Bidden in lijdenstijd

Moet de apostel dat nog vragen: Is iemand onder U in lijden? Ziet hij niet hoeveel er geleden wordt in het tranendal van dit leven? Ja, dat ziet Jakobus allemaal wel. Hij weet dat ieder huis z'n kruis, en ieder hart z'n smart heeft. Hij weet dat het uitnemendste van het leven moeite en verdriet is. En vooral weet hij hoe dat komt. Wij zelf zijn de oorzaak van al het lijden dat ons treft. Dat alles weet Jakobus door Gods genade. Maar daarom weet hij ons ook de weg aan te wijzen te midden van het lijden: dat hij bidde! Lijdt iemand onder u? Bid dan. Van nature zijn we biddeloos, omdat we goddeloos zijn. Is er alleen maar het gemopper en gemurmureer. Komen we in opstand of anders in een doffe berusting terecht. Onder het lijden en bij het ouder worden verzuurt en verhardt het leven. Want echt, de nood leert niet bidden! Eerder vloeken, omdat we denken dat de Heere het kwaad ons aandoet. Wat bereiken we ermee? Alleen maar de verzwaring van het lijden en ten slotte Gods eeuwige toorn op ons, als we in dit leven niet hebben leren buigen onder Gods hand.

Maar de Heere wil vloekers tot bidders maken door de Geest der genade en der gebeden. Dan leren we de schuld van het lijden ons toe-eigenen en krijgen we oog voor Hem die de moeite en het verdriet aanschouwt, opdat we het in Zijn hand geven (Ps.l0:14). Dan geeft de Heere Zijn ontferming, het zicht op Zijn lieve Zoon de Heere Jezus Christus, de Hogepriester, die medelijden kan hebben met onze zwakheden.(Hebr.4:15). De Heere is zo goed dat Hij ons niet geeft wat we eeuwig verdiend hebben, namelijk de eeuwige dood, het eeuwig lijden. Hij gaf Zijn Zoon, de lijdende Knecht des Heeren, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verderve, maar het eeuwig leven hebbe! Daarom is er nu een genadetroon opgericht in de hemel, opdat we met vrijmoedigheid zouden toegaan, opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen en genade vinden, om geholpen te worden ter bekwamer tijd (Hebr.4:16). En daarom kan Jakobus zo de vraag stellen en de raadgeving erbij: Is iemand onder u in lijden? Dat hij bidde.
Daarmee bedoelt de apostel al het lijden dat ons treft. Persoonlijk, in het gezin, in het bedrijf, op je werk, in de kerk, het lijden aan onze hchamen en vooral aan onze zielen: Hoe komt het ooit goed tussen de Heere en mij? Lijden ook aan de nood van onze tijd.

Omstreeks deze tijd houden we de jaarlijkse biddag voor gewas en arbeid. Deze dag hebben we juist in de lijdensweken. Bidden in lijdenstijd. Lijdt iemand onder u? Dat uw lijden u brenge bij Christus' lijden. Dat uw kruis u brenge bij Zijn kruis. Dat uw smart u brenge bij Zijn hart vol erbarmen. Hoe bij Hem te komen? Dat hij bidde. „We kunnen toch niet bidden", hoor ik iemand zeggen. Dan mag u bidden om een gebed. De Heere wil u leren bidden. Daarvoor gebruikt Hij het lijden, om ons hart te verbreken en te verbrijzelen. En verder wil de Heere u leren dat Hij verhoring en uitkomst geeft niet om het gebed, maar op het gebed. Niet uw gebed is grond van de verhoring, maar Christus' hogepriesterlijk gebed is de enige pleitgrond waarop een arme zondaar mag steunen. Laat de biddag voor gewas en arbeid zo'n dag der benauwdheid zijn, als we zien op land en volk, op de toestand in de kerken, op de nood van de tijd. Wie zou dan niet lijden aan de tijd? Wie zou de Heere dan niet smeken om ontferming over ons? We mogen de Heere bidden om Zijn onmisbare zegen voor het komende seizoen. Ons dagelijks brood. Vooral de zegen waarbij we leven en werken niet uitsluitend voor de spijs die vergaat, maar die blijft tot in het eeuwige leven. Zegen daarin dat de Heere het lijden dat ons zo kan benauwen, tot eeuwig heil wil maken.

Wij moeten door vele verdrukkingen ingaan in het Koninkrijk Gods. De koninklijke weg is een smalle weg, de weg van het lijden. En toch niet een weg waarop Gods kinderen van wanhoop omkomen. U wordt zolang U een pelgrim bent op aarde, niet verlost uit het lijden, maar bewaard in het lijden, om te kunnen volharden tot het einde toe. Geduldig te zijn in tegenspoed en dankbaar in voorspoed. Alle dingen, ook die voor u onbegrijpelijke en ondoorgrondelijke dingen die zo kunnen knagen aan ons leven, moeten medewerken ten goede. Dat te weten maakt rustig temidden van de stormen van het leven, omdat de Heere het zicht geeft op Hemzelf Hij die alles bestuurt naar Zijn eeuwig welbehagen. Zo ons leven uit handen te geven in handen van Hem die weet wat Hij doet en Zich nooit kan vergissen. Dan horen we iemand die zoveel geleden heeft om de Naam en zaak van het Koninkrijk Gods, getuigen: Want ik houde het daarvoor, dat het lijden dezes tegenwoordigen tijds niet is te waarderen tegen de heerlijkheid die aan ons zal geopenbaard worden (Rom.8:18). Die man was Paulus. Leeft dit getuigenis ook zo bij u? Is iemand onder u in lijden? Dat hij bidde. Gezegende biddag in deze lijdenstijd!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen