Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Dag in dag uit

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Dag in dag uit

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Ha, Anne-Ruth, ben je al weer thuis?" zeg ik verrast als ik halverwege de maandagochtend met Jelle terugkom van het boodschappen doen. Hoe is je eerste tentamen gegaan?" „Goed", zegt Anne-Ruth, die uitgebreid aan een vroege lunch of een laat ontbijt zit. Ze heeft een pot verse thee gezet en neemt haar gemak ervan, zo te zien. „Mooi", zeg ik gerustgesteld, „een goed begin is het halve werk, nietwaar?" Anne-Ruth knikt, maar zegt verder niets. „Haarfiets is gestolen!" zegt felle, die met een krat vol zuivelproducten achter me aan de keuken in komt. Blijkbaar heeft hij Anne-Ruth al eerder gesproken dan ik. Hij doet zijn best om niet al te gefrustreerd te kijken, maar ik kenmijn echtgenoot al iets langer dan vandaag. „O", zeg ik, omdat ik niets anders weet te'zeggen op dit moment. Tenslotte was Anne-Ruth gewaarschuwd. Niet één, niet twee, maar verschillende keren. Afgelopen donderdag is ze met een vriendin op stap geweest. Samen zijn ze op één flets naar het station gegaan en 's avonds laat weer thuisgekomen. De vader van Anne-Ruth 's vriendin heeft hen opgehaald en Anne-Ruth thuis afgezet. Drie dagen lang heeft haar fiets dus op het station gestaan en meermalen heeft felle tegen haar gezegd dat ze hem even op moest halen. Maar Anne-Ruth had geen tijd, geen zin, geen puf en ging dus niet. En nu is haar fiets gestolen. Logisch. „O", zeg ik nog maar een keer. „fa", zegt Anne- Ruth, „ en ik wil er niet meer over praten. "Ze "" stopt een hap brood in haar monden wendt haar blik van me af. Wat haar betreft zijn we uitgepraat. Nu valt er ook weinig te praten over iets dat al gebeurd is, dus houd ik m.ijn mond en help een eveneens zwijgende felle verder met het wegzetten van de boodschappen. Eerlijk gezegd is de ramp niet zo heel erg groot. Anne-Ruths fiets, een afdankertje van mij, is al vijfentwintig jaar ouden zaleen marktwaarde hebben van ten hoogste vijftien gulden. Maar bijJellegaat het om het principe. Hij heeft een enorme hekel aan laksheid en het zal zeker een paar uur duren voor hij weer normaal kan doen tegen deze dochter. Bij Anne-Ruth gaat het, watmateriélé dingen betreft, alleen om de gevoelswaarde. En -bij haar komt de klap ook, alleen op een andere manier. „Ik vind het toch zo fijn dat u niets meer —zei over die fiets", zegt ze een paar uur later, als we even alleen zijn. „Dat heeft me anders de -grootste moeite gekost", zeg ik, „wantje begrijpt natuurlijk dat ik heel erg graag wèl iets wilde zeggen vanmorgen.", Ja", zegt Anne-Ruth, „ik vind het zelf ook heel erg nu en ik vind het zó stom van mezelf. Ik was aan het fietsje gehecht en ik mis hem nu al. Spijtig haalt Anne-Ruth haar schouders op. Ze staart een poosje uit het raam en zegt dan: „ Ik heb hier heel veel van geleerd. Ik dacht altijd dat mij zoiets nooit zou -overkomen, maar nu weet ik wel beter. O, wat wou ik graag dat ik m 'n ouwe fietsje nog had!"

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 27 november 1996

Terdege | 80 Pagina's

Dag in dag uit

Bekijk de hele uitgave van woensdag 27 november 1996

Terdege | 80 Pagina's