„Ze begrijpen me toch niet!"

Het komt nogal eens voor dat mensen er vast van overtuigd zijn, dat anderen hen niet begrijpen. Ze hebben wel eens geprobeerd hun moeilijkheden te vertellen, maar dat liep voor hun gevoel op een teleurstelling uit. De gesprekspartner gaf antwoorden die bewezen dat hij of zij niet echt aanvoelde waar de problemen lagen.

Of er werd niet eens echt een poging gedaan om rustig te luisteren en eerst eens precies te ontdekken waar het op vast zat. Als dan een volgende keer een soortgelijke ervaring wordt opgedaan, ligt het voor de hand dat de ondervonden teleurstellingen tot de conclusie brengen: De mensen begrijpen me toch niet.

Die gedachte gaat zich vastzetten en het gevolg is dat we ons gaan afschermen en verder maar geen pogingen ondernemen om anderen onze zorgen en vragen toe te vertrouwen. Waar dat op uitloopt is duidelijk: eenzaamheid en een brok innerlijke vervreemding.

Signalen
Dit verschijnsel doet zich meer dan eens voor bij jongeren, vooral in de tienerleeftijd. Zij zijn er dan vast van overtuigd dat hun ouders hen niet begrijpen en dat ze op school ook niet door hebben waar het hen om te doen is. En de dominee en de ouderlingen hebben er ook al geen kijk op.

Wordt dat soms niet gauw gezegd en is het dan niet een goedkoop argument? Soms wel. Maar niet altijd! Jongelui kunnen zich diep ongelukkig voelen als zij de overtuiging hebben dat niemand hen begrijpt en dat ze bij niemand echt terecht kunnen.

Soms uit dat zich in een onhebbelijk en dwars gedrag. Een andere keer in een zich stil terugtrekken en wat lichtschuw worden. Maar dat zijn dan wel signalen die opgevangen moeten worden. Er is hulp nodig. Wordt er echt geluisterd? Het kan door jongelui als een verkwikking ervaren worden als er iemand echt naar hen luistert.

Psychische problemen
Een andere categorie mensen die zich vaak onbegrepen voelen zijn degenen die psychische problemen hebben. Nu ben ik inderdaad bang dat er voor psychische problemen bij velen geen of slechts weinig begrip is.

Mensen die zelf geen last hebben van neerslachtigheid en dergelijke gevoelens, kunnen zich moeilijk verplaatsen in de ziel van anderen die wel zwaar gebukt gaan onder allerlei zorgen en moeiten. Ze kunnen het zich niet voorstellen, dat dat soort zorgen een mens totaal ongeschikt kan maken voor zijn taak in het gezin of de werkkring.

Gemakkelijk wordt tegen zulke mensen gezegd: Je voelt je nu wel zo bedrukt, maar er zijn toch ook nog wel lichtpunten; let daar dan eens op! Maar wat heeft iemand die aan depressiviteit of nog erger lijdt, daar dan aan? Die ervaart zoiets als een opgehaalde brug of een gesloten deur. Geen begrip!

Niemand?
Erger wordt het nog als mensen niet eens de moeite nemen om enig begrip te tonen. Dat komt dan uit in botte reacties als: Je moet je niet zo aanstellen; wees eens wat flinker. Iedereen heeft wel eens wat! Ook dat is een dichte deur, maar een die met een harde smak wordt dichtgegooid.

Is het een wonder dat zulke ervaringen de last die gedragen moet worden nog zwaarder maken? Niemand begrijpt je immers? Niemand? Ja, zo wordt het wel eens ervaren. Ook de pastor laat het afweten. Het is wel eens geprobeerd om hem een en ander te vertellen, maar hij had er toch eigenlijk ook geen antenne voor.

En als je dan al eens overweegt er nog eens met een ouderling over te spreken, dan weet je ook niet goed wie je daarvoor moet kiezen. Overdrijf ik nu? Ik ben bang van niet. O ja, ik weet dat er ambtsdragers zijn die het noodzakelijke begrip en meeleven hebben met mensen die psychische problemen hebben. Maar dat is lang niet bij allen het geval.

Natuurlijk is het waar, dat niet iedereen aanleg voor alles heeft en dat er in het pastoraat ook wel een soort verdeling van werk zou kunnen bestaan tussen de verschillende ambtsdragers. Maar het zou een zegen zijn als er binnen elke kerkeraad zouden zijn die zich verdiepen in de problemen die op psychisch terrein voorkomen door er ook goede lectuur over te raadplegen.

Dringend nodig
Voor mensen met psychische problemen is het een weldaad als ze iemand tegenkomen die hen begrijpt. Die geduld heeft en wil luisteren. Die ook met wijsheid en voorzichtigheid kan adviseren. Die vooral de noden meedraagt en naar de troon der genade brengt.

Zulke mensen zijn in deze verzakelijkte tijd en harde maatschappij dringend nodig. Mensen die weten van wat het is, de moeite en het verdriet in Gods handen te leggen en die anderen daarin mogen voorgaan. Mensen die begrijpen...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen