„Aanvaard jezelf zoals je bent, hoor je vaak, maar hoe doe je dat?"

Als je onzeker bent, wordt tegenwoordig vaak gezegd: ,Je hebt jezelf niet geaccepteerd, probeer dat toch eens", of: „ Ook jij bent uniek, en ook jouw leven is een wonder; aanvaard jezelf zo als je bent." Maar je bent toch een mens vol zonde en gebreken? Ik bedoel niet te zeggen, datje hopeloos bent (in de zin van het hoeft voor mij niet meer), maar toch denk ik weleens, men gebruikt van die iivoorden, maar hoe Taordt dat praktijk ? Is dat een teken van innerlijke onvolwassenheid?

Je bent beslist niet de enige die met dit probleem worstelt. Iedereen heeft wel meer of minder de worsteling om tot zelfaanvaarding te komen. Hoe kom je ertoe? Er kunnen twee dingen zijn die voor jou een hinderpaal zijn om jezelf te aanvaarden. Het kan zijn dat je onvoldoende oog hebt voor het feit dat het echt mag. Het kan ook zijn dat je dat wel ziet, maar er toch niet toe komt. Ik probeer verschillende kanten van deze zaak te belichten. Ik denk dat het heel belangrijk is om de grond te zien waarop je jezelf accepteren mag zoals je bent. De grond daarvan ligt in de schepping. De schepping als schepping is goed. Wij mogen blij zijn met Gods gaven in de natuur. We mogen de hand van de Heere opmerken in het feit dat we een mens zijn en geen dier. We mogen blij zijn met ons verstand, met ons lichaam, met onze gaven. Veel jongeren zijn onzeker. Ze vinden zichzelf minder dan anderen. Ze krijgen tal van goedbedoelde adviezen: Aanvaard jezelf en wees jezelf, je mag er zijn! Ja, allemaal best, schrijft een meisje, maar een mens is ook zondaar. En je mag jezelf toch niet aanvaarden als zondaar?
Ik geloof dat dit besef heel wezenlijk is en uiteindelijk de grond geeft waarop we onszelf mogen accepteren. De Heere vraagt van ons niet dat we goed zijn in wiskunde als we daar geen aanleg voor gekregen hebben. De een zal veel beter kunnen leren dan een ander, terwijl die ander misschien weer veel meer een praktisch inzicht heeft. We moeten doen wat we kunnen, maar we hoeven echt niet meer te kunnen dan onze gaven. We mogen er zijn zoals we zijn. Zo heeft God ons geschapen en gewild. Dit besef kan ons verlossen van een heleboel krampachtigheid.

Spiegelen
Heel veel onzekerheid komt voort uit het feit dat mensen zich spiegelen aan anderen en niet zichzelf durven te zijn. Waarom niet? Als je last hebt van een bijzonder minderwaardigheidsgevoel en onzekerheid, dan is het wel goed daar eens met een wijs en bekwaam iemand over te spreken. Er kunnen bijzondere omstandigheden zijn waardoor dat komt. Bijvoorbeeld: Als iemand in zijn jeugd altijd te horen kreeg dat hij niets kon, is het geen wonder dat zo iemand zich later bedreigd en onzeker voelt. Het kan ook een bijzondere karaktertrek van je zijn. Dan is het goed je daarvan bewust te zijn. Het onderkennen van het probleem is al de helft van de oplossing. Dan weet je waarop je alert moet zijn en waartegen je moet strijden. In ieder geval wil ik je aangeven dat zelfaanvaarding echt wel mag.

Zondaar
Mogen we onszelf dan wel accepteren zoals we zijn als we ook zondaar zijn? Wij zijn zondaar. In die zin geldt dat wij niet slechts onvolmaakt zijn, maar zelfs door en door boos. Geestelijk geldt dat wij onbekwaam zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Het gif van de zonde trekt overal doorheen. We maken daarom ook een verkeerd gebruik van Gods natuurlijke gaven. Dat doet echter niets af van het feit dat de gaven op zichzelf goed zijn. Zelfverloochening betekent dan ook niet dat we onszelf ontkennen. Je mag best verlangen naar een goede toekomst. Je mag ook verlangen om in de hemel te komen. Als je een jurk koopt in de winkel met een fout erin, mag je best terug gaan om daar iets van te zeggen. Dan is zelfverloochening echt niet, dat je meent dat je zo de minste moet zijn dat je je mond moet houden. Zondekennis is ook totaal iets anders dan zwaarmoedigheid. We kunnen optimistisch zijn met een diep besef van onze schuld tegenover God. We kunnen zwaarmoedig zijn zonder geestelijk besef van de grootheid van ons kwaad tegenover onze Schepper.

Grootste wonder
De diepste aanvaarding van onszelf is als we weten dat God ons in de Heere Jezus Christus heeft aanvaard. Dat is het grootste wonder dat een mensenkind kan gebeuren. Het is niet te zeggen wie we zijn tegenover God. We zijn geneigd God te haten en Christus te kruisigen. We hebben de zonde lief. We haten Gods wet omdat het Gods wet is. En ons berouw daarover is altijd gebrekkig en staat in geen enkele verhouding tot ons boze hart. Wat is nu de rechtvaardiging van de goddeloze? Dat God ons aanneemt zoals we zijn(!). Dat Hij in Christus dezelfde liefde tot ons heeft als tot Zijn Zoon (Joh. 17:23). Dat Hij geen zonde in ons ziet... Dat Hij ons als volmaakt ziet... Dat is nooit klein te krijgen. De Catechismus schrijft dat zo heerlijk: „...Al is het dat mij mijn geweten aanklaagt dat ik tegen al de geboden van God zwaar gezondigd heb en geen daarvan gehouden heb, en nog steeds tot alle boosheid geneigd ben (dus je wordt niet beter...), nochtans God, zonder enige verdienste mijnerzijds, uit louter genade mij de volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus schenkt en toerekent, evenals had ik nooit zonde gehad noch gedaan, ja, als had ik zelf al de gehoorzaamheid volbracht, die Christus voor mij volbracht heeft, zoverre ik zulk een weldaad met een gelovig hart aanneem" (vraag 60).

Heilgeheim
Door dit heilgeheim leren we ons niet alleen als schepsel te aanvaarden, maar ook tegenover God. Ik weet wel dat ieder christen zijn levenlang dagelijks (niet: eenmaal in het jaar...) met de zwakheid van zijn geloof te strijden heeft. Hoe meer echter het wonder voor ons opengaat, hoe meer je staat in de vrijheid van Gods kinderen. Dan is het: „Ofschoon ik arm ben en ellendig, denkt God aan mij bestendig." Als God je in Christus aanvaardt, zou je dan niet jezelf aanvaarden? Wil je het dan beter weten dan de Heere? Jezelf aanvaarden betekent nooit dat je je zonden aanvaardt. Je haat niet alleen sommige zonden, maar je haat alle zonden. Ik heb hierboven het onderscheid gemaakt tussen onze natuurlijke en geestelijke zelfaanvaarding. Ik weet niet hoe het precies bij jou leeft. Daarom noem ik deze beide kanten van de zaak. Ik hoop dat deze twee dingen je helpen om jezelf te aanvaarden, niet alleen als mens, maar ook als zondaar tegenover God. De Heere zij je nabij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen