Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Kraamvrouw van zestig

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Kraamvrouw van zestig

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

In Engeland beviel op eerste kerstdag een 59-jarige vrouw van een tweeling. Een paar dagen later werd bekend dat in Italië een vrouw van 61 in verwachting is. De oudste kraamvrouw ter wereld, aldus de krant. Beide vrouwen hadden zich laten behandelen in de kliniek van de Italiaanse vrouwenarts Severino Antinori. Inmiddels is er een enorme discussie losgebarsten of dit nu zomaar kan. Zuiver medisch-technisch gezien is het geen probleem meer, zo wordt ons verzekerd. Met de zogenaamde reageerbuisbevruchting is van alles mogelijk. Vrouwen die door de een of andere ziekte geen kinderen kunnen krijgen, kunnen dat met behulp van deze techniek wel. Maar ook vrouwen die geen kinderen meer kunnen krijgen omdat het hun opgehouden heeft te gaan naar de wijze der vrouwen, kunnen zo nog weer in verwachting raken. Ik verkies in deze het ingetogen bijbels spraakgebruik, Gen. 18:11, 31:35, boven de medisch-klinische, zo snel ontluisterende, terminologie. Het kan dus. Maar mag het ook? De bekende vraag, die zo dikwijls aan de orde komt...

Argumenten
Laten we eens naar de argumenten luisteren, over en weer. Tegenstanders wijzen op het grote verschil in leeftijd en wat dat betekent voor het kind. Je zult straks toch maar als tiener een moeder hebben die al tegen de tachtig loopt. Arme kinderen! Hoe zal zoiets goed kunnen gaan? Maar, zeggen anderen, het is bepaald niet zeldzaam dat mannen van zelfs heel wat ouder dan 61 nog vader worden. Dan stelt toch ook niemand een leeftijdsgrens? Is het dan niet discriminerend die wel te stellen voor vrouwen? Het is duidelijk dat we er met dit soort argumenten niet komen. Anderen hebben ingebracht, dat het "onnatuurlijk" is dat een vrouw van zestig jaar nog een kind ter wereld brengt. Maar wat zeggen we daarmee? Waarom zou iets niet mogen omdat we het "onnatuurlijk" vinden? Is het juist niet een van de wezenskenmerken van de wetenschap, dat de mens de hem gegeven talenten en mogelijkheden mag gebruiken om in te grijpen in de orde der natuur? Voorbeelden daarvan zijn er te over op alle terreinen des levens. Om maar bij het moederworden te blijven, niemand zal beweren dat het "natuurlijk" is om een bevalling te laten gebeuren met de keizerssnee of op een andere manier kunstmatig op te wekken. Zo'n bevalling wijzen wij dan toch ook niet af met het argument dat zij "onnatuurlijk" is? Het is dus nog niet zo gemakkelijk, een antwoord te geven op de vraag of het ook mag, wat hier mogelijk is.

Reageerbuis
Dat antwoord is alleen te geven, wanneer we teruggaan naar de kwestie van de "reageerbuisbevruchting" op zichzelf Vroeger was er maar één weg om in verwachting te raken. De medische wetenschap slaagde erin om in de reageerbuis het wonder van de moederschoot na te doen en zulke kunstmatig bevruchte eicellen bij een vrouw in te planten. Daarmee werd een wijd veld van keuzemogelijkheden ontsloten. Onlangs bracht (alweer in Italië) een zwarte vrouw een geheel blank kind ter wereld. Zij is met een blanke man getrouwd. Het echtpaar zag om sociale redenen erg tegen het krijgen van een "halfbloed" op. Dat behoefde na inplanting van bevruchte "blanke" eicellen geen probleem meer te zijn. Zo kun je als ouders het ras van je kind bepalen, en nog veel meer. Het behoort al tot de mogelijkheden donorbanken te hebben waarbij je precies op kunt geven wat voor soort kind je wilt. Je kunt ook zelf bepalen wanneer je een kind wilt "maken". En als het dan medisch-technisch gezien mogelijk is dat een vrouw, ook al is zij over haar leeftijd, toch nog een kind ter wereld kan brengen, wie zou haar dat dan mogen beletten? Wanneer we eenmaal kunnen kiezen, waarom zouden we dan ook niet mogen kiezen?

Zelfontplooiing
In Trouw werd deze visie duidelijk geformuleerd. Aangeknoopt werd bij (we citeren letterlijk) „wat wij als het meest vanzelfsprekende en onvervreemdbare mensenrecht beschouwen: het recht van zelfontplooiing. Het recht om zelf te bepalen wat ons tot voordeel strekt. Wil een vrouw van 59 jaar een kind, dan heeft zij volgens deze redenering recht op die wens en dus op de mogelijkheid die te realiseren. Wie haar dat recht wil ontzeggen, zadelt zichzelf op met een zware last. Welke hogere waarden zouden dit onvervreemdbaar mensenrecht op zelfontplooiing kunnen blokkeren? Een generatie of wat geleden was die vraag niet moeilijk te beantwoorden. Er waren scheppingsordeningen en andere hogere waarden. Zij stonden op de eerste plaats, het individu stond daaronder. Daarvan hebben we ons dank zij de emancipatoire techniek bevrijd." Raker kon het wel niet geformuleerd worden. Wij hebben ons bevrijd van die scheppingsordeningen en andere hogere waarden. „Laat ons Hun banden verscheuren en Hun touwen van ons werpen." „Gij zult als God wezen." Ook in het maken van het ideale kind, op het moment dat wij er zin in hebben, wil de mens als God zijn. Niet de ere Gods, maar het recht tot zelfontplooiing, waarin de mens (de gevallen mens) het zijn onvervreemdbaar recht acht volledig naar eigen inzicht te leven. Wie heeft het recht ons in onze keuzevrijheid beperkingen op te leggen?

Eenheid
De kraamvrouw van zestig was deze dagen een dankbaar discussie-onderwerp. Toch behoeft principieel gezien deze discussie niet lang te duren. Gods Woord legt een onlosmakelijk verband tussen het krijgen van kinderen en het huwelijk. Het is een scheppingsgegeven dat de vruchtbaarheid van de vrouw op een bepaalde leeftijd ophoudt. Dat betekent dat een eventueel kind dat in de schoot van een zestigjarige aan het groeien wordt gebracht, in genetisch opzicht misschien nog wel van haar man, maar nooit meer van haarzelf kan zijn. Het gaat om eicellen van een andere vrouw. Daarmee wordt de eenheid van huwelijk en het krijgen van kinderen doorbroken. Hier geldt: Wat God samengevoegd heeft, schelde de mens niet.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 12 januari 1994

Terdege | 68 Pagina's

Kraamvrouw van zestig

Bekijk de hele uitgave van woensdag 12 januari 1994

Terdege | 68 Pagina's