Baby's "praten" met hun lichaam

Het is nog stil in huis. In een gemakkelijke stoel zit moeder met Hanneke in haar armen. Het kindje ligt behaaglijk tegen haar aan en drinkt met de oogjes stijf gesloten de heerlijke moedermelk. Aandachtig kijkt moeder naar haar dochtertje. Elk trekje, elk lijntje is het waard om bekeken te worden. Plotseling gaan de oogjes van Hanneke open. Ze dwalen rond, schijnbaar zonder iets te zien. Maar dan is het alsof het vage verdwijnt. De wenkbrauwtjes fronsen zich en voluit kijkt Hanneke haar moeder aan. Een moment van innig contact! Een warm gevoel doorstroomt moeder. De tranen schieten haar in de ogen en ze drukt de kleine tegen zich aan. "Lieve schat!" zegt ze zacht.

Veiligheid en vertrouwen
Het is natuurlijk heel moeilijk om aan te geven wat er in een baby omgaat. Wij weten niet wat een baby denkt en voelt. Wel is in het verleden gebleken, dat mèt een perfecte verzorging, maar zónder liefde een baby niet kan leven. Met het vasthouden, voeden, verschonen en dergelijke geeft een moeder haar kindje daarom ook heel wat méér dan we zouden denken. En dat gaat -meestalheel vanzelfsprekend en onbewust. Een baby is hulpeloos en totaal afhankelijk van degene die hem verzorgt. Dat is bijna altijd de moeder. „Van haar toewijding en zorg hangt de hele toekomstige ontwikkeling van de baby af', las ik ergens. Dat is wellicht wat al te sterk uitgedrukt, maar toch geeft het wel het belang aan van een goede band tussen moeder en kind. Na de geboorte krijgt moeder haar kindje meteen bij zich. Ze kan het vasthouden, bekijken, strelen en ruiken om in verwondering te genieten van haar kindje, dat ze samen met haar man mocht ontvangen. Dit eerste, intieme, tere begin is eigenlijk onmisbaar. En in de dagen, weken en maanden daarna wordt de baby telkens opnieuw opgepakt en gedragen. Dat vasthouden gebeurt niet zomaar. Moeder grijpt de baby niet ruw uit het wiegje of houdt haar baby niet ver van zich af! Ziet ze dat haar oudere kinderen doen, dan zal ze waarschuwen om voorzichtig met het broertje of zusje om te gaan. De baby heeft heel wat maanden in een gebogen houding in de baarmoeder doorgebracht. Dat is na de geboorte dan ook een geliefde houding van hem. Moeder bootst dat eigenlijk na, als ze haar kindje in haar armen sluit, hem steunt bij het hoofdje en onder de billetjes. Ze knuffelt de baby en drukt het kleine lijfje tegen zich aan. Door de zorgzame manier van dragen krijgt de baby een gevoel van warmte, veiligheid en ver trouwen. Elk kind heeft in meerdere of mindere mate behoefte aan koestering. Niet alleen in de babytijd, maar ook later is het belangrijk om het lichamelijk contact niet te vergeten. Een kind dat moe is, vindt het heerlijk om een poosje dicht tegen vader of moeder aan te kruipen. Bij verdriet o klimt het kind op schoot en moeder wiegt het heen en weer. Zo zijn er talloze voorbeelden te geven, waarbij "vanzelf' het kind gekoesterd, getroost en geknuffeld wordt. Dat geeft een gevoel van vertrouwdheid, van verbondenheid met vader en moeder. Het vormt een belangrijk deel van de liefde die elk kind nodig heeft.

Glimlachje
Als het kind huilt of op een andere manier laat merken, dat het wakker is, gaat moeder naar hem of haar toe. De baby luistert, kijkt en maakt ook geluidjes. Dat vraagt weer om een reactie van moeder. Zo hoor je vaders en moeders op een andere toonhoogte dan normaal en met allerlei lieve woordjes een "gesprek" voeren met hun kindje. Ze kijken, lachen, strelen en proberen op deze manier reactie van de baby te krijgen. In de meeste gevallen lukt dat ook. Het kindje kijkt of beweegt, maakt geluidjes, het knippert met de ogen of wendt juist het hoofdje af Als het vijf, zes weken is, zien moeder en vader voor 't eerst een glimlach op het gezichtje van hun kind. Dat kan heel ontroerend zijn. En wat werkt zo'n lachje aanstekelijk! Hoe vaak probeer je als vader of moeder niet je kleintje opnieuw aan 't lachen te krijgen? De stemming van moeder is echter niet altijd hetzelfde. Misschien heeft ze zware hoofdpijn, is er iets heel vervelends gebeurt of staat ze voor een moeilijke opdracht. Het wonderlijke is, dat een baby dat merkt. Het voelt of hoort op een of andere manier, dat er iets bijzonders is. Is moeder erg verdrietig, dan reageert de baby bijvoorbeeld door huilerig te zijn. Zo wil de baby er eigenlijk bijhoren. Hij staat niet apart in het gezin, maar deelt mee en voelt mee. Je zou je af kunnen vragen, of het erg is dat het kind in de negatieve stemming van de ouders deelt. Gelukkig is dat niet zo. Af en toe mag een baby best voelen, dat moeder verdrietig is of zich zorgen maakt. Alleen als de stemming altijd negatief zou zijn, is dat voor een baby (en voor de grotere kinderen) verkeerd. Het drukt terneer, maakt passief en angstig. Soms zijn de zorgen echter zo groot, dat het kind er onder lijdt. Er kunnen omstandigheden zijn, waarbij ouders niet het vermogen hebben om hun kind liefde te geven. Het wordt niet verwaarloosd, maar min of meer "onverschillig" opgepakt, gevoed, verschoond. Er is geen lichamelijke verbondenheid, geen vertrouwen, geen veiligheid en geborgenheid. Zo'n kind treedt de wereld vol wantrouwen tegemoet.

Liedje zingen
Een positieve stemming houdt de baby juist levendig, opmerkzaam en actief! Moet moeder dan maar doen alsof ze vrolijk en blij is? Dat is geen oplossing. Zogenaamd opgewekt zijn en je ondertussen heel naar voelen is voor een baby erg verwarrend. De houding van moeder verraadt haar stemming! Een kinderspecialist zei: „Laat u dan troosten in uw verdriet, ga aan de slag en doe een spelletje met uw baby. Zing een liedje, of vertel aan uw baby dat u getroost bent en hoe dat ge

Handjestaai
De baby laat met zijn handjes ook iets zien. Het is voornamelijk de stemming van het kind, die we eruit af kunnen lezen. Men geeft aan de verschillende houdingen van de handjes de volgende betekenis: - Het duimpje in een gespannen vuistje betekent dat de baby zich hevig inspant. Als de nageltjes in de handpalm worden gedrukt, is uw kindje boos, of alle indrukken worden hem te veel. - Een los knuistje met de vingers los om de duim geeft diepe rust aan, zoals meestal bij het slapen. - Een ontspannen knuistje met de duim naar buiten kan van alles betekenen, zoals bijvoorbeeld: afwachten wat er gaat gebeuren, of klaar zijn voor een spelletje.
• Geopende handjes met ontspannen vingertjes geven aan dat uw baby zich lekker voelt. Soms ziet u baby's die met ontspannen handjes huilen. Ze voelen zich dan niet ongelukkig en willen graag huilen. - Een halfopen handje met duim en wijsvinger eruit betekent een zekere nieuwsgierigheid: „Wat zal er nu gaan gebeuren?"
• Als de baby zijn handje openhoudt met gespreide vingers, dan is hij geschrokken. Het ging allemaal te snel, of er was een plotselinge nieuwe indruk en het is hem nu even te veel.
• Met een vuistje tegen zijn afgewend hoofdje wil het kindje laten zien, dat hij vermoeid is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen