Ouder en wijzer

De herdenking van de bevrijding heeft heel wat losgemaakt aan herinneringen. Ook onder de lezers van deze rubriek was dat zo. In de Terdege-bijlage "Lieve Bep" waren soms dramatische maar ook ontroerende verhalen te lezen. We moesten het helaas laten bij een kleine bloemlezing uit alles wat ingestuurd werd. Weest u er echter van overtuigd dat uw pennevruchten met veel belangstelling zijn gelezen. Zeer bedankt voor de moeite. Op allerlei manieren is wel duidelijk geworden dat er nog heel wat herinneringen onder de oppervlakte leven. Er is ook nog steeds grote dankbaarheid jegens de geallieerden voor de grote inzet en de offers die zij hebben gebracht om ons volk zijn onafhankelijkheid te hergeven. Met name de Canadese veteranen hebben bemerkt dat Nederland hen nog niet vergeten is. Het grote défilé van de oud-mihtairen in Apeldoorn bracht zo'n 350.000 mensen op de been. Toch wierp juist dit grootscheepse gebeuren in Apeldoorn een schaduw over de herdenking van de bevrijding. Waarom werd daarvoor de zondag uitgekozen? Dat is immers Gods dag, waarop we dienen te rusten, niet als een vloek maar als een zegen, van al onze arbeid. Juist die dag is ons bovenal gegeven onder andere om onze dank uit te spreken aan Hem voor alle zegeningen die we mogen ontvangen. In toenemende mate constateer ik de laatste jaren dat er nu een geslacht opgroeit, maar ook aan het bewind komt, dat nauwelijks meer weet heeft van christelijke normen en waarden, laat staan van Gods heilzame wetten. Het gevolg daarvan is ook dat vormen van discriminatie ontstaan ten opzichte van christenen. Velen van hen zouden immers ook wel graag de veteranen met hun oude oorlogsvoertuigen hebben willen zien en groeten? Het zondagse defdé zoals dat in de eerste meiweek plaatsvond, zou vijftig jaar geleden op die dag niet denkbaar zijn geweest. Toen stroomden de kerken nog vol voor de dankdiensten die werden belegd. Toch mogen wij niet alleen naar anderen wijzen. In de middeleeuwen kende men de troubadours, de minnezangers. Zijn wij ouderen in de afgelopen halve eeuw ook troubadours geweest van Hem, Die om ons te redden de hemel verliet? Hebben wij ons voldoende ingespannen om te getuigen van de Bevrijder van alles wat verkeerd is voor de tijd en voor de eeuwigheid? Wij hebben veel om over na te denken!

aarten van theezakjes, met borduurwerk, met vogelzand, met pergamano, met embossing - je kunt het niet bedenken of mevrouw L. Barneveld-Nederlof uit Kampen maakt ze. Sinds een jaar of acht. Zoals zoveel hobby's is ook deze „zomaar" ontstaan. „Ik kalligrafeer, en maakte daar kaarten mee. Maar al heb je nog zulke leuke letters, alleen "van harte gefeliciteerd" erop is niet aardig. Dus ik zocht er versiering bij. Van het een komt het ander. Op hobbybeurzen zie je zulke leuke dingen!" Doordat haar man m.s. heeft, is Lenie Barneveld veel aan huis gebonden. En deze hobby kan ze thuis uitoefenen. „Ik kan niet stilzitten." Dat laatste moet niet letterlijk opgevat worden, want het snijden van de kaarten, passepartouts en niet te vergeten de fijne patroontjes vraagt heel wat precisie. Stilzitten is dan bepaald een vereiste. „Hoe moeilijker het is, hoe aardiger ik het vind", zegt de creatieve Kampense. „Het hoeft niet perfect te zijn, want het blijft handwerk, maar je moet wel streven naar perfectie." Zes dikke ringbanden vol kunstwerkjes heeft ze inmiddels. Het is moeilijk kiezen als ze iemand een kaart wil sturen. „Met Kerst versturen we zo'n 250 kaarten. En je kunt niet de een een zelfgemaakte doen en de ander een gewone. Want dan spreken ze elkaar: „Leuke kaart heeft Lenie gestuurd he?" En dan zegt de ander: „O, ik had maar een heel gewone." Dus voor ieder maak ik er een."

Theezakjes
Voor de theezakjeskaarten worden de papieren omhulsels van de eigenlijke zakjes gebruikt, de labels en ook delen van de verpakking. Op origamimanier worden ze gevouwen. Het thee-materiaal krijgt mevrouw Barneveld van anderen. Vruchtenthee heeft vaak leuke zakjes, maar ook 'gewone' labels zijn bruikbaar. „Je kijkt met heel andere ogen naar een theezakje. Trouwens, door de kalligrafie leer je al anders kijken, naar kleur, ja, naar alles. Kijk, dat groen gestippelde papier is de binnenkant van een envelop van de Amrobank. Die zag ik bij een kennisje; ik mocht 'm meenemen." Het borduren van kaarten gebeurt door er eerst gaatjes in te prikken volgens een bepaald patroon, en die met fijn garen met elkaar te verbinden. Grafische patronen, maar ook kinderwagens, bootjes, vlinders, kandelaars, enz. heeft Lenie ontworpen. Ook van fi-aaie initialen, vaak eerst gekalligraEr wordt regelmatig gevraagd naar de rechtmatigheid van herkeuringen voor de wao op een bepaalde leeftijd. Daarvoor blijken in het land diverse regels voor te worden gehanteerd. Inmiddels is het een politieke kwestie geworden en binnenkort zullen de regels waarschijnlijk versoepeld worden. Let dus op het nieuws op dit terrein. Zo nodig komen we er in deze rubriek op terug. De reistijd is weer aangebroken en velen zullen daar weer gebruik van maken als gezondheid en financiën dat toelaten. Het blijkt dat ook ouderen die daartoe in staat zijn, in toenemende mate een reisje maken. Op de eerste Terdegereis van dit jaar gingen er zelfs twee 84-jarigen mee, die aan bijna alle activiteiten mee konden doen. feerd, heeft ze patronen gemaakt. Kaarten met vogelzand zien er weer anders uit. Mevrouw Barneveld zeeft het zand door een nylonkous en legt het dan eventueel een nachtje in aquarel- of plakaatverf Het passepartout van een kaart plakt ze af met boeklon, de kleefzijde naar voren. Daarop wordt het zand gestrooid, soms nadat eerst een uit een servet geknipt figuurtje op het boeklon is geplakt.

Nadeel
Ook stof- en behangpatronen gebruikt ze voor kaarten, vaak met reliëf Het aardige is dat de kaartenmaakster verschillende technieken kan combineren. Zo is bij een uit stof geknipt hulstblad een kaars met goudkleurig garen geborduurd. Soms maakt een embossing-reliëfje het geheel compleet. Ook kaarten met uitsluitend embossing, pergamano of "pop-ups" ontstaan in Kampen. Geen wonder dat Lenie af en toe een kamer vol "leerlingen" heeft. Nee, meneer Barneveld heeft geen last van de dames. „Ik ga met m'n schaakcomputer zitten." Zijn eega vult aan: „Praten doe je echt niet veel als je geconcentreerd bezig bent." „Er is maar één nadeel", zegt hij als zij een tweede kop koffie haalt. „Soms is ze 's avonds niet naar bed te krijgen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen