Geselsie uit Suid-Afrika

Nu we tegen half april weer gezinsuitbreiding verwachten, worden we met de neus op de Zuid-Afrikaanse feiten gedrukt: een gezin heeft twee kinderen, punt uit.
Misschien is er nog eens plaats voor een laatlammetjie, als pa een paar goede promoties maakt. Tenminste, zo is het in onze verstedelijkte omgeving. Misschien is de gedachtengang op het platteland nog ietwat meer "ouderwets", maar ik heb nog weinig anders dan verbaasde blikken op me gericht gezien als ik vertelde dat we de derde baby verwachten.
Toen Johan in aantocht was, is het me wel overkomen dat een wildvreemde, die me met Theriza zag sjouwen, me opgewekt toevoegde: „Lekker hè, als je ze kort op elkaar hebt, dan ben je gauw klaar." Ter verduidelijking: klaar-zijn betekent hier dat je geen kinderen meer wilt of kunt krijgen. Over het algemeen kan ik de helderheid in de Afrikaanse taal wel waarderen, maar die uitdrukking viel me nogal rauw op het lijf.
Misschien bestaat er in het Nederlands ook wel een soortgelijke spreekwijze, maar die is me nooit ter ore gekomen.
'k Weet wel, in Nederland zijn gezinnen van meer dan vier kinderen ook al een rariteit en je hoeft er echt niet van op te kijken als je er een snerende opmerking over naar je hoofd geslingerd krijgt. Wat dat betreft is de Zuid-Afrikaner "netter", die spreekt alleen z'n verbazing uit; kletsen doet hij wel achter je rug...
Ik moet zeggen: de verbazing is meestal oprecht. Men kan niet begrijpen dat je het ziet zitten om een groter aantal kinderen op te voeden. Financieel is dat voor de meesten een onmogelijkheid. Natuurlijk, zij vinden lidmaatschappen van sportclubs en dergelijke bij de eerste levensbehoeften horen. Naar mijn idee zou het leven van heel wat klagers best soberder kunnen als dat moest.
Maar aan de andere kant vraagt het grootbrengen van kinderen hier duidelijk meer financiële offers dan in Nederland. Kinderbijslag bestaat er in de eerste plaats al niet en bovendien is het onderwijs bepaald niet gratis. Er bestaat wel een beurzenstelsel voor de universiteiten, maar zodra de kinderen de kleuterschool binnenstappen, moet er voor hen schoolgeld betaald worden.
Heel wat vrouwen gaan dan ook uit pure noodzaak werken. Je wordt hier eerder jaloers dan medelijdend aangekeken wanneer je vertelt dat je huisvrouw bent. Twee auto's voor de deur is in de meeste gevallen beslist geen overbodige luxe, maar het moet wel betaald worden. Moeder die op de fiets haar kinderen naar school brengt en boodschappen doet? Ondenkbaar. Ik zou er ook geen kans voor zien, al heb ik in Nederland heel wat kilometers gefietst. Zelfs het winkelcentrumpje vlak bij ons -misschien een kilometer- is me al te veel. De weg erheen loopt namelijk eerst flink heuvelafwaarts en dan weer naar boven. En je moet beladen met je boodschappen nog weer terug ook. Ik vraag me wel af hoe de mensen het vroeger gered hebben. Geen wonder dat er zoveel mogelijk thuis werd gebakken en gebrouwen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen