Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Frederique

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Frederique

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

We zitten net aan tafel als Fréderique thuiskomt; een dik kwartier te laat. Als ze na wat gemompelde verontschuldigingen in de bijkeuken blijft en opvallend keurig volgens de regels direct haar jas ophangt, naar het toilet gaat, haar schooïbeker op het aanrecht zet en haar rugzak heel secuur weghangt, precies zoals ik het graag hebben wil en zoals ik het haar al wel duizend keer voorgepreveld heb, krijg ik argwaan. Want normaal komt ze binnenstuiven met jas en al en gooit ze haar rugzak ergens neer en heeft ze non-stopverhalen die in haar ogen beslist vóórgaan. Als ze binnenkomt wordt er quasinonchalant een papiertje over mijn schouder gemikt. „ Vier kantjes moet ik", zegt ze ter verduidelijking. Totaal niet onder de indruk, maar een beetje onzeker wat mijn mening zal zijn, kijkt ze me aan. „Stil-stil-stil", lees ik hardop. „Zo zo, da's niet zo fraai", zeg ik fronsend Eerlijk gezegd vooral omdat ze duidelijk zoiets van me verwacht. Haar spraakwaterval in aanmerkinggenomen is het eigenlijk een wonder dat dit de eerste keer is. „Nou, de reden is duidelijk dacht ik", vermaan ik verder, „dus is de tekst wel toepasselijk." „Die mocht ik zelf verzinnen", zegt ze stralend. „O", zeg ik verbouwereerd, „fe hebt in ieder geval goed door waar het aan mankeerde. Dus hoefik verder niet veel te zeggen; ik hou het erop dat dit de laatste keer is." „ 't Is de eerste keer maar hoor", zegt ze verontwaardigd. „Ja en ook de laatste als het goed is", blijf ik effen. Een beetje verongelijkt schuift ze aan tafel. Ze vondhet zelf juist zo interessant en nu bederft moederlief depret. „Zeg eens even", wil ik dit toch even rechtzetten. ,Je was toch niet van gedachten dat ikjejubelendbinnen zou halen en je uitgebreid zou feliciteren met je eerste strafwerk?" Nee, dat kon ze ook wel begrijpen, maar eh...: Ze had nog nooit strafwerk gehad en ze schreef best graag enne, ze vondhet eigenlijk best wel lollig voor een keerl „Arme meester!", is mijn reactie.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 17 mei 1995

Terdege | 84 Pagina's

Frederique

Bekijk de hele uitgave van woensdag 17 mei 1995

Terdege | 84 Pagina's