KRISTALLEN OP DE ASSELSE HEIDE

M'n knieën zakken door het dunne ijs. Water stroomt over de bevroren plas. De witte kristallen op de ijsvloer worden nat en krijgen een gouden tint in het oranje avondlicht. Dichtbij, met een vergrootglas, zijn het sieraden. Dan kun je zien hoe fijntjes ze gebouwd zijn. Het kleine water op de Asselse Heide is vannacht bevroren. Hier en daar steken de puntjes van grassprieten nog net boven het zwarte ijs uit. Maar... groen zijn ze niet meer. Rijp heeft ze gevangen in scherpe stekels. Opvallen doen ze niet echt. Daarvoor zijn ze te klein. Wandelaars lopen eraan voorbij. Waarschijnlijk vragen ze zich af wat ik op het ijs doe. En dan nog wel met z'n knieën in het koude water. Niet helemaal wijs. Wijs of niet, ik kan deze juwelen niet zomaar laten liggen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen