Kraamhulp van RST sinds kort via ziekenfonds vergoed

De Sara Neviusschool, nu ondergebracht bij het Saldenuscollege, leidt onder meer op voor kraamverzorgster. Uiteraard horen daar stages bij. Veel meisjes werden echter voor een stageplaats afgewezen omdat ze niet algemeen ontwikkeld zouden zijn: bij hen thuis stond geen televisie. Deze ontwikkeling heeft mede geleid tot het ontstaan van de Reformatorische Stichting Thuiszorg. Op 16 september 1989 IS de RST opgericht. Standplaats werd Terschuur. De thuiszorg omvat kraam-, gezins- en intensieve thuiszorg. „In de toekomst is er wellicht in een ziekenhuis geen ziekbed meer mogelijk in een rustige omgeving", vermoedt (tijdelijk) directeur A. van de Braak. „Dan is het heel belangrijk als iemand die jouw principes kent je thuis verzorgt." Dat er naast de bestaande organisaties op dit gebied een RST kwam, heeft te maken met de opleiding van de meisjes. „Ónze meisjes zijn rijksgediplomeerd en in loondienst. Erkenning als kraamcentrum krijg je ook alleen in dat geval. is. We hebben geen eigen opleiding." De meisjes die bij RST werken worden dus ook doorbetaald in de tijd dat er geen werk voor hen is. De RST werkt met zes regio's. Een kraamverzorgster werkt in de regio waar ze woont en hoeft dus niet te overnachten in het gezin. Ze kan 's avonds naar haar eigen huis terugkeren.

Ziekenfonds
Niet direct heeft de stichting in Terschuur erkenning van het rijk aangevraagd. Voor erkenning zijn namelijk ook een directeur en een leidster met de vereiste bevoegdheden nodig. RST begon echter met twee meisjes; een fuU-time leidster was nogal overbodig. Inmiddels is er wel zo'n dame, in de persoon van mevrouw T van Hattum. vóór haar RST-tijd werkte zij 14 jaar voor een kraamcentrum. De rijkserkenning -op het moment van het gesprek zo'n drie weken een feit- heeft een stormachtige toeloop van hulpaanvragen tot gevolg gehad. Gezinnen die via het ziekenfonds verzekerd zijn, betalen nu 46 gulden per dag. De rest wordt vergoed zodra de zaken met het desbetreffende ziekenfonds rond zijn. Met verschillende ziekenfondsen zijn reeds afspraken gemaakt. (Het inschrijfgeld, 100 gulden, krijgt men na verlening van de kraamhulp terug). „In de eerste drie weken kregen we al ruim dertig aanvragen extra, allemaal ziekenfondsverzekerden", verklaart de leidster. „De eerste dag waren er al tien." „Het eerste uur al!", herinnert kraamverzorgster Corry de Bree zich. Corry werkt sinds een jaar bij de Veluwse stichting. Daarvoor zat ze in de gezinszorg. „Ik was eens bij iemand die drie maal een meisje van het kraamcentrum had gehad en nu dus van ons. Ze zei: Er is nu een heel ander sfeertje in huis!"

Zondag
Dat geldt overigens ook voor de verzorgsters. Jenny van Dijk, sinds twee en een halfjaar werkzaam voor RST, kan erover meepraten. Af en toe valt ze in bij het kraamcentrum. „In een niet-christelijk gezin heb je geen zondag. Alles gaat gewoon door." „Er komt zondags veel visite", vult de directeur aan. „Die moeten ze bedienen, dus ze zijn dan gewoon in een hotel aan het werk." Uiteraard zijn de RST-dames op zondag ook in de gezinnen, maar alleen als dat nodig is. Tot en met de vierde dag altijd. „En je moet er minimaal gedurende twee voedingen zijn", stelt mevrouw Van Hattum. „Maar bij het kraamcentrum zit je zondags tot de vierde dag minimaal tot vier uur vast. Als de zondag de vijfde of zesde dag is, vragen wij of men dan hulp wil. Zo niet, dan krijgt men die dag er aan het eind bij. Maar alleen als het gezin het wil en de situatie het toelaat!"

Pauze
Ook heeft de reformatorische stichting ingesteld dat de meisjes een uur pauze hebben, deelt RST-secretaris J. Marchal mee. Ze hebben dan de tijd om met de kinderen aan tafel te lezen, na te tafelen en eventueel een eindje met ze te wandelen. Of's middags wat tijd voor zichzelf te nemen. Het uur mag over de dag verdeeld worden. Zonder pauze zou welhcht het idee ontstaan dat je je tijd verdoet als je er even bij gaat zitten. Dit soort activiteiten schept een sfeer in het gezin die alle partijen waarderen. Op "nabezoek" heeft mevrouw Van Hattum al vaak gehoord dat de moeders zich zo ontspannen voelden. „De mensen weten wat ze van je kunnen verwachten", geeft Jenny aan. „Vooral als de kinderen wat ouder zijn vinden de mensen het belangrijk dat er iemand van eigen kring is", meent Corry. „je taalgebruik, het bijbellezen aan tafel..." „RST staat niet voor een volmaakte stichting", haast de leidster zich te zeggen. „Maar bij het kraamcentrum zijn de regels soms meer op de verzorgster dan op het gezin gericht. Je krijgt een lijst van wat je mag doen en wat er niet hoeft. Op een bijschoolcursus hoorde ik eens zeggen: Het gezin moet zich aanpassen, ellenlange bijbelverhalen zijn niet nodig." Corry heeft wel een heel extreem voorbeeld: „Een vader zei: Ik hang de vlag uit als ze weg is. Dat meisje verzorgde moeder en kind en verder zat ze wat op de bank een sigaretje te roken. Dat is natuurlijk wel een uitzondering..."

Toekomst
Ondanks alle negatieve verhalen zijn er natuurlijk volop christelijke gezinnen die heel tevreden zijn met de hulp van het kraamcentrum. Zeker in een behoudende streek. Dat geeft de RST ook meteen toe. „Als je in Zeeland bij het kraamcentrum vraagt om iemand van de Gereformeerde gemeente, lukt dat ook wel", noemt de secretaris als voorbeeld. Toch is de directeur van mening dat ook die mensen bij de stichting in Terschuur zouden moeten aankloppen. „Nu gaat het allemaal nog goed, maar hoe is de toekomst? Dan is thuiszorg vanuit eigen kring hard nodig. Wij hebben als kleine stichting van de overheid landelijke erkenning gekregen, nu moeten de gezinnen ons helpen om voor nog meer werk te zorgen. Zouden alle mensen uit onze kring verzorgsters uit onze kring nemen, dan kwamen we meisjes te kort! Maar nu zijn er nog steeds meisjes zonder werk of stageadres." Dat laatste lijkt wat vreemd, gezien het feit dat RST juist vanwege die stageplaatsen is opgericht. Mevrouw Van Hattum heeft er wel een verklaring > voor: „We zijn natuurlijk met jonge meisjes begonnen en inmiddels is het zover dat ongeveer de helft zelfstandig kan werken en ook een stagiaire kan begeleiden; de anderen moeten nog begeleid worden of kunnen al wel zelfstandig werken, maar nog geen stagiaire begeleiden. Bovendien hebben de stagiaires meestal geen vervoer en moet er dus een stageplaats dicht bij huis worden gezocht." „En op de Saldenus heb je een brede opleiding in diverse werkvelden", vult Marchal aan. „Er zijn dus diverse stageplaatsen nodig: in gezins- en kraamzorg en maatschappelijk werk, terwijl een meisje uiteindelijk toch voor één richting kiest."

Samenwerking
Er zijn momenteel zeventien meisjes in loondienst bij de stichting in Terschuur. Daarnaast heeft men een aantal oproepkrachten, terwijl in noodgevallen ook wel meisjes van het Bureau Kraam- en Gezinshulp (BKG) worden geleend. Die zijn voor die periode bij de RST in loondienst. „Met de BKG hebben we een goede samenwerking", deelt Van de Braak mee. „In tijd van nood staan we elkaar terzijde." RST'sters worden in de praktijk weinig aan BKG uitgeleend. „De andere stichtingen zijn goedkoper", weet de secretaris, „want zij hebben de meisjes niet in loondienst. Maar we werken samen als het kan." Voor het verkrijgen van de erkenning door het rijk heeft de secretaris „dag en nacht" gewerkt, verklaart de directeur. Marchal wimpelt die lof af „Ik had er de tijd voor", vindt hij. „Toen we er echt aan gingen werken, ging het vrij vlot. Als je maar eenmaal het juiste adres hebt... Het heeft ongeveer een jaar in beslag genomen. We hebben allemaal ons best gedaan en de Heere heeft het gezegend. Hij moet de wasdom geven."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen