Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wat gebeurt er bij een druiventroszwangerschap?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wat gebeurt er bij een druiventroszwangerschap?

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Vorige keer vertelde ik over de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dit keer gaat het over een nog zeldzamere zwangerschapsaandoening, die bij ongeveer een op de 1800 zwangerschappen voorkomt (in de tropen vaker dan in onze streken), in ons land in totaal zo'n 100 tot 120 keer per jaar: de mola of druiventroszwangerschap.

Afrika. Het is een uur of zeven in de ochtend en nog redelijk koel, als ik het terrein van het Health Centre oprijd. Hier en daar kringelt de rook van een houtvuurtje omhoog. Opgewonden komt een van onze Afrikaanse verloskundigen naar mij toe: „Dokter, er is vannacht toch zo iets raars geboren! Een vrouw was nog maar een paar maanden in verwachting en toch al net zo dik alsof ze aan het einde van de zwangerschap was. En er is helemaal geen kind geboren, alleen maar een hele hoop vreemde slijmerige blaasjes. Ik loop mee naar de verloskamer en zie een ondersteek gevuld met een druiventrosachtige inhoud. De diagnose kan niet missen: een mola hydatidosa ofwel druiventroszwangerschap. In de loop van de ochtend verricht ik een curettage bij de vrouw en geef ik haar wat medicijnen om de baarmoeder te laten samentrekken: mijn eerste kennismaking met een mola.

Echo's
Terug naar Nederland. Mevrouw Beverwijk is voor de derde maal zwanger. Drie jaar geleden had ze een miskraam, een jaar geleden werd een gezonde zoon geboren. Ze weet niet precies hoe lang ze al in verwachting is, en daarom wordt een zogenoemde termijnecho verricht. Deze laat helaas alleen een leeg vruchtzakje zien; er is dus sprake van een niet-opgemerkte miskraam ("missed abortion"). Als een controle-echo een week later hetzelfde beeld laat zien, besluit de gynaecoloog een curettage te verrichten. Het weggekrabde weefsel wordt routinematig onderzocht ("op kweek gezet") en na een week komt de uitslag. Hoewel er geen sprake is van een duidelijke mola, blijken er toch wat abnormale "mola-achtige" cellen aanwezig te zijn. Mevrouw Beverwijk krijgt te horen dat ze de komende maanden regelmatig bloed moet laten prikken en het eerstvolgende halfjaar beslist niet zwanger mag worden.

Mola
Wat is een mola nu eigenlijk? Direct na de bevruchting gaat de eicel zich delen, al tijdens het transport naar de baarmoeder toe. Daarbij ontwikkelen zich twee verschillende delen: het ene deel groeit uit tot een klein mensje of embryo, het andere deel ontwikkelt zich tot placenta. Dit laatste deel vormt een soort kleine vlokjes die in de wand van de baarmoeder doordringen en vastgroeien en zo de placenta gaat vormen, die het embryo van zuurstof en voedingsstoffen moet voorzien. En op dit punt gaat er bij de mola iets mis. Het weefsel dat de placenta moet gaan vormen, begint te woekeren, groeit extreem snel en diep verder en vormt een soort druiventros-achtig gezwel. Het embryo dat aanwezig is, sterft al in een vroeg stadium af, zodat er eigenlijk sprake is van een miskraam. Vaak ontstaat er ook vroegtijdige afstoting van het weefsel, waarbij de blaasjes dan opvallen. Wanneer er geen miskraam optreedt, groeit de baarmoeder veel sneller dan bij een gewone zwangerschap, en wordt de afwijking vaak al vrij snel door echoonderzoek gevonden. Via zuigcurettage kan het weefsel dan worden weggezogen.

Bloedcontroles
Een probleem is dat vaak niet al het mola-weefsel verwijderd kan worden. In 90 procent van de gevallen verdwijnt het resterende mola-weefsel in de loop van de tijd vanzelf In 10 procent van de gevallen blijft een deel in de baarmoederwand aanwezig. Dit mola-weefsel blijft zwangerschapshormoon produceren, wat in het bloed aantoonbaar is. Vandaar de regelmatige bloedcontroles bij mevrouw Beverwijk. Een eventuele zwangerschap zou dit bloedonderzoek verstoren, daarom is het dringende advies het eerste halfjaar niet zwanger te worden. Wanneer het gehalte aan zwangerschapshormoon in het bloed niet afneemt in de loop van een aantal maanden, wijst dat op blijvende aanwezigheid van mola-weefsel. Het gevaar hiervan is dat in ongeveer een op de dertig gevallen de blijvende aanwezigheid van mola-weefsel ontaardt in baarmoederkanker. Daarom moet blijvend mola-weefsel altijd worden behandeld, hetzij door chemotherapie, hetzij door verwijdering van de baarmoeder.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 18 september 1996

Terdege | 88 Pagina's

Wat gebeurt er bij een druiventroszwangerschap?

Bekijk de hele uitgave van woensdag 18 september 1996

Terdege | 88 Pagina's