Altijd trokken ze samen op en ineens was het over

U kent ze wel. Twee vriendinnen die altijd met elkaar optrekken. Of twee zussen, die alles samen doen. Twee broers of vrienden die beiden verslingerd zijn aan dezelfde hobby. Al vele jaren gaan ze samen op vakantie. Ze zijn samen actiefin het jeugdwerk. De band tussen het tweetal lijkt onverbrekelijk. Je kunt je voorstellen dat de twee zussen later gezamenlijk een huishouding gaan voeren. En dan, betrekkelijk onverwacht, krijgt een van de twee verkering. Heerlijk toch? Jawel, dat is prachtig, maar hoe moet dat nu met de zus/broer/vriend /vriendin die alleen overschiet? Dat is geen probleem. Je kunt toch ook met zijn drietjes optrekken? Zo redeneert iedereen in het begin van de verkering. De praktijk is anders. De zus -laat ik nu maar alleen verdergaan met de zus, de anderen denkt u er maar bijheeft niet zoveel behoefte om het derde wiel aan de fiets te zijn. De intensieve band tussen de zussen kan door de verkering van de één ernstig verstoord worden. In het begin gaat het nog redelijk, maar spoedig beginnen de vrouwen misverstanden te krijgen. Moeder gaat zich ermee bemoeien. Ze spreekt de dochtermet-de-vriend aan: „Je moet het je zus maar niet al te kwalijk nemen. Ze is haar draai kwijt sinds jij een vriend hebt. 't Is ook best wel zielig voor haar. Zij is nota bene de oudste. Zij zou maar wat graag hetzelfde willen meemaken als jij!" „Ja, maar moe, dan kan ze toch nog wel normaal doen? Heus, wij willen dat ze erbij hoort, maar het lijkt wel of ze ons ontloopt. Als Jan er is, is ze zo mogelijk niet thuis en als ze wel thuis is, is ze niet om te genieten."

Hoe kan een intensieve relatie tussen zussen -en anderen- omslaan in het tegendeel, als een van beiden een vriend krijgt? Ik ga ervan uit dat de zusmet-de-vriend echt haar best doet om haar zuster niet in de steek te laten. „Openlijke of heimelijke jaloezie!", zult u zeggen. Dat klopt. Hoe kunnen meiden die jarenlang aardig waren voor elkaar, dan zo jaloers worden. Je gunt je zus haar geluk toch ook? Je kunt toch niet voor niets zo goed met elkaar overweg? Jaloezie is een vorm van depressiviteit. Zij komt voort uit de angst om afgewezen te worden. Zij heeft te maken met minderwaardigheidsgevoelens. Een jaloerse vrouw wil gelijk zijn aan de anderen omdat ze het gevoel heeft dat anderen haar laten vallen als ze niet gelijk is. Je buurvrouw heeft een prachtig autootje en jij niet. Jij ziet de mensen kijken als je op je oude fiets langs komt. Je voelt ze ook denken: „Die is primitief, zeg!" Daarom wil je ook een autootje. Krijg je dat niet, dan komen jaloerse en depressieve gevoelens opzetten. Deze vorm van jaloezie is nog sterker als je jongere zus verkering krijgt. Dat is namelijk de bevestiging dat de mensen jou niet lusten. Niet alleen alle mannen wijzen jou af en kiezen voor je zus. Ook je zus is geen haar beter. Je dacht dat je op haar kon bouwen, maar nu laat zij je ook in de steek voor een vriend. Dan moet het wel waar zijn wat je altijd van jezelf gedacht hebt: „Ze vinden me stom, want ik ben een stom mens." Vervolgens voel je je troosteloos alleen.

Jaloerse en depressieve gevoelens zijn altijd gecombineerd met agressieve gevoelens. Wie in de put zit, voelt zich mishandeld door anderen. Jaloerse mensen zijn doorgaans lief en vriendelijk, maar in sommige perioden komt hun boosheid eruit. Dan blijkt dat ze kwaad zijn op alles en iedereen over de eigen eenzaamheid. Vandaar dat jaloerse mensen een combinatie voortbrengen van tranen en chagrijn. Omstanders reageren dan ook de ene keer met medelijden (de reactie van moeder?) en de andere keer met boosheid (de reactie van vader?). „Hou nu eens op met dat gezeur!" Een laatste aspect is dit. Jaloerse mensen zijn innerlijk onzeker. Ze weten niet goed hoe ze overkomen op anderen. Daarom zijn zij maar wat blij met die ene goede zus of vriendin. Op haar kunnen ze leunen. Die goede relatie tussen de zussen is dus eigenlijk nooit een goede relatie geweest. Feitelijk heeft één zus altijd op de andere gesteund. Het is dan ook geen wonder dat die zus geschokt is als de ander een vriend heeft. Ze is haar steun kwijt en moet nu ineens zelf volwassen worden. Dat roept zoveel onzekerheid op dat ze boos wordt op de nieuwe situatie en haar zus en aanstaande zwager maar liever ontloopt. Ze wil de confrontatie met zichzelf uit de weg gaan. Is er iets aan te doen? Jawel, rustig blijven. Een beetje troosten, een beetje corrigeren, maar van beide niet te veel. Meestal trekt het vanzelfbij. Als dat niet gebeurt, dan is therapie nodig voor de jaloerse persoon. Daarin moet zijn zelfkennis verhoogd worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen