Meneer Van der Kraan en zijn poppemeubels

"Het is begonnen met een heel klein babypopje. M'n vrouw kocht het op een poppenbeurs. „Kijk eens wat een schatje", zei ze. „Het zou leuk zijn als ik er een boxje voor had." Ik zei tegen haar: „Meid, dan maak ik een box voor je." Een paar jaar nadat z'n eerste vrouw aan leukemie overleden was, ontmoette meneer Van der Kraan zijn huidige vrouw. Een weduwe die vanaf haar 29e alleen voor de opvoeding van twee kinderen had gestaan. Zij, als kind al suikerpatiënte, hoorde in de verkeringstijd dat ze blind zou worden. „Maak het maar uit", zei ze tegen Van der Kraan. „Wat heb je aan een blinde vrouw?" „Als jij blind wordt, zal ik jouw ogen zijn", was zijn antwoord. „Ik wilde voor haar zorgen. Ze had een moeilijk leven gehad. Ik wilde haar Duitsland en Zwitserland laten zien en een keer met haar gaan vliegen. Ze was zoveel te kort gekomen."

Afscheid
Operatief kreeg mevrouw Van der Kraan twee kunstlenzen en ze kon weer zien. Het huwelijk werd gesloten. Een groot deel van de zeven huwelijksjaren bracht Van der Kraan door in allerlei ziekenhuizen. Longemfyseem. Vele, vele maanden werd hij verpleegd in "De Klokkenberg" te Breda. „Van m'n mooie plannen is niet veel terecht gekomen. Het gaat niet meer. Hier in de flat beweeg ik me voort achter een Rollate, zo'n vierpoot op wielen. M'n vrouw heeft er ook een. Als ik nog eens buiten kom, moet een van m'n kinderen achter de rolstoel lopen. M'n vrouw heeft een elektrisch wagentje. De laatste keer dat ik uit het ziekenhuis kwam, ongeveer een jaar geleden, had ik er zeven maanden gelegen. Ik had al afscheid genomen van vrouw en kinderen, afscheid van het leven. En het was goed. Ik kon sterven, het lag goed tussen God en mijn ziel. Toch mocht ik weer thuiskomen. Maar ik durfde niet langer dan een dag vooruit te kijken, 'k Maakte geen afspraken voor over een week. Toen kwam zij met dat popje..."

Plannen maken
Meneer Van der Kraan maakte het boxje, met stukjes hout en satéprikkers. Bij het boxje een stoeltje. Daarna drie stoeltjes en een tafeltje. En toen de meubeltjes van de kinderkamer waar z'n tien kinderen de eerste levensjaren hebben doorgebracht „'k Ging weer plannen maken, eerst voor over een paar dagen, een week, een paar weken..." Alle meubeltjes staan in een boekenkastje. Steeds worden er wat boeken opgeruimd om plaats te maken voor een poppenvertrek. „Kinderkamer, woonkamer, ouderslaapkamer, ik heb hem precies gemaakt zoals hij in m'n gedachten was. 's Nachts als ik niet kan slapen, lig ik het allemaal uit te denken. De volgende dag teken ik het en ga aan het werk." Er is ook een tuin. Ligstoelen voor de hele poppenfamilie, echt inklapbaar Een pergola. „Daar ga ik nog klimplanten omheen maken." Een blokhut, die zo uit een folder lijkt te komen, en een kippenhok. „M'n eigen kippenhok van vroeger." Het babypopje heeft veel familie gekregen. Die moeten allemaal wonen en iets te doen hebben. Zolang zijn gezondheid het toelaat, heeft meneer Van der Kraan werk genoeg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen