De Bloemen van Aly Schutte-Borneman

Een oude boerderij met een prachtig wild stukje tuin. Metershoge bereklauw, stokrozen, een emaille emmer vol kamille, een rood geverfd tafeltje dat best weer eens een kwastje kan gebruiken, rieten stoelen en een tuinbank met zelfgemaakte patchworkkleden, een verweerde rotan schommelstoel - in deze schilderachtige omgeving woont mevrouw A. Schutte Borneman. Dat de boerderij maar zo'n kleine tuin heeft, komt doordat het land grotendeels in gebruik is als camping annex recreatiecentrum: Bergzicht, Ommen. „De camping is al opgezet voor wij trouwden", vertelt Aly Schutte. „Mijn schoonouders hadden in de oorlog nogal wat onderduikers, en die kwamen na de oorlog terug. Ze logeerden dan in de stal, de koeien stonden buiten. Zo is de camping ontstaan." Het mede-beheren van een camping en daarbij je man en zes kinderen en het huishouden verzorgen vraagt de nodige tijd. Toch ziet mevrouw Schutte nog geregeld kans om wat te schilderen. „Het is ontspanning voor me", verklaart ze, alsof daarmee alles is gezegd.

„Ik kom uit een gezin waar we heel veel tekenden. Op een keer mochten wij, kinderen, iets uitzoeken -ik geloof dat m'n vader een extraatje had gekregen. We kozen allemaal een schriftje en een potlood!" Na haar schooljaren was Aly werkzaam in de verpleging. Al gauw viel Aly's talent op. „Ze hadden daar een contactblaadje en vroegen of ik er tekeningetjes voor wilde maken. Voor ons campingblad maak ik ook tekeningen, maar dat is gemakkelijker: ik kan zelf beslissen wat het moet zijn en kies meestal bloemen uit de buurt." Een jaar of twaalf geleden, ze hadden toen vijf kinderen, heeft mevrouw Schutte schilderles gekregen. „Dat was tijdens de schooltijden, dus dat kwam goed uit. Het was bij een kunstschilder. Ik vond het heerlijk: je was er een dag uit, je kreeg koffie, het rook er naar verf .. Er werd denk ik niet heel goed les gegeven. Olieverf deden we. Als je thuis kwam van cursus wilde je het liefst meteen doorgaan, maar dan moest je voor 't eten zorgen en zo. Maar in die tijd had mijn man vaak vergaderingen 's avonds en dan vroeg hij of ik opbleef. Als de kinderen op bed lagen en ik was klaar, ging ik zitten schilderen, zo om een uur of tien. Als mijn man thuiskwam dronken we nog wat en dan ging hij naar bed, maar ik schilderde door, tot in de nacht!"

Zou 't niet vervelen?
Schutte zag de cursus van zijn vrouw eerst niet zo zitten, „maar dat viel mee -of tegen! Op een lustrumexpositie won ik een prijs. Later verbouwden we de boerderij en toen zei iemand: je kleedt 'm zeker aan met eigen werk? Daar had ik nog niet aan gedacht, maar 't staat erg mooi in zo'n oud huis." Toen is de schilderes ook gaan verkopen. Vanwege de vele toeristen in Ommen en de eigen campinggasten hoeft ze nauwelijks reclame te maken; in korte tijd was ze bekend. Met het uit handen geven van haar werk heeft ze niet zo'n moeite. „Het stimuleert je dat het gewaardeerd wordt. "Wel houd ik gauwer iets zelf als mijn man het mooi vindt. En ik durf nooit over een schilderij te beginnen als ik mensen zie die er een gekocht hebben. O o, zou het niet vervelen?, denk ik dan. Ik zeg ook wel: Als het niet bevalt komt u het maar ruilen. Ik verkoop niet graag iets waar ik zelf niet zo tevreden over ben. Op een expositie hang ik het dan wat achteraf, maar soms vliegt dat juist weg."

Schepping
In opdracht schilderen doet de campinggastvrouw niet. „Dan moet je ervoor gaan zitten, en het moet op een bepaalde tijd af zijn. Maar nu kan ik het thuis doen, de kinderen vinden het gezellig. Ik heb altijd mijn schilderdoos klaar staan. De stokroos heb ik zaterdagmiddag even geschetst, maar ik heb hem zalmkleurig geschilderd; dat vind ik mooier. Ik doe vooral bloemen. Wat hier in de tuin staat, en in de buurt, langs de Regge. Een orchidee of een bos anjers die ik krijg schilder ik niet. Wel als je ze in het wild ziet. Ik schilder bloemen vooral omdat de schepping zo mooi is, om daar iets van te laten zien. Vaak spreken de mensen dat ook uit als ze mijn werk bekijken. Een oud mannetje zei eens: „O, wat mooi; en wat zal het later nog veel mooier zijn!" Zo geniet ik zelf ook van alles wat je buiten ziet, verwonderd dat het nog zo mooi is." De kinderen Schutte zijn allemaal creatief „De oudste tekent ook, maar die is netter, hij maakt pentekeningen. De jongste is 11 en ze was onlangs vrij op de dag dat ik wat oudere dames les geef. Ze ging erbij zitten en flodderde zó wat in elkaar van aquarelverf; ik dacht: 't is beter dan de dames."

Vrouwen
In het atelier (de verbouwde hooiberg) krijg je een goede indruk van Aly's werk. Herkenbaar, maar vaag, wat "dromerig", impressionistisch. Ze maakt olieverven en aquarellen. Haar olieverven zijn niet de toch wat donkere, zware schilderijen die je bij die term gauw in gedachten hebt. Mevrouw Schutte doet het heel dun en licht en de olieverven lijken dan ook verrassend veel op aquarellen. De bloemen en bloeiwijzen van bomen en struiken (gouden regen, blauwe regen, bramen) zijn allemaal herkenbaar, maar de schilderes heeft ze niet tot in detail uitgewerkt. „Het gaat om de sfeer, er moet wat te raden over blijven." Bloemen spreken vrouwen meer aan dan mannen, ontdekte Aly. „Mannen vragen nogal eens: Hebt u geen landschappen?" In het ateher staat een landschapje, maar ook dat is lichtvoetig. „Zo zie je het misschien niet precies, maar het gaat mij om de sfeer, de herinnering. Bij landschappen heb ik vaak een groot stuk lucht. De lucht boeit me. Soms als de kinderen thuis komen van school, vragen ze: Heeft ma die lucht al gezien? Ik vind het leuk dat ze dat ook zien."

Expositie
Contact met "collega's" in het land heeft Aly nauwelijks. „Er is wel eens een bijeenkomst geweest van onze kerk -we zijn gereformeerd vrijgemaaktvoor mensen die aan kunst doen, maar dat was niet zo geweldig: iedereen zat nogal verveeld te kijken, zo van: Kon ik maar weer aan het werk." Behoefte aan dergelijke contacten heeft de schilderes trouwens ook niet: „Ik voel me niet eenzaam of onbegrepen. Hier komen heel vaak mensen kijken die geen verstand van kunst hebben, maar dit heel leuk vinden, het herkennen. Dat doet je goed." Langs de camping loopt een fietsroute en als mogelijke stop onderweg is het atelier. De Stalkaars geheten, aangegeven. Twee maal per jaar is er een expositie in de kantine. Aly verzorgt de aankleding helemaal zelf „Met patchwork en geborduurde kleden en verse bloemen -ik sleep alles uit huis." Mensen die een schilderij willen kopen, nemen soms gordijnstof of een rol behang mee om zich toch vooral een passend interieurstuk aan te schaffen. Mevrouw Schutte heeft daar alle begrip voor en leent rustig een stuk of vier exemplaren uit, zodat men thuis kan kijken hoe het staat. En als ze alle vier onverkocht terugkomen is dat ook geen punt. „Als ik na een expositie in Ommen weer op De Vechtbrug sta met de auto vol schilderijen, denk ik: Heerlijk! Ik heb ze weer bij me", verklapt de schilderes. „Maar ik vind verkopen ook leuk hoor, dat stimuleert je", voegt ze er snel aan toe.

AQUARELCURSUS
We hebben mevrouw Schutte-Borneman bereid gevonden een schildercursus van een dag te geven aan abonnees van Terdege. Zij zal proberen de grondbeginselen van het aquarelleren door te geven; een complete schildercursus in één dag is uiteraard onmogelijk. De cursus zal plaats hebben in ons gebouw te Apeldoorn, Laan van Westenenk 12. U kunt op twee dagen terecht, dinsdag 15/9 en donderdag 1/10. De dag duurt van 10.00 tot 16.00. Het cursusgeld bedraagt / 37,50, inclusief koffie met gebak, lunch en 's middags weer koffie (of thee). Meld u aan via tel. 055-495333, vragen naar Rika de Jong. Het aantal deelnemers is beperkt. Wie geen eigen materiaal heeft, kan een pakketje bestellen (kaarten om te beschilderen, aquarelpapier, een paar tubetjes verf e.d.); dat kost ƒ 25,-. Zowel het cursusgeld als het materiaalpakket betaalt u contant op de cursusdag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen