zij ook door te strenge herders afgehouden. Zij zullen bij Christus' wederkomst aan Zijn rechterhand gebracht worden. Zij hebben in hun leven wel de Heere en ook hun eigen ziel in de weg gestaan. Anderzijds zullen Avondmaalgangers die voorgewend hebben wat zij niet waren, als zij zich niet bekeren, straks aan de rechterhand ontbreken. Zo spreekt de Avondmaalsviering ons allen aan.

Jongeren
Ten slotte vraag je nog wat je dan als jongere hiermee aan moet, als je nog niet aan het Heilig Avondmaal mag. Heel eenvoudig: die vragen ook op je aflaten komen en de Heere bidden of Hij jou later ook aan Zijn tafel wil brengen. Zo mag je er helemaal bij betrokken zijn. Waarom je als jongere niet aan het Heilig Avondmaal mag, zelfs als je zeker weet dat je tot God bekeerd bent? Om aan het Heilig Avondmaal te gaan moeten wij, behoudens toestemming die een kerkeraad in een bijzonder geval een enkele keer verlenen kan, eerst belijdenis van het geloof afgelegd hebben. Waarom? Om daarmee te kennen te geven dat wij weten waar het om gaat en waar het op aankomt. Iemand die een keer een kerk binnenwandelt kan niet zomaar aangaan. Wij moeten Christus kennen en ook de betekenis van Zijn tafel. Misschien is het in andere kerken wel net eender, dat weet ik niet zeker, maar in de Hervormde Kerk geeft de kerkorde voor het belijdenis doen de leeftijd van achttien jaar aan. Waarom is dat? Om enigszins er van overtuigd te kunnen zijn dat degene die belijdenis doet weet wat hij/zij doet. Een klein kind kan ook het oprechte geloof deelachtig zijn, maar het is ook mogelijk dat kleine kinderen hele mooie dingen zeggen, terwijl zij later, in de puberteit, een heel andere kant opgaan en na die leeftijd soms zelfs helemaal breken met de kerk. Vandaar dat de leeftijd aan de 'andere' kant van de puberteit vastgesteld is. Dit betekent dus niet dat het met een jonger kind niet echt kan zijn, maar wel dat voor de belijdenis een minimumleeftijd is vastgesteld waarop mag worden aangenomen dat de persoon die belijdenis doet weet waar hij/zij mee bezig is. Vandaar ook dat wij geen kinderen aan het Heilig Avondmaal toelaten. Ik hoop dat ik hiermee duidelijk antwoord op je vragen gegeven hebt.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 8 april 1992

Terdege | 88 Pagina's

Wat betekent

Bekijk de hele uitgave van woensdag 8 april 1992

Terdege | 88 Pagina's