Herdersleven

Iets ten zuidoosten van ons herdershuisje ligt een landgoed van ongeveer 120 ha. Het bestaat uit enkele villa's, loof- en naaldbossen en negen opmerkelijke heidevelden. Wie er toevallig voorbij wandelt, treft keurig geëgaliseerde en perfect gemaaide heidevelden van elk ongeveer 1 ha groot. Ieder veld heeft twee halve, cirkelvormige heuvels. Deze heuvels lijken stuk voor stuk op voor de helft opengewerkte voorhistorische grafheuveltjes met een doorsnee van 4 meter. De hoogte is nog geen meter. Direct achter de heUing van zo'n bult ligt een kuil. Wanneer je even later een keurig gezelschap uit de bosrand ziet naderen met een golfkarretje vol slagstokken aan de hand, dan is het uiterlijk van deze heideveldjes geen raadsel meer. We hebben inderdaad te maken met een aantal particuliere golflinks ten behoeve van de bewoners, bezoekers en medeëigenaren van dit buiten. Hun gezamenlijke belangen hebben de bezitters ondergebracht in een exploitatiemaatschappij. Van ene mevrouw B. die met het dagelijks beheer van het oord te maken heeft, heb ik gehoord dat ooit Maria Montessori en Aletta Jacobs tot de logees gerekend werden. Nadere kennismaking met de huidige betrokkenen leerde mij kort geleden dat nog andere maatschappelijk niet onbekenden zich maar wat graag op deze Loenense plaats verpozen. Hun namen wil ik niet noemen, maar over die kennismaking valt wel wat leuks te vertellen. Diezelfde mevrouw B. was via een dorpeling achter mijn geheime telefoonnummer gekomen. Onder verontschuldiging voor haar vrijmoedigheid belde ze me op om onder het genot van een kop thee haar plan te komen bespreken. Het ging erom dat binnenkort de jaarlijkse familiedag gevierd zou worden. Ze wilde maar wat graag dat het heideveld aan de oprijlaan gestoffeerd zou worden door onze schapen. Daar zou veel waardering tegenover staan. En over de inwendige mens behoefde ik me op die dag geen zorgen te maken, beloofde ze. Mevrouw B. was allervriendelijkst en het heideveld waarop gegraasd moest worden was duidelijk in geen jaren onderhouden. Met plezier ging ik in op haar voorstel. Op de grote dag stond ik al vroeg met hulp van waarnemend herder Bennie op het afgesproken terrein. Om half tien kwam een mevrouw ons koffie met gebak brengen. Grote thermosfles, kop en schotel, gebakschaaltjes en vorkjes keurig in een picknickmand. Kijk, dat is nog eens herdersleven. (Zulke mensen moest ik in 't bestuur zien te krijgen.) In de loop van de morgen kwamen wat bezoekers ons pastorale tafereel bewonderen. Een jongedame werd naar ons gezonden met de vraag welk aperitiefje we op prijs zouden stellen. Binnen een kwartier kwam er een mand met flesjes en glazen. Proost! Vroeg in de middag werd ons een macaronischotel aangereikt, in kwaliteit door geen Italiaan te evenaren. Ooit gezien dat twee herders dineren midden op een heideveld? We zijn als waardige gasten ontvangen. Natuurlijk vertrokken we niet zonder een kleine show met de honden en de kudde weg te geven. De mensen genoten, 'k Zie nu al uit naar de volgende familiedag. Erkenning en waardering doen een mens goed: maken een land goed!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen