Jouw vragen

,,Waarom komen de gaven van de Geest in onze kerken niet voor?''

Ik heb een vraag n.a.v. een paar boeken die ik heb gelezen. Mijn vraag gaat over de Heilige Geest. Als ik in de Bijbel lees, zie ik mensen die de Heilige Geest ontvangen d.m.v. handoplegging (Paulus). Ook de gaven van de Heilige Geest (hierbij denk ik aan genezing d. m. v. handoplegging en/of gebed, profetie en tongentaai) worden in de Bijbel genoemd. Mijn vraag, waarom komt het bij onze kerken niet voor? Nooit hoor ik van genezing of tongentaai. Sommigen zeggen dan: Ja maar God werkt niet m.eer zo. Ik weet niet of dat wel waar is. God blijft eeuwig en altijd dezelfde! Laatst las ik de opmerking: Praktijken zoalsJomanda krijgen we ontdat zij dat deel doet, wat de kerk laat liggen! Kunt u mij antwoord geven op mijn vragen?
P.S. Over de gaven van de Heilige Geest wordt ook heel uitdrukkelijk gesproken in 1 Kor. 12.

Je vraagt je af of je wel kunt zeggen dat gaven van de Geest er niet meer zijn omdat God toch altijd dezelfde is. Als we in de Bijbel lezen van zoveel wonderen en profetieën, waarom komt dat in de huidige christelijke gemeente niet voor? Ligt hier soms een stuk verval van de christelijke kerk, zodat allerlei sekten zo een plaats krijgen? Is dit al eeuwen een blinde vlek? Over al deze dingen is ontzettend veel verwarring. Laat ik een paar dingen toelichten. De gedachte dat nergens in de Bijbel staat dat deze dingen opgehouden zijn en dat ze daarom alle nog aanwezig moeten zijn, is toch geen goede gedachtengang. Je verwijst zelf naar 1 Kor. 12. Daar lezen we dat apostelen (vers 28) ook een charisma van de Heere zijn. Ik denk dat we het er heel snel over eens zullen zijn dat de apostelen er niet meer zijn. De Heere doet in Zijn wijsheid wel eens eenmalige dingen. Zo brengen wij ook niet meer de offers van het Oude Testament. Ook andere ceremoniën zijn heerlijk vervuld in de Heere Jezus Christus.

Wonderen
Het is in het boek Handelingen der apostelen ook duidelijk dat de wonderen veelal geschieden door de apostelen (Hand. 2:43). In Hebr. 2:3-4 lezen we dat de grote zaligheid aan ons bevestigd IS door degenen die Jezus gehoord hebben, de apostelen. God getuigde mee door tekenen en wonderen. Dus hier staat dat de Heere het getuigenis van de apostelen bevestigde met buitengewone krachten en gaven. Ik zal niet zeggen dat deze dingen niet in later tijden kunnen gebeuren, je hoort er in zendingssituaties wel eens van, maar ik denk wel dat het onze hoofdlijn moet zijn dat de Heere deze buitengewone dingen heeft gegeven in de tijd van de apostelen. We moeten op geen enkele wijze aan de tijd van de apostelen hetzelfde gewicht toekennen als aan een andere tijd in de kerkgeschiedenis. De tijd van de apostelen was uniek. Dat is het fundament van de kerk (Ef 2:20). Het is de vraag of het gemis aan deze dingen de krachteloosheid van de kerk uitmaakt. In de gemeente van Korinthe zie je juist dat er ontzettend veel gaven zijn, maar dat het geestelijk leven op een laag peil staat. Paulus moet de gemeente vermanen dat zij vleselijke christenen zijn. Geestelijk leven bestaat niet in buitengewone gaven, maar in buitengewone godsvucht. Er wordt ook nog wel eens beweerd dat tongentaai het bewijs is dat mensen vervuld zijn met de Heilige Geest. In de Bijbel lezen we echter dat niet ieder dezelfde gaven heeft. Als ieder zo nodig in tongen moet spreken, is dat een drijven hetgeen we in de Schrift nergens vinden. Zelfs in de tijd van de Bijbel was dat niet een bewijs van de vervulling met de Heilige Geest.

Ds. W. van Vlastuin

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen