Misverstanden over ongehuwd zijn

Het eerste misverstand: Ongehuwde mensen zijn zieüg. 'Ze missen zoveel!' Ongehuwde mensen missen inderdaad veel. Ze missen de vreugde van het huwelijk, maar ook de narigheid. Ze missen de vreugde van het ouderschap, maar ook het ouderverdriet. Ofwel: we moeten niet overdrijven. Er zijn gelukkige en ongelukkige gehuwde mensen. Dat is ook zo bij de ongehuwden. De vermeende zieligheid van ongehuwden wordt vaak gekoppeld aan het idee dat ze zich eenzaam zouden voelen. Bij veel ongehuwden is dat echter niet het geval. Ongehuwden hebben vaak hechte vriendschappen. In vriendschappen steken ze meer energie dan menige gehuwde.
Tweede misverstand: Oudere ongehuwde mensen vinden het ongehuwd zijn niet moeilijk meer. Een oudere ongehuwde is eraan gewend om al vijftig jaar alleen thuis te komen. Het is echter niet waar dat het ongehuwd zijn daardoor makkelijker wordt. Naarmate mensen ouder worden, wordt het verschil tussen gehuwden en ongehuwden namelijk steeds groter en (voor sommigen) pijnlijker. De gehuwde ontvangt, als alles goed gaat, steeds meer levensvreugde. Denk aan de komst van kinderen en kleinkinderen. Bij de ongehuwde blijven bepaalde ontwikkelingen stilstaan. Alleen blijft alleen. Dat kan voor een vrouw van 70 zwaarder zijn dan voor een vrouw van 35. Die heeft bovendien haar werk nog.
Derde misverstand: Ongehuwden hebben overal tijd voor. Er wordt op ongehuwden dikwijls een beroep gedaan voor allerlei taken, bijvoorbeeld in de kerk en de familie. Ongehuwden kunnen bij aardig wat vrienden voor oppas spelen. Als vader naar het ziekenhuis moet, valt de verzorging bijna automatisch toe aan de ongehuwde dochter. Ongehuwden hebben ech ter even veel of weinig tijd als gehuwden. Gehuwden vergeten dat iemand die alleen is ook werkelijk alles in zijn eentje moet doen. Daarin gaar veel tijd zitten. In een gezin kun jf de taken verdelen of samen doen Dit misverstand is zo sterk, dat veel ongetrouwde mensen er zelf ook in geloven. Die denken zelf ook dat ze overal tijd voor hebber of tijd voor moeten vrijmaken. Dn is een van de redenen waarom een ongehuwde overspannen kan raken. Hij neemr zichzelf niet voldoende in bescherming. Iemand die getrouwd is, wordt op tijd afgremd door de partner.
Vierde misverstand: Ongehuwden kunnen het beste bij 'ons' langskomen. Mensen met een gezin vinden contact met ongehuwden doorgaans prima. Een niet getrouwde vriend(in), broer of zus kan veel gezelligheid verspreiden in een gezin. Toch zit er bijna altijd een eenzijdigheid in. De ongehuwde mag de deur platlopen bij de gehuwden. De gehuwden komen echter bijna nooit bij de ongehuwden. Als gehuwden echter nooit de moeite doen om ook de ongehuwde op te zoeken, gaat de lol er voor de ongehuwde vroeg of laat af. In vriendschap hoort minstens een beetje evenwicht te zitten. Laat de ongehuwde ook maar eens koken voor vier gasten. Dat is goed voor zijn zelfbeeld, als het eten niet aanbrandt tenminste.
Vijfde misverstand: Met ongehuwden moet je niet veel praten over je man, vrouw of kinderen. Gehuwden proberen soms de ongehuwden te beschermen door te zwijgen over zaken die pijnlijk kunnen zijn. Dat is dom. Daardoor worden ze namelijk nog veel pijnlijker. Het is gevoelloos als je alleen over jezelf, je man, je vrouw of je kinderen praat en geen belangstelling toont voor het lief en leed van de ongehuwde. Belangstelling hebben voor het leven van de ander èn vertellen over je eigen leven kan prima samengaan. Let wel op de volgorde. Als dingen pijnlijk kunnen zijn, kan daarnaar gewoon gevraagd worden. Als een vrouw moeder wordt, kan het best even zeer doen bij haar ongetrouwde vriendin. Die had ook graag moeder willen worden. Als dat onderwerp gewoon bespreekbaar gemaakt wordt, is er meestal weinig aan de hand.
Zesde misverstand: Alle ongehuwden verlangen hevig naar een huwelijk. Er is ooit gezegd dat het huwelijk lijkt op een belegerde stad. Wie erin is, wil eruit. Wie erbuiten is, wil erin. Dat is een negatieve opmerking over het huwelijk. Toch is zij wel begrijpelijk. Wie de beslommeringen kent van het huwelijk en gezinsleven, kan het bestaan van een ongehuwde idealiseren. Wie het alleen zijn als een kruis ervaart, kan het huwelijk gaan idealiseren. Er zijn inderdaad ongehuwden die in beslag genomen worden door hun verlangen naar een huwelijk. We moeten echter niet overdrijven. Veel ongehuwden zijn op hun eigen manier gelukkig. Ze vinden hun leven best gaan. Sterker nog, het komt voor dat mensen op oudere leeftijd nog de kans krijgen om te trouwen en dat dat dan van hen niet eens meer hoeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen