Het al te overvloedig gebruik van Gods Naam

Wie van ons is er te goed voor om uit valse schaamte in bepaalde situaties de Naam des Heeren maar te verzwijgen? In sommige gezinnen die in zeker opzicht echt wel godsdienstig genoemd kunnen worden, wordt nauwelijks of nooit over de Heere gesproken. Gods Naam wordt... verzwegen! Alsof Hij er niet is of geen enkele heerlijkheid heeft! Er is ook een andere kant. Soms laat de vraag zich niet helemaal wegdrukken of er ook sprake kan zijn van een te vlot en lichtvaardig gebruik van de Naam. Een van de diepste nerven van het derde gebod is de gedachte van de heerlijkheid, het gewicht van de Naam. Daarom weegt het ijdel gebruik zo zwaar in de Schrift. Temeer geldt dat omdat we in de Naam met de Heere Zelf van doen hebben. Het is te begrijpen dat die heerlijkheid, dat gewicht van de Naam niet samengaat met een al te vanzelfsprekend en gemakkelijk gebruik ervan.

Uitgehold
Ik probeer iets concreter te worden. Hoe vaak wordt niet op hoge toon en vaak met verhit hoofd uitgesproken: „God is mijn getuige..." en „De Heere weet ervan..."? Inderdaad is de Heere getuige van ons doen en spreken. Maar juist als dat goed tot ons doordringt, en als dat ook geldt van onze diepste overleggingen en verlangens, worden we wat voorzichtig om dat er al te vlot bij te halen. Bovendien, is het nodig om dat heel snel aan de orde te stellen? Kan ook zo'n zwaargeladen uitdrukking niet gemakkelijk uitgehold worden? Zijn we in ons spreken zo ongeloofwaardig geworden dat we zulke middelen moeten aangrijpen? Een overtuigd en stellig pleit wil ik voeren voor het gebruik van Gods Naam in onze familieberichten. Zijn bijv. geboorten en sterfgevallen geen gelegenheden bij uitstek om de Naam des Heeren te belijden? Als we bij een geboorte spreken van dankbaarheid, tegenover wie zijn we dan dankbaar? Nu dit gezegd is, lijkt het een hachelijke zaak om de vraag op te werpen of het in een enkel geval niet "tè'Toch laat ik die vraag nog maar even staan. Het geldt trouwens niet alleen bij familieberichten, dat het belijden van Gods Naam niet betekent dat Zijn Naam voor en na en buitengewoon overvloedig genoemd wordt. Het ligt er dan duimendik bovenop, meer dan dat de zaak van de belijdenis van Gods Naam doortrokken en doordesemd is.

Cachet
In het kerkelijk leven gebruiken we Gods Naam veel. Uiteraard! Toch is ook hier het onderzoek naar het gebruik van de Naam des Heeren zeker niet misplaatst. Hoe gebruik ik Zijn Naam? Wat bedoel ik als predikant in een intrededienst als ik het heb over de leiding van m'n weg door de Heere? Maar mag dat dan niet gezegd worden, dat de Heere de weg zo en zo heeft geleid? Natuurlijk wel, als het tenminste waar is...! Ik moet daar in ieder geval maar niet te vlot en vanzelfsprekend over spreken, zonder mijn hart en weg bloot te leggen voor de ogen Gods. Ook hier kan erg lichtvaardig de Naam worden gebruikt. De Naam Gods moet toch niet dienen om mijn zaak een bepaald cachet te geven? Het is toch niet zo dat ik de weg uitgestippeld heb om dan vervolgens te spreken over de wonderlijke leidingen des Heeren? Om alle misverstand te voorkomen: Dit soort vragen moet ik eerst maar aan mezelf stellen voordat ik ermee tot anderen kom. Ik ga nu verder maar voorbij aan de bekende voorbeelden uit de geschiedenis, bijv. van de Kruistochten, waarbij om het hardst geroepen werd: „God wil het", om nog maar te zwijgen van Hitler met zijn weerzinwekkende spreken over "De Voorzienigheid" (N.B.!).

Machtsvertoon
Wel kan nog gewezen worden op het uitspreken van Gods Naam als een soort machtsvertoon. _Wat bedoel ik? Het kan bijv. gebeuren dat ik als ouder m'n kind in eenbepaalde richting wil hebben. Ik wil graag dat dat kind iets doet of niet doet of iets aanvaardt. En dan gebruik ik de Naam Gods als een soort machtsmiddel. Zoiets kunt u zich ook voorstellen in de verhouding ambtsdrager gemeentelid. Ook hier kan weer gevraagd worden: maar mag dat dan niet gezegd worden door een vader tegen een kind, bijv.: God wil dit, of: Dat is Zijn weg niet? Natuurlijk, dat mag en dat moet in bepaalde gevallen! Als maar niet de Naam een middel wordt om mijn doel te bereiken en de ander daar te krijgen waar ik hem hebben wil! Gaat het me echt om Hem en om Zijn Naam? U ziet dat er voor u en mij genoeg reden is om ons gebruik van Gods Naam te toetsen aan de Schrift. De Naam Gods heeft te veel heerlijkheid en te veel eer om zomaar lichtvaardig gebruikt te worden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen