Herdersleven

Twaalf weken na de laatste worp kunnen de lammeren van de moederdieren worden gescheiden. Spenen heet dat. Het heeft enkele voordelen. De ooien worden niet meer door hun lammeren gemolken en komen dus eerder in goede zomerconditie. De lammeren moeten bij gebrek aan melk meer vast voedsel opnemen en nemen sneller in gewicht toe. Voor de hoedende herder(shond) is het een voordeel dat een kudde zonder zuigelingen zich rustiger gedraagt. Het aparte koppel lammeren moet geregeld op een fris terrein worden neergezet, om maagdarm-worm-besmetting te vertragen. Deze factor speelt om twee redenen niet voor de kudde van volwassen dieren waarmee we op de heide lopen. Deze kudde heeft dagelijks zo'n groot terrein tot haar beschikking dat er geen gevaar is voor te grote wormbesmetting; de oudere schapen lijden daar zelden onder.
De reden waarom toch enkele malen per jaar de hele kudde ontwormd wordt, is dat de jonge schapen wel gaan kwijnen van wormen. En inclusief de lammerentijd trekken lammeren en ooien per jaar zo'n acht maanden samen op. Dus moet de hele koppel worm-arm blijven. Onze 44 gespeende ooilammeren heb ik vier weken geleden ingerasterd op een nabijgelegen particuliere golfbaan. Twee dagen waren mijn collega en ik bezig palen met schrikdraad te plaatsen. Voor de agrarisch en technisch geïnteresseerde lezer even een aantekening over hoe wij deze draden aansluiten. Normaal wordt ons geleerd om op alle draden schrikdraadspanning te zetten. Wij slaan echter de onderste draad over. Omdat deze toch altijd stroom lekt, sluiten we deze aan op de aarding. Steekt een lam z'n kop dan tussen het onderste en het volgende draad, dan is de schrikstroom sterker: het beestje zit tussen twee polen in.
Voor de schapenhouder een veilig systeem? Het ging altijd wel goed, maar dit jaar liep het anders. Op zekere avond trok een koppel van twaalf lammeren door het bos, op zoek naar de kooi. Ze waren door het schrikdraad gebroken. Fijn, ze waren niet zoek, maar dit was niet de opzet. En vorige week waren er drie weg toen ik op zekere ochtend inspectie deed bij de golfbaan. Twee daarvan stonden de volgende dag bij de weide te roepen.
En nummer drie? Nergens te vinden. Tot de jachtopziener haar had gezien in een heuvelachtig bos benoorden de Imbosch. Ik ernaartoe en wat wil het geval? Alsof ze onze diesel herkende, kwam het lam me zomaar tegemoet op een zandpad in niemandsland. Maar 't liet zich niet pakken. Balen... Daarna is het op een camping gesignaleerd, maar het Het zich ook daar niet vangen. Gisteren hebben we met de kudde een zoektocht van 15 kilometer afgelegd, in de hoop dat het lam zich in de kudde zou voegen, als het in de buurt was. Dat was het kennelijk niet. We blijven het beestje zoeken. Maar waarom breken de lammeren dit jaar door het schrikdraad? Ik heb het idee dat ze 's nachts door vossen in paniek raken. Schapen zijn bepaald geen nachtdieren. Die beuken in het duister zo door de afrastering heen.
Ik gebruik de elektrische bewaking na deze ervaringen niet meer.
De lammeren zitten weer veilig achter het klassieke gaas.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen