Herdersleven

„Vertrouw op de HEERE, en doe het goede; bewoon de aarde en voedt u met getrouwheid. En verlustig u in de Heere, zo zal Hij u geven de begeerten van uw hart", zegt David in Psalm 37.
Op deze woorden wees een van de 3200 wielrijders mij. Terwijl ik omgeven werd door enorme groepen allervriendelijkste bezoekers, hadden we ineens een kort, heel persoonlijk gesprekje. Het ging over moeite en strijd in het leven, maar ook over Gods geborgenheid door alle omstandigheden heen. Het gesprek was kort. Enkele zinnen maakten ons in enkele seconden al met elkaar verbonden. Ik vond de ontmoeting met deze kleine, vriendelijke dame een hoogtepunt.
Wat zij niet kon weten, was dat ik deze dag, deze verschrikkelijk drukke dag, vroeg was begonnen om even in mijn kleine caravan in het bos te zitten. Voor er veel op me af zou komen, verlangde ik naar een ervaren van geborgenheid bij God. Jawel, dit is heel subjectief heel persoonlijk, maar de behoefte was echt. Mijn gedachten werden toen bepaald bij de zestiende Psalm, waar de dichter onder meer belijdt dat alleen door het leven met de Heere het leven heel rijk is! Een gouden kleinood van David. Stimulerend is het om onverwacht zo'n contact met een andere gelovige te hebben, alsof de pijl precies in de roos suist, 't Maakte me dankbaar. Het gesprekje met mevrouw was zo beknopt dat het amper opgemerkt kon worden en dat vond ik ook beter met zovelen om me heen, omdat het me onmiddellijk diep trof Qua inhoud deed dit gesprekje me schrijvenderwijs terugdenken aan bijna twintig jaar geleden. Ik had toen zomaar, heel kort, een ontmoeting met ene mevrouw G. uit Beekbergen. In dat korte moment van samen zijn -ik kan het niet anders zeggen- was de Heere zelfwerkzaam. Enkelen van u weten welke mevrouw ik bedoel, ik wil hier verder nu niet op ingaan. Maar de overeenkomst is wel deze: wat kan een mens die iets weet van de persoonlijke omgang met God een zegenend mens zijn. Wat zo iemand vervult, gaat op zeker moment ook van hem of haar uit. Eenvoudig en raak: troostend in deze beide voorbeelden.
Er waren nog andere leuke uitwisselingen op die grote fietsdag. Zo was er een meneer die me een dikke reep chocolade met nootjes gaf Ik houd het presentje verborgen voor de diëtiste. Sterker nog: ik heb de reep in drie uur tijds smakelijk opgegeten. Jum... „Bent u nou Sjoerd Stellingwerf?" riep een mevrouw met onvervalst Fries accent. Even later schudden we elkaar lachend de hand.
Ontzettend leuk, zulke dingen. Wat me wel eens raakte was dat onbekenden me zomaar met m'n naam aanspraken, alsof we al jaren met elkaar vertrouwd zijn. Prima sfeer dus. Het optreden van de honden, die op fluittonen de hele kudde bijeen houden, dat vond jong en oud prachtig. Een klein kereltje vroeg me of de hond ook kunstjes kon doen. Hij wilde nog iets anders zien dan het werkgedrag van de honden. Dat kon ik het ventje niet beloven. Maar het kunstje kwam, zonder enige regie mijnerzijds. Herdershond Moss zocht een lange rok uit om vloeibaar aan te geven dat ook die locatie de zijne is!
Toen omstreeks half vier die middag alle gewaardeerde bezoekers gepasseerd waren, kwam er een prettige stilte over het veld. Het licht werd door nevel getemperd, de kudde knabbelde nog een extra rondje over de hei. Dankbaar trok ik stapvoets naar de kooi.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen