DAG IN DAG UIT

„Ik ben toch zó zenuwachtig voor morgen", zegt Esther (15), terwijl ze naast me op de leuning van de stoel komt zitten. „ Voor morgen?", vraag ik afwezig, „ wat is er dan?"„Nou, dan komen papa en u toch naar het concert", zegt Esther. „ O ja, je concert", weet ik weer. „Maar die muziek speel je al een heel seizoen, daar hoef je nu toch niet zenuwachtig meer voor te zijn?", vraag ik verbaasd. „Nee, niet voor het concert", zucht Esther. „ Voor papa! "„ Voor papa?" „Ja", zegt Esther, verlegen aan mijn haarfrunnikend „Linda rijdt morgen met ons mee en u weet hoe ze is. Nu ben ik hang dat papa flauwe grapjes gaat maken en zo." Eindelijk snap ik waar Esther het over heeft en ik snap ook dat ze eigenlijk papa èn de rest van de familie bedoelt. Vier jaar lang hebben Linda en Esther vioolles gehad van dezelfde lerares. Tegelijkertijd zijn ze aangenomen bij het Jeugd Strijkorkest. Samen gaan ze nu iedere vrijdagmiddag met de trein naar de orkestrepetities en samen stappen ze in de bus ah er een concert is ergens in het land. Verder doen ze niets samen en hebben ze niets gemeenschappelijk. Niet bepaald dikke vriendinnen dus. Linda's ouders leven heel erg mee met hun muzikale dochter. Veel meer dan wij, volgens Esther. Minstens drie keer hebben ze al een concert bijgewoond, volgens Esther. En wij gaan morgen pas voor de eerste keer mee. Bovendien is Linda een keurig meisje en zijn wij helemaal niet keurig. Wij flappen er thuis gewoon altijd alles uit. Positief of negatief niemand maakt van zijn hart een moordkuil Het gevolg is dat er niemand bij ons gefrustreerd rondloopt, maar het nadeel is, blijkt nu, dat Esther zich zorgen maakt of we ons wel weten te gedragen. Nou en óf wij ons weten te gedragen. Tien minuten voor de afgesproken tijd staan we de volgende dag bij Linda's huis om haar op te halen. Dat we iets te vroeg zijn wordt ons zo te zien niet in dank afgenomen. Met gefronste wenkbrauwen en in zichzelf mompelend komt Linda naar buiten. Wij doen, heel keurig of we niets gemerkt hebben. Tijdens de rit houdt Jelle keurigzijn monden wijs ik, nogkeuriger, naar de bloemen in de berm en de wolken in de lucht. Vanaf de achterbank krijg ik een keurig antwoord terug. Gelukkig duurt de rit niet al te lang, anders zouden we ons nog verslikt hebben in onze eigen keurigheid Pas als we de meisjes afgezet hebben bij het dorpskerkje, waar ze eerst nog een repetitie zullen hebben, kunnen we -weer normaal ademhalen. Onwillekeurig slaken we een zucht van verlichting. Een keurig meisje laten meerijden is geen enkel probleem. Maar je eigen onzekere tienerdochter in de auto erbij hebben, dat is pas echt moeilijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen