Een zonnige dag in het Koowijkerveen

Het Kootwijkerveen is "eigendom" van Staatsbosbeheer, dat het beheer, na jaren van natuurlijke verruiging, weer ter hand heeft genomen en aan het begin van 1990 het veen een verjongingskuur heeft laten ondergaan. Het veen is uitgediept, of afgegraven, waarbij spontane opslag is teruggebracht tot aanvaardbare proporties. Want veen (evenals heide) vormt zich uiteindelijk om tot een ander landschap, vooral als het gaat om kleine gebiedjes in een groter geheel. De flora bestaat o.a. uit het zeldzame en beschermde beenbreek, de grote hsdodde, die u ook in sloten en moerassen vindt en in bijna elk jaargetijde decoratiefis. Ook veenbes, kraai- en dopheide groeit hier. Als dopheide "op leeftijd" is, breidt het zich uit doordat de takken wortel schieten. Tevens is hier het vleesetende plantje zonnedauw te vinden; het plantje (hooguit twee a drie centimeter) lokt insekten met haar rode, harige blaadjes waar aan de uiteinden glinsterende plakkerige druppeltjes hangen. Muggen denken dat deze druppeltjes water zijn, waar ze hun eitjes in afzetten kunnen. Hebben ze echter de druppeltjes aangeraakt dan blijkt dat ze niet meer los kunnen komen omdat ze vastgeplakt zitten. De zonnedauw vouwt dan haar bladeren om het insekt en scheidt een soort sap uit waardoor het insekt gemakkelijk verteerbaar wordt en zodoende als smakelijk hapje verorberd wordt!

Zuur
De grond in het veen is waarschijnlijk nogal zuur. Vandaar dat het veenmos hier erg goed gedijt. Bovendien is het bestand tegen uitzonderlijke omstandigheden en heeft het de neiging langzaam uit te dijen, waardoor struiken en soms ook bomen verstikken. Op de hogere gedeelten, waar onvoldoende water wordt vastgehouden, wordt de veenmosgroei sterk geremd, met als gevolg dat op die plaatsen vooral het pijpestrootje voorkomt. Als laatste wil ik het veenpluis noemen met zijn witte wolpluizen, al was het alleen maar omdat mijn grootmoeder eens vertelde dat zij de wolpluizen gebruikte voor het opvullen van kussens en er olielampepitten mee repareerde!

Kleine dieren
Normaal gesproken zijn de grotere zoogdieren geen (vaste) bewoners van een hoogveengebied, maar in het Kootwijkerveen komen geregeld het wilde zwijn en de ree op bezoek. Er zijn echter veel andere, kleinere dieren en insekten die het hier uitstekend naar hun zin hebben, zoals de heikikker, hagedissen, vlinders, de blauwe waterjuffer, de platbuiklibel, eekhoorntjes, kevers, torretjes en slangen. Voor slangen in het algemeen hoeft u niet bang te zijn hier in Nederland, want de enige giftige slang die wij hebben is de adder. En die zal pas aanvallen als ze, net als andere dieren, in het nauw gedreven wordt. Liever gaat zij voor mensen op de vlucht.

Vogels
Het omringende bos (waar tegenwoordig Konikpaarden grazen, neem vooral suikerklontjes mee) bestaat uit o.a. vliegdennen, berken, douglassparren, jeneverbessen, beuken, zomer- en wintereiken. Je kunt er heerlijk wandelen, genietend van het gezang van de vele bosvogeltjes die hier wonen, zoals de merel (van oorsprong een bosbewoner), de (goud)vink, die dol is op beukenootjes, de boomklever, die in staat is om in alle standen over takken en stammen te klimmen en de vlaamse gaai, die je meestal pas ziet als hij wegvliegt, maar die je wel snel hoort. Als laat in de avond de zon haar laatste warmrode stralen over het veen laat schijnen, neemt u zich vast voor om nog eens een dagje in het Kootwijkerveen door te brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen